Casanovas' Nanny (FIN / UNDER EDITING AND REVISING)

Chapter Thirty: Finale

Marceline's POV

"You have an extraordinary mind, Miss Gallia," bungad ng doktor pagkapasok na pagkapasok niya ulit dito sa office niya. He left us a while ago for the results. "The IQ test was a success and the result is a surprise to us."

Nagkatinginan kami ni Vilma. Ano na naman kaya ang surprise ang meron?

Vilma smiled her ever comforting smile. "Should I leave you guys for a moment?" tanong niya pero alam ko, kagaya ko ay gustong gusto na niyang malaman ang lahat lahat. Ngumiti rin ako at umiling.

"Ahem..." the doctor cleared his throat. "Miss Gallia, your score is 190. That explains your questions. You remember such things even though you were two years old back then because you are beyond the smart ones. You have an exceptional mind of a genius. Miss Gallia, you're a genius."

~~~

"Kaya naman pala e! That's the reason behind!" sabi ni Vilma habang nagsimula na ulit siyang magmaneho. "Kahit na noong pumapasok ka pa, hindi ka nahihirapan sa lahat ng mga classes at make-up tests mo sa mga profs mo kasi nga hindi ka lang matalino! Genius ka!"

Napailing ako. Hindi pa rin ako makapaniwalang ganyan naman pala ang utak ko.

Hindi ko naman alam dahil sa totoo lang, hindi naman talaga problema sa'kin ang lahat ng mga gagawin ko sa school. Oo, naghinto ako pero alam naman naming lahat na hindi sa hindi ako makasunod sa mga klase ko kaya ako huminto. Kailangan ko iyon para matulungan sila Tatay. Hindi rin naman mahirap intindihin ang mga ginagawa ng Young Master Apollo at Young Master Marcus ko sa trabaho nila dahil magaling naman silang pagpaliwanag. Kaya ko ba nagagawang intindihin ang mga iyon dahil nga dahilang sinabi ng doktor?

Vilma is still smirking, pati siya ay hindi rin siguro makapaniwala sa nalaman namin. "That's why you didn't have any problems in understanding everything your tutor taught you. Within this past two months, alam na alam mo na ang mga basics at at ilan mong dapat gawin. Hindi mo rin nakalimutan ang nalaman mo kila Apollo at Marcus kaya naman nakadagdag iyon sayo ng malaki."

"Vilma naman," singit ko na. Vilma mouthed her sorry then started driving silently.

Wala naman sa intensyon kong magsungit lalo na sa mahal kong bestfriend na 'to pero nahihilo yata ako. Napakalaking revelation noon sa buhay ko kaya naman i-aabsorb ko muna.

For the past two months, katulad ng sabi niya, naging madali lang naman sa'kin ang mga dapat kong intindihin at pag-aralan bago ko tuluyang manahin ang Agoncillo Empires. Kahit na nakapangalan na sa'kin ang ownership, hindi naman ako handa para sa paghawak nito agad agad. Nandoon pa rin ang mga tito ko para patakbuhin ang kompanya habang hinahanda na nga ako.

Sila Ate Celine at Ate Celina naman, nandyan din sila. Nakakatuwa dahil ang saya saya pala kapag naaalala mo yung mga masasayang araw niyo noon. I kinda also remebers Mom's face. Hindi man malinaw, alam kong kamukha siya nila ate ko.

Who could've thought na ang katulad ko ay isa pa lang ganito? Hindi ko minamaliit ang sarili ko pero sino nga bang mag-eexpect na isa pala akong Agoncillo at ngayon ay may misyon na sa buhay. Ang bawiin ang lahat lahat na talagang sa akin.

Alam ko na ang dapat kong gawin. Hindi naman iyon mahirap pero alam kong marami pa akong dapat gawin para nga matapos ko 'to. Sana lang ay makuha ko ang mga dapat kong mabawi.

"Oo nga pala, Marcy," pagsisimula ulit ni Vilma kaya naman agad din akong napalingon sa kanya. Nakangiti na naman siya kaya mukhang magandang news naman ngayon. "Maayos na pala ang bagong hospital na tinutuluyan ni May. Wala ka ng dapat alalahanin sa dalagang iyon, alam naman natin na hindi siya papabayaan ni June."