I.N.S.A.N.E [ completed ]

14

ျဖဴလႊလႊ ႏွင္းေတြက ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းေလတိုင္း က်န္ခဲ့သည့္ေျခရာေပ်ာက္သြားျပန္ေအာင္ တရစပ္က်ဆင္းေနသည္။

ေဆာင္းလာတဲ့ ေခါင္းစြပ္ကို နားေတြအုပ္သည္ထိ ဆြဲခ်လိုက္ရင္း ဂ်ဳံးကု ကိုယ့္ကိုက်ဳံ႔ႏိုင္သမွ်က်ဳံ႔ကာ ေျခလွမ္းေတြကိုျမန္ပစ္လိုက္သည္။

ႏွစ္ရက္သုံးရက္အတြင္း ေျပာင္းသြားတဲ့ရာသီဥတုအေျခအေနက ပတ္ဝန္က်င္တစ္ခုလုံး ႏွင္းထုေတြခ်ည္း ပိတ္သည္းကုန္ေစ၏။

အမွတ္မထင္ အေအးလိုင္းျဖတ္သည္ႏွင့္ႀကဳံေတာ့ ဒီႏွစ္ေဆာင္းက အေျခအေနမဟန္ေတာ့ ၊  ဟန္ျမစ္ထဲ၌ပင္ ေရေတြခဲကုန္ၿပီဟု သတင္းေတြပါ ရေနသည္။

Boiler အေႏြးဓာတ္ဆီ အျမန္ေရာက္ခ်င္ေဇာႏွင့္ A3 ဆိုသည့္ အခန္းနာမည္ျမင္တာနဲ႔ ဂ်ဳံးကု ေျပးဝင္လာေတာ့သည္။
သတိတရ လွမ္းၾကည့္ပါေသာ္လည္း အေနာက္ဆုံးခုံက ထုံးစံအတိုင္း ေနရာလြတ္ေနဆဲ ။

၁ပတ္ပင္ျပည့္ေလၿပီ ။

ဘူဆန္မွာ သူေနခဲ့တဲ့ သုံးရက္အပါအဝင္ သူမ ေက်ာင္းမလာသည္မွာ တစ္ပတ္ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။

ဒီေလာက္ လူတစ္ေယာက္လုံးေပ်ာက္ေနသည္ကို အခန္းထဲမွ ဘယ္သူကမွလည္း အေရးတယူမရွိၾက။ ဂ်ဳံးကုတစ္ေယာက္သာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ ပင္ပန္းေနရသည္။

ဆရာမေတြထိ သြားေမးရေအာင္လည္း အဲ့ေလာက္ထိ သူနဲ႔မဆိုင္ဟုေတြးကာ ေပကပ္ေနမိသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးၾကည့္ရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအရင္းသိရမည္မလား?

"ဟင္!!"

ဟိုေတြးဒီေတြးႏွင့္ ခုံေပၚ ဝင္ထိုင္ၿပီးပါမွ deskခုံေအာက္က အထုပ္ဆီ မ်က္လုံးကေရာက္သြားသည္။

ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ ၊ ဂ်ပ္အိတ္ထဲမွ ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ေသသပ္စြာ ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီး ေခါက္ထားေပးဟန္တူသည့္ အားကစားဂ်ာကင္ ။

တခ်က္ အေနာက္ခုံဆီ လွမ္းၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း လူကမရွိ။

ဒါဆို ဒီအက်ႌကို ဘယ္သူျပန္လာေပးသည္လဲ?

"Yugyeom ေဟ်ာင့္ ဒါ ဘယ္သူထားသြားတာလဲ?"

"အာ..ဘယ္သိမွာလဲ ငါေက်ာင္းလာေတာ့ မင္းခုံထဲမွာရွိေနတာပဲ မျမင္လိုက္ဘူး!"