written • mingyu

005

3 R D。

Nakahinga nang maluwag ang lahat nang natapos na ang concert nila. Kahit katiting na pagod ay hindi naramdaman ng lahat dahil gusto naman nila ang ginagawa nila, and, they made people happy.

"Grabe, ang saya non." Seokmin commented as soon as he sat on the sofa. Nandoon din si Chaejin, Hana at Yeonji, maging sila Sehyeon.

"Daddy! You look great!" Sabi ni Yeonji saka nagpakarga sa tatay niya.

Nagtagal pa ang ganoong scenario hanggang mapag-pasyahan nilang bumalik na sa hotel. Nakapagbihis na ang lahat maliban kay Mingyu at Minghao, meaning they are the only ones left at the dressing room. Iisa lang ang changing room sa loob, pero wala ni isa sa kanila ang gustong umuna.

"Ikaw muna, Mingyu."

"A-ah, sige."

Napabuntong-hininga naman si Minghao nang pumasok na si Mingyu sa loob, dahil akala niya ay nagtatampo ito sa kaniya. Sakto namang nag-aayos ng gamit si Hao nang biglang pumasok ang kahinaan niya.

Jin.

"Ano na namang ginagawa mo dito?"

"Hehe, nalate kasi ako ng flight e. Manunuod sana ako." Sabi nito habang ipinapakita ang ticket niya. Wow, sana all nagpapalate lang sa concert. Pero ano ulit 'yon?

"Saan ka galing?"

"Sa Beijing. Nagpasa ng thesis at book draft." Minghao facepalmed. Hindi niya inaakalang ang pagkekwento niya kay Jin tungkol sa Seventeen ay aabot sa ganito—ang pagiging obsessed kay Kim Mingyu.

Okay sana kung sa'kin nalang e.

"Pagbigyan mo na ako. Alam mo naman ang nangyayari sa bahay ngayon—"

"I know. Tumatakas ka na naman, Wong. Hindi na ako natutuwa." Minghao replied. Nagulat naman ang babae sa inasta nito. For almost thirteen years, this is the first time na nagalit sa kaniya ang lalaki. Because she isn't aware that, hindi naman talaga siya natitiis ni Minghao.

"Ang kulit kasi ni Yukhei-gege! Sa'kin niya kasi pinapasa lahat ng pagbabayad ng utang nila Papa! Pagod na din ako, Minghao!" Napaatras naman si Minghao nang makita na niya ang luha ni Jin. This is what he fears the most.

Her tears.

"Ilista mo lahat ng pangalan ng pinagkakautangan ni Tito Feng. Ako na magbabayad. Don't you dare stop me."

"Why are you doing this?" She asked.

"I don't want to see you again at the hospital dahil sa sobrang pagtatrabaho mo. Ayokong makita kang sinusukuan 'yung pangarap mong pagsusulat. Now Jin, go back to Beijing and focus on what really brings you happiness." Nginitian niya si Jin na ngayon ay tahimik lang na nakatingin sa kaniya.

"Pero Minghao..."

Natigilan sa pagkuha ng damit si Minghao at tumingin muli kay Jin.

"Si Mingyu...siya ang kasiyahan ko. He's the reason why I write."

Little did she know, tahimik na nakikinig sa kanila si Mingyu.

Imbis na maramdaman ang saya dahil sa sinabi ni Jin, sakit ang naramdaman niya.

Ano pa bang bago?

He cares more for his friend's feelings.

Kahit nga sarili niyang pakiramdam binabalewala niya.