I.N.S.A.N.E [ completed ]

키스 ♥

"စတာ...ျပန္ေတာ့!"

သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ စိတ္ရႈပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေမးခြန္းေတြ တသီတတန္း။

ကိုယ္မေျဖခ်င္ဘူး။ မေမးပါနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဂ်ဳံးကု....

''ခုနက ဘာေျပာတာလဲ''

''မိုး႐ြာေတာ့မယ္ ျပန္ေတာ့လို႔''

တုန္ရီအဖ်ားခတ္သြားတဲ့ကိုယ့္သံကိုယ္ ႀကိမ္ဆဲမိလိုက္ရင္း ကိုယ္ ေခါင္းကိုငုံ႔ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

သူ႔အသံရွဴသံ ျပင္းျပင္းက ကိုယ့္ဆံပင္ဖ်ားေတြထိ လာ႐ိုက္တယ္။

မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးလို႔ ေတြးမိတာမို႔လို႔ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး ဂ်ဳံးကု ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးလို႔ရမလား။

ဆုေတာင္းေတြမျပည့္စြာပဲ သူ လက္ဖဝါးႏုေတြက ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ဆြဲမတယ္။ ကိုယ္ ထင္ထားသလိုပါပဲ သူေပ်ာ္ေနတယ္။ ေစာေစာကထိ မႈန္သုန္ေနခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာႏြမ္းႏြမ္းေလးမွာ အၿပဳံးစစက ခိုသီးေနၿပီ။

ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲ့ထက္ပိုၿပီးလည္း ကိုယ့္ရင္ထဲက တင္းက်ပ္မႈေတြကို ဘာစကားနဲ႔ေဖာ္ျပရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။

'' ကိုယ္ မင္းကို နမ္းရမွာလား? ဟင္ ?''

ဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ ရဲတက္လာတဲ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာရဲ႕အပူရွိန္ကို ခံစားလိုက္ရတာက ေအာင့္သက္သက္ႏိုင္ေပမယ့္
ၿပဳံးေနတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတာလည္း ကိုယ္ပါပဲ။

''ဂ်ဳံးကု... ငါ_ ''

စကားေတာင္မဆုံးပါဘဲ နီးကပ္လာတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာႏုႏုေၾကာင့္ ကိုယ္ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

အႏူးညံ့ဆုံး လာထိေတြ႕တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စုံေၾကာင့္ သူ႔
ူ႔အက်ၤ ီစကို အလန႔္တၾကား ကိုယ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီးသား။

သူၿပဳံးတယ္။ ပိုတိုးၿပီး ဖိကပ္လိုက္တဲ့ အေနအထားမွာ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ကိုယ့္ေခါင္းကို အေနာက္က ေျပာင္းထိန္းလိုက္ရင္း ခါးေပၚကို တဖက္က ေ႐ြ႕ပစ္လိုက္တယ္။

ဖြဖြေလး ျပန္ခြာေပးၿပီးမွ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ထိကပ္လာတဲ့အခါ ကိုယ္႐ုန္းဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့ပဲ သူ႔ေပါင္ေပၚေျပာင္းထိုင္ရင္း သူ႔လည္တိုင္ေပၚ လက္ေတြ  သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့တယ္။

----

အလြမ္းေျပ xD

Spoiler' မေသခိုင္းပါဘူး ေမတၱာေလးေလ်ာ့ပို႔ၾကပါလို႔😑

Uni

"စတာ...ပြန်တော့!"

သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ စိတ်ရှုပ်ခြင်းများစွာနဲ့ မေးခွန်းတွေ တသီတတန်း။

ကိုယ်မဖြေချင်ဘူး။ မမေးပါနဲ့ ကျေးဇူးပြုပြီး ဂျုံးကု....

''ခုနက ဘာပြောတာလဲ''

''မိုးရွာတော့မယ် ပြန်တော့လို့''

တုန်ရီအဖျားခတ်သွားတဲ့ကိုယ့်သံကိုယ် ကြိမ်ဆဲမိလိုက်ရင်း ကိုယ် ခေါင်းကိုငုံ့ချပစ်လိုက်တယ်။

သူ့အသံရှူသံ ပြင်းပြင်းက ကိုယ့်ဆံပင်ဖျားတွေထိ လာရိုက်တယ်။

မလိုချင်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံးလို့ တွေးမိတာမို့လို့ မလိုချင်တော့ဘူး ဂျုံးကု ။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလို့ရမလား။

ဆုတောင်းတွေမပြည့်စွာပဲ သူ လက်ဖဝါးနုတွေက ကိုယ့်မျက်နှာကို ဆွဲမတယ်။ ကိုယ် ထင်ထားသလိုပါပဲ သူပျော်နေတယ်။ စောစောကထိ မှုန်သုန်နေခဲ့တဲ့ မျက်နှာနွမ်းနွမ်းလေးမှာ အပြုံးစစက ခိုသီးနေပြီ။

တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲ့ထက်ပိုပြီးလည်း ကိုယ့်ရင်ထဲက တင်းကျပ်မှုတွေကို ဘာစကားနဲ့ဖော်ပြရမှန်းမသိတော့ဘူး။

'' ကိုယ် မင်းကို နမ်းရမှာလား? ဟင် ?''

ဒီလိုအချိန်မှာတောင် ရဲတက်လာတဲ့ ကိုယ့်မျက်နှာရဲ့အပူရှိန်ကို ခံစားလိုက်ရတာက အောင့်သက်သက်နိုင်ပေမယ့်
ပြုံးနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်နေမိတာလည်း ကိုယ်ပါပဲ။

''ဂျုံးကု... ငါ_ ''

စကားတောင်မဆုံးပါဘဲ နီးကပ်လာတဲ့ သူ့မျက်နှာနုနုကြောင့် ကိုယ် မျက်လုံးတွေမှိတ်ချပစ်လိုက်တယ်။

အနူးညံ့ဆုံး လာထိတွေ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးတစ်စုံကြောင့် သူ့
ူ့အင်္ကျ ီစကို အလန့်တကြား ကိုယ်ဆုပ်ကိုင်ပြီးသား။

သူပြုံးတယ်။ ပိုတိုးပြီး ဖိကပ်လိုက်တဲ့ အနေအထားမှာ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်ခေါင်းကို အနောက်က ပြောင်းထိန်းလိုက်ရင်း ခါးပေါ်ကို တဖက်က ရွေ့ပစ်လိုက်တယ်။

ဖွဖွလေး ပြန်ခွာပေးပြီးမှ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ထိကပ်လာတဲ့အခါ ကိုယ်ရုန်းဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ သူ့ပေါင်ပေါ်ပြောင်းထိုင်ရင်း သူ့လည်တိုင်ပေါ် လက်တွေ  သိုင်းဖက်လိုက်တော့တယ်။

----

အလွမ်းပြေ xD

Spoiler' မသေခိုင်းပါဘူး မေတ္တာလေးလျော့ပို့ကြပါလို့😑