I.N.S.A.N.E [ completed ]

26

"အင္း...graduation ceremony ကိုေျပာတာ
Mom မွီေလာက္လား?"

ေက်ာင္းေဆာင္ေတြဖက္ကေန ေလွ်ာက္လာခဲ့ရင္း ဘတ္စကတ္ကြင္းအေက်ာ္ သစ္ပင္ရိပ္တခုေအာက္က အုတ္ခုံတန္းေလးေပၚ ကိုယ္ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ စာေမးပြဲရာသီမို႔ ကြင္းထဲမွာေတာ့ သန႔္ရွင္းေရးဦးေလးႀကီးကလြဲလို႔ ေျခာက္ကပ္စြာရွိေနေလ၏~

"ၿပီးေတာ့...ေျပာစရာရွိတယ္ Mom..."

ဟိုးဖက္ လမ္းခ်ိဳးေလးကေန ေကြ႕ဝင္လာသည္က ေက်ာပိုးအိတ္ႀကိဳးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ၿပဳံးရီေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခု~

ဖုန္းခြက္ထဲက "ေျပာေလ ေမဘယ္လ္" ဆိုတဲ့ momအသံရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနမႈကိုမဖ်က္ဆီးခ်င္တာက တမ်ိဳး...ကိုယ့္အေရွ႕ကိုေလွ်ာက္လာေနတဲ့ လူသားကို မသိေစခ်င္တာက တမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ပစ္လိုက္သည္။ 

"ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္ mom! See ya!"

ဖုန္းကို အက်ႌအိတ္ေထာင္ထဲထိုးထည့္ၿပီး ၿပဳံးျပမိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေဘးနားလာထိုင္တဲ့ fresh lemonအနံ႔သင္းသင္းေလးက ႏွာဖ်ားလာရစ္သိုင္းသည္။

"ေျဖႏိုင္လား?"

"အင္း နင္ေရာ?"

"မဆိုးပါဘူး"

တိုးတိမ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ေလသံအဆုံးမွာ နဖူးေပၚဘတ္ကနဲေရာက္လာတာက သူ႔လက္ဖဝါးျပင္ျဖစ္သည္။ အလန႔္တၾကားမို႔ ကိုယ္ေတာင္ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္မိတယ္~

"ဘာလုပ္တာလဲ ဂ်ဳံးကု?"

"နင္မေန႔က ေဆး႐ုံသြားတယ္ဆို? နင့္ကိုဖုန္းဆက္တာမကိုင္လို႔ ယြန္းဂ်ီယာကိုေမးလိုက္တာ!
ဘာလို႔မေျပာတာလဲ ငါ့ကို? ဘယ္နားက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလဲ?"

လူမိသြားတဲ့ သူခိုးလို ကိုယ္ေခါင္းနပန္းေတာင္ႀကီးသြားေတာ့တယ္။ က်စ္! ကိုယ္ကလဲ ဂ်ီယာ့ကို အိမ္လာၿပီးစာက်က္ခ်ိန္ မေတြ႕မွာစိုးလို႔ ေဆး႐ုံသြားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပမိလိုက္တာ...

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...စာေမးပြဲေျဖေနေတာ့ လူက နည္းနည္းဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္႐ုံပါ"

"ေသခ်ာလား?"

"အင္း...ေသခ်ာတာေပါ့! ငါက..လိမ္စရာလား အဟင္း"