I.N.S.A.N.E [ completed ]

22

"ငါတို႔တြဲၾကမယ္!"

အေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္မိတဲ့ ေျခႏွစ္လွမ္းနဲ႔အတူ လက္ဖမိုးက ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို ဖိသုတ္ပစ္ၿပီးသား...

႐ုတ္တရက္!

ကိုယ္ စိတ္ဆိုးသြားမိသလိုပဲ။

ခ်စ္တာက သက္သက္...အရာရာကိုခြင့္လႊတ္ၿပီးေအာက္က်ခံတာကသက္သက္...

ကိုယ္ဟာ သူ႔အတြက္ အဲ့ေလာက္ထိ အေပါစားဆန္ေနခဲ့မွန္း မသိခဲ့မိတာကို ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ လက္ခံလိုက္ရျခင္းဟာ ဂ်ဳံးကုအေပၚမွာ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ ေဒါသေတြထြက္လာခဲ့သည္။

"တြဲမယ္ ...?"

ေဒါသရယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးျမင့္တက္ေနတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈရယ္ေပါင္းမိသြားတဲ့အခါ ကိုယ့္မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြ စိုစြတ္လို႔ ျမင္ကြင္းေတြေဝဝါးလာတယ္...

ဟင့္အင္း...အဲ့မ်က္ရည္ေတြ လုံးဝ မက်ေစရပါဘူး!

"ငါေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ္...ေျပာေနတာ"

ေနာက္ေနတာလို႔္လည္း ကိုယ္မထင္ပါဘူးေလ...

"Yaa...ဂြၽန္းဂ်ဳံးကု!"

ေခါင္းကိုေမာ့ မ်က္ေတာင္ေတြပုတ္ခတ္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုမွ ကိုယ့္သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္မိတယ္

သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဘာႏူးညံ့မႈမွလည္းမရွိသလို ကိုယ့္ကိုခ်စ္ခင္ၾကင္နာတဲ့အရိပ္အေယာက္ဆိုတာ လုံးဝမရွိတာဆိုရင္ ယုံၾကမလား?

ကိုယ္ ျမင္ေနရသမွ်က
"ငါ့စကားကိုနားေထာင္ ဂိုေမဘယ္လ္"ဆိုတဲ့ စူးရဲၿပီးေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းေတြပဲျဖစ္သည္။

"နင္ ငါ့ကိုခ်စ္လား?"

"ဘ-ဘာ?"

ခ်က္ခ်င္း လႈပ္ရွားသြားတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြနဲ႔တပါထဲ စိတ္ရႈပ္သြားတဲ့ပုံစံက ဘာသေဘာလဲ?
ကိုယ္ထင္သလိုပါပဲ...ေသခ်ာဆုံးက သူ ဒီေမးခြန္းကို တခါမွ မစဥ္းစားဖူးဘူးဆိုတာ...!

"အဟက္! မေကာင္းတဲ့ေကာင္ပဲ နင္က..."

"ဘာ?!"

"နင္ သက္ေသျပလဲမထူးဘူးပဲ ဂ်ဳံးကု..
ငါကေတာ့ နင့္ကိုမေကာင္းတဲ့ေကာင္လို႔ပဲ မွတ္လိုက္ေတာ့မယ္"