Our Baby ❥ 𝓙𝓙𝓚

•9•

Size keyifli okumalar ve iyi geceler
💜

"İçecek bir şeyler ister misin?" Etrafıma bakınırken Jungkook un sesini duymamla ona döndüm. "Portakal suyu Ya da herhangi meyve sularından olabilir. Ya da alkolsüz olan başka bir şey." Beni başını sallayarak onayladı.

"Evet, sana alkol yok. Ayrıca hamileyken alkol kullanmanın bebekte zeka geriliği oluşturduğunu okudum." Bu sözlerin ondan çıktığına inanamaz bir şekilde gözlerimi kırpıştırarak Jungkook a baktım.
Böyle şeyler mi okuyordu gerçekten?

Hamilelikte alkol kullanmanın zararlı olduğunu biliyordum ama bebek üstünde böyle bir etkisi olduğunu bilmiyordum. Ve bunu Jungkook tan duymakta beni fazlasıyla şaşırtmıştı.

"Sen bunları nereden biliyorsun?" İşaret parmağıyla alnına düşen bir parça saçı havalı bir şekilde geriye attı.

"Eh, bende araştırıyorum tabiki bazı şeyleri. Eminim senin bilmediğin bir sürü şey biliyorumdur." Gerçekten inanılmazdı. Hamilelik ve bebekle ilgili şeyler araştırıyordu. Demek geceleri yatakta telefonla uğraşırken bunlara bakıyordu. Dışardan ilgisiz gibi gözükse de, o da bizim için çabalıyormuş ve bu beni mutlu etmişti.

Jungkook içecekleri almaya giderken bende etrafıma bakınmaya devam ediyordum. Aşırı sıkıcı bir ortamdı. Jungkook bir parti diyince eğlenceli olur sanmıştım, ama burada insanlar birbirlerinin kıyafetlerine iltifat etmekten başka bir şey yapmıyordu. Hepsi gereksiz yalakalık.

Hana ve Taehyung erken ayrılmak zorunda kalmışlardı. Kızları Danbi, evde huysuzlanmaya başlayınca bakıcısı, Hana yı aramıştı. Böylelikle de gitmek zorunda kalmışlardı. Hana olmadan da burası ekstra sıkıcı oluyordu. Birlikteyken insanların kıyafetlerini eleştiriyorduk ve Hana da bana burada sevmediği kişileri anlatıyordu. Bir nevi dedikodu yapıyorduk. Eğlenceli oluyordu. Ama şu an masadaki atıştırmalıklardan başka hiçbir şey ilgimi çekmiyordu.

Ayrıca çoğu kişi de tanışmak için yanıma gelmişti. Birçok kişiyle tanışmıştım ama hepsini çoktan unutmuştum bile. Bir daha görmeyeceğim insanları aklımda tutmama gerek var mıydı ki? Bence yoktu.

"Merhaba." Başımı telefonumdan kaldırıp yumuşak ses tonunun geldiği yöne baktığım. Oldukça güzel bir kadın ve yanındaki arkadaşları karşımda duruyordu.

"Merhaba?" Selamına sorarcasına karşılık verdim.

Hafif bir şekilde gülümsedi. "Kusura bakmayın, size kendimi tanıtmadım. Ben So Min." Ardından elini uzattı. Nezaketen uzattığı elini tuttum.

"Bende Byul, Jung-"

"Jungkook un nişanlısı, biliyorum tatlım." Diyerek sözümü kesti. Bu davranışı oldukça kabaydı. Madem kim olduğumu biliyordu ne diye gelmişti yanıma? Tatlım kelimesini söylemesine de Ayrıca sinir olmuştum. Her hareketinden yapmacıklık akıyordu resmen. Kızdan hoşlanmamıştım.

Yapmacık gülümsemesine karşılık vermedim. Yanındaki arkadaşları da konu mankeni gibi öylece duruyordu.

"Evleneceğinizi duydum. Şirket ortaklığı falan mı var? O yüzden mi evleniyorsunuz?" Şirket ortaklığı yüzünden mi? Daha neler!

Gerçekten hamile olduğumu anlamak bu kadar zor muydu? Karnım yeterince belliydi ve neden insanlar bunu farketmekte güçlük çekiyordu? Sürekli sorular soruyorlardı

"Hayır, şirket ortaklığı falan yok. Sadece hamileyim." Dondular kaldılar. Bense gülmemek için dudaklarımı birbirime bastırıyordum. Morarmış suratları gerçekten çok komikti.