I.N.S.A.N.E [ completed ]

1

Zawgyi

အသက္​႐ွဴလို႔မရဘူး...

အရမ္​းလည္​း​ေမွာင္​​ေနတယ္​ ၊ ဟိုး​ေနာက္​မွာ ​ေျပးလႊား​ေနတဲ့ ျမင္​း​ေတြ...တဖက္​မွာက ​ေလတိုက္​လိုက္​တိုင္​း ယိမ္​း​ေနတဲ့ ျမက္​ပင္​႐ွည္​​ေတြ....။ ​ေမာလာၿပီ အရမ္​း​ေမာ​ေနၿပီလို႔....။

​ေတာ္​ပါ​ေတာ့!!!! ျပန္​ထြက္​ပါရ​ေစ!!!

ဒါ အိမ္​မက္​ႀကီးမလား?? သိတယ္​ ငါသိတယ္​လို႔!!!

ငါ့ကို ႏိုးခြင္​့​ေပးပါ​ေတာ့!! အ​ေမွာင္​​ေတြကို​ေၾကာက္​တယ္​ တ​ေယာက္​ထဲျဖစ္​​ေနရတာကိုလည္​း​ေၾကာက္​တယ္​!!!

​ေက်းဇူးျပဳၿပီး..................။

"May..."

​ေဖ ​ေဖ..?

​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​...မွားခဲ့တာ​ေတြအတြက္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​....

​ေစးကပ္​​ေနတဲ့ပါးစပ္​​ေတြကလည္​း ဒီ​ေလာက္​​ေအာ္​​ေနတာ​ေတာင္​ အသံလဲထြက္​မရပါလား...

လုပ္​ၾကပါအုန္​း...ကူ​ေျပာ​ေပးၾကပါ
​ေဖ​ေဖ ျပန္​လာပါလို႔!!!!!

~~~

"​ေဖ​ေဖ!!!!"

ဆတ္​ကနဲ ပြင္​့လာမိတဲ့ မ်က္​လံုး​ေတြက က်ိန္​းစပ္​လို႔ ၊ ႏွာ​ရည္​​ေတြ​ေၾကာင္​့လား အသက္​႐ွဴမဝ​ေတာ့သလို ​ေခါင္​းအံုးတစ္​ခုလံုးဟာ စိုစြတ္​လို႔​ေနသည္​။

အိပ္​ယာ​ေဘး ဘူးထဲက တစ္​သ်ဴးစ​ေတြ ဆြဲထုတ္​ရင္​း ႏွာရည္​​ေတြညႇစ္​ပစ္​လိုက္​​ေတာ့ အသက္​​ေတာ့႐ွဴလို႔ရသြားသည္​။ ရင္​ထဲမွာက စို႔နစ္​​ေနဆဲ..။
မွန္​​ေ႐ွ႕မွာ ထင္​ဟပ္​​ေနသည္​က အကြင္​းလိုက္​​ညိဳ​ေနတဲ့ မ်က္​ကြင္​း​ေတြနဲ႔ ​ေျခာက္​ကပ္​ကြဲအက္​​ေနတဲ့ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတြ..

လက္​က်န္​တစ္​သ်ဴးနဲ႔ ပါး​ေပၚက မ်က္​ရည္​စီး​ေၾကာင္​း​ေတြအကုန္​ သုတ္​ၿပီးခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ အ​ေပၚဝတ္​အက်ႌကိုဆြဲကာ အ​ေပၚဆံုးထပ္​ တိုက္​ခန္​း​ေပါက္​စနဆီက ​ေျပးထြက္​လာခဲ့​ေတာ့သည္​။

နာရီစင္​က သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္​တာ အခ်က္​​ေပးသံ ဆယ္​့​ေလးခ်က္​အတိ......။

ဒီညလည္​း ရပ္​ကြက္​ထိပ္​က ​ေတာင္​ကုန္​း​ေပၚ သြားထိုင္​ရအုန္​းမွာပဲ​ေပါ့။

3.12.18

Unicode

အသက်ရှူလို့မရဘူး...

အရမ်းလည်းမှောင်နေတယ် ၊ ဟိုးနောက်မှာ ပြေးလွှားနေတဲ့ မြင်းတွေ...တဖက်မှာက လေတိုက်လိုက်တိုင်း ယိမ်းနေတဲ့ မြက်ပင်ရှည်တွေ....။ မောလာပြီ အရမ်းမောနေပြီလို့....။

တော်ပါတော့!!!! ပြန်ထွက်ပါရစေ!!!

ဒါ အိမ်မက်ကြီးမလား?? သိတယ် ငါသိတယ်လို့!!!

ငါ့ကို နိုးခွင့်ပေးပါတော့!! အမှောင်တွေကိုကြောက်တယ် တယောက်ထဲဖြစ်နေရတာကိုလည်းကြောက်တယ်!!!

ကျေးဇူးပြုပြီး..................။

"May..."

ဖေ ဖေ..?

တောင်းပန်ပါတယ်...မှားခဲ့တာတွေအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်....

စေးကပ်နေတဲ့ပါးစပ်တွေကလည်း ဒီလောက်အော်နေတာတောင် အသံလဲထွက်မရပါလား...

လုပ်ကြပါအုန်း...ကူပြောပေးကြပါ
ဖေဖေ ပြန်လာပါလို့!!!!!

~~~

"ဖေဖေ!!!!"

ဆတ်ကနဲ ပွင့်လာမိတဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျိန်းစပ်လို့ ၊ နှာရည်တွေကြောင့်လား အသက်ရှူမဝတော့သလို ခေါင်းအုံးတစ်ခုလုံးဟာ စိုစွတ်လို့နေသည်။

အိပ်ယာဘေး ဘူးထဲက တစ်သျူးစတွေ ဆွဲထုတ်ရင်း နှာရည်တွေညှစ်ပစ်လိုက်တော့ အသက်တော့ရှူလို့ရသွားသည်။ ရင်ထဲမှာက စို့နစ်နေဆဲ..။
မှန်ရှေ့မှာ ထင်ဟပ်နေသည်က အကွင်းလိုက်ညိုနေတဲ့ မျက်ကွင်းတွေနဲ့ ခြောက်ကပ်ကွဲအက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ..

လက်ကျန်တစ်သျူးနဲ့ ပါးပေါ်က မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေအကုန် သုတ်ပြီးချိန်မှာတော့ အပေါ်ဝတ်အကျႌကိုဆွဲကာ အပေါ်ဆုံးထပ် တိုက်ခန်းပေါက်စနဆီက ပြေးထွက်လာခဲ့တော့သည်။

နာရီစင်က သဲ့သဲ့ကြားလိုက်တာ အချက်ပေးသံ ဆယ့်လေးချက်အတိ......။

ဒီညလည်း ရပ်ကွက်ထိပ်က တောင်ကုန်းပေါ် သွားထိုင်ရအုန်းမှာပဲပေါ့။

3.12.18