ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 15 (Zawgyi)

လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး စကားမေျပာဘဲ စူပုပ္ေနသည့္ ညီမျဖစ္သူကိုၾကည့္ရင္း ဒါမီဒယ္မွာ ရယ္ခ်င္ေနသည္။ ဒါေပမဲ့ မရယ္ရဲ။ ညီမငယ္သည္ ေဘးမွာရွိေနသည့္ အားရီးယူးစ္ထက္ စိတ္ထက္ကာ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးလြယ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ကေလးေမြးဖြားရန္အတြက္သာဟု အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္ထားသည့္ ေယာက္်ား၀ါဒီၾကီးစိုးေသာ ေရာမေခတ္ကာလတြင္ ညီမျဖစ္သူ ဒီဒီရာေလးကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ျဖစ္သည္။ သူမ အလိုမက်လ်ွင္ ဒါမီဒယ္ အပါအ၀င္ တစ္အိမ္လံုး မေနႏိုင္ၾက။ သူမ ရယ္ျပံဳးေနလ်ွင္ေတာ့ အိမ္၏ ဆည္းလည္းေလးပမာ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကရသည္။

ေသးငယ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ေနဟန္ထား လွပလြန္းသည့္ ဒီဒီရာေလးသည္ ေဆာင္းရာသီ၏ ႏွင္းနတ္သမီးေလးလို လွပေနသည္။ ညိုေသာအသားအရည္သည္ ၀င္းေနေအာင္လွသည္။ ေအာက္နားစတြင္ ဇကာေဖာက္ထားျပီး ေရႊခ်ည္မ်ွင္အစစ္မ်ားျဖင့္ ပန္းပြင့္ပံုေဖာ္ကာ ခ်ဳပ္လုပ္ထားသည့္ တန္ဖိုးၾကီးလွေသာ အဖိုးတန္ ခရမ္းႏုေရာင္ ပိုးသား၀တ္ရံုေၾကာင့္ ပိုျပီး ၾကည့္မ၀ႏိုင္ေလာက္ေအာင္။ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးေနရာတြင္ အဖိုးတန္ျမေက်ာက္ငယ္မ်ား ျမွဳပ္ႏွံထားေသာ ေခြလိပ္ေနဟန္ ေျမြလက္ပတ္သည္ ၀င္းမို႔ေသာ လက္ေမာင္းထက္တြင္ ေနရာယူထားသည္။

မနက္အေစာၾကီးထကာ လွသည္ထက္လွေအာင္ ျပင္ဆင္မြမ္းမံခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ အခုေတာ့ ညိုေနသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုတဲ့ အေျဖကို ဒါမီဒယ္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ လုလိယက္စ္ႏွင့္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးတည္းစီးကာ ခရီးသြားရမည္ထင္ေနသည္ကို မသြားရသျဖင့္ စိတ္ေကာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ပိုဆိုးသည္က အားရီးယူးစ္ကလည္း တစ္လမ္းလံုး အားမနာတမ္း စေနာက္ေနသည္။

"ဘယ္လိုလဲ ကေလးမ။ နင့္မ်က္ႏွာက အိုလွခ်ည္လား။"

"နင့္ေလာက္ေတာ့မအိုဘူး။"

အားရီးယူးစ္၏ အေျပာကို ဒီဒီရာက ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖသည္။ အထက္တန္းလႊာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလို ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေတြ၊ အလိုလိုက္အၾကိဳက္ေဆာင္သည့္ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြမဟုတ္။ ေတာရိုင္းပန္းပြင့္ငယ္ေလးလို အရိုင္းဆန္သည့္ ညီမငယ္ကို သေဘာက်သည္။ အစအေနာက္သန္လြန္းသည့္ အားရီးယူးစ္ကို ဒါမီဒယ္ အျပစ္မတင္မိ။ ညီမ၏ ဆိုးႏြဲ႔မွုဒဏ္ကို အျပံဳးမပ်က္ခံႏိုင္၍ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ အားရီးယူးစ္သည္ အေပ်ာ္အပါးမက္ကာ လြတ္လပ္စြာ ေနတတ္ေပမယ့္ ခင္မင္စရာေကာင္းသည့္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။