Yalnızlığı Demledim...

3. bölüm

                 İYİ OKUMALAR😚

annemin aradığını farkettim. Merak etmişti haliyle, meşgule atıp tekrar cebime koymamla biri kolumdan  hızla tutup bahçeye doğru sürüklemeye başladı... dönüp baktığım da Defne hanım'ın sinirli yüzünü görmemle korktuğumu hissettim. Bu korkum onun için değildi, yakalandığım için korkmuştum.

Defne hanım kısık sesiyle bana bağırmaya başlamasıyla şokk olmuş bir ifadeyle onu dinlemeye başladım.
"Bu ne cüret, ben size kimse gelmeden evden çıkın gidin demedim mi,"
Defne hanım'ın neden bu kadar sinirlendigini hala çözememiştim.

Ben onun aksine daha sakin bir şekilde "Kusura bakmayın Defne hanım, keyfimden gelmedim, meraklı da değilim içeride kalmaya, telefonumu unutmuşum onu almaya gelmiştim" dedim.
" Telefonunu aldıysan defol git buradan,herşeyi mahvetmene izin vermem. Rüzgar seni görmeden defol"

Ne diyordu bu kadın. Defne Hanım'ın resmen ikinci yüzünü görüyordum.yada gerçek yüzünü mü demeliyim. Şaşkınca Defne hanıma bakıp "Rüzgar bey beni görse nolucakki " dedim. Sonuçta o beni tanımıyordu. Yani çalışanının bir kızı olarak biliyordu. Eminim Rüzgarın beni, benimde Rüzgarı tanıdığımızı bilmiyordu, bilmesi de imkansızdı bence.

Defne hanım bir süre yüzüme boş boş baktı,sanki içinden ne cevap versem diye düşünüyordu.
"Halaaa..." Bu Rüzgarın sesiydi, onun sesini duymamla kalbimin atışı dahada hızlanmıştı. Defne hanım Rüzgarın sesini duyunca dahada panik yapıp bana baktı ve işaret parmağını bana dogrultarak konuşmaya başladı.

" Sakın Duru.. sakın Rüzgar'ın karşısına çıkmıyorsun. Yeğenim yeni yeni düzelmişken, herşeyi mahvetmene izin veremem, eğer karşısına çıkarsan  o zaman benden kork anladın mı beni. Şimdi defol
git buradan" deyip beni hızlıca itmesiyle senseleyip yere düştüm."Halaaa.." Rüzgar'ın sesi dahada yakından gelmeye başlamıştı. Galiba bahçeye doğru geliyordu, Defne hanım son kez bana bakıp "defol" dedi ve mutfak kapısından içeri girip kapıyı sertçe kapattı. Ben şok olmuş gibi Defne hanımın hallerine bakıyordum. Bu kadının içinden şeytan çıkmış gibiydi. Neden bu kadar sinirlenmişti bir türlü  anlam veremedim ama  birşeyler  döndüğünü de anlamamak için salak olmak lazımdı. Bu kadar panik yapmasi, beni tehdit etmesi hiç normal değildi. Neyse elbet yakında kokusu çıkardı.
    
                      *******

Sessizce akşam yemeğimizi yerken, ben hala Rüzgarı düşünüyordum. Çok özlemiştim onu hep bugünün geleceğini biliyordum birgün karşılaşacağımızı biliyordum.
Ama ne yazık ki beklediğim gibi olmamıştı. Korktuğum başıma gelmişti. Rüzgar nişanlanmıştı. Bu beni ister istemez çok üzmüştü. Kim olsa üzülmezdiki zaten. Yıllardır onun hasretinle yanıyorsun. Kokusunu, sesini herşeyini özlüyorsun. Çıkıp gelmesini tekrar sana kavuşmasını bekliyorsun ama noluyor geldiği için seviniyorsun ama o çoktan seni silip kendi hayatına başladığını görüyorsun. O zaman diyorsunki keşke aşık olmasaymışım. Bu kadar bağlanmasaymışım. Onun adını başkasının ağzından duyduğumda bile kıskanıyorken, onun başkası ile nişanlanmasını ben
Nasıl göz yumucaktım. Ama başka çarem yoktu Rüzgar böyle mutluydu bu mutluluğu bozamazdım. Her ne kadar onu özlemiş olsamda onun hayatına karışmaya hakkım yoktu. Derin bir  Offf çektim, bundan sonra bende hayatıma bakacaktım ama nasıl olucaktı orası bir muamma...

Yemeklerimizi yedikten sonra mutfağı toplayıp bulaşıkları yıkadım. Ocağa kahve koyup tepsiye fincanları dizdim. Yemekten sonra bizimkiler kahve içmeye bayılırlar dı, tabi bende dahil. Orta şekerli kahveleri yapıp fincanlara boşalttıktan sonra salona geçip kahveleri dağıttım.

Bende abimin yanına oturup kahvemi içmeye başladım. Bir süre TV'ye baktıktan sonra babam kumandayı abime verip ayağa kalktı. " Ben yatıyorum, bugün çok yoruldum ,iyi geceler size," bizde iyi geceler dedikten sonra babam salondan çıkıp odasına gitti. Annemde bir süre bizimle kaldıktan sonra oda uykusunun geldiğini söyleyip yanımızdan ayrıldı.