written • mingyu

021

W O N G。

I was busy typing drafts on my phone when I heard someone called Mingyu.

It was her.

Again.

Chou Tzuyu.

Hanggang kailan mo ba guguluhin ang buhay ko? Mula sa buhay ni Yukhei-gege, pati ba naman sa akin?

Tzuyu was my brother's ex. They got separated dahil nga lumipat kami mula Taiwan hanggang Beijing. Our families were once close, not until Tzuyu's father stole all of my father's shares sa kumpanya namin.

The maknae position sa TWICE. Ako dapat 'yon. Yes, I was once a trainee along with her. Everything's fine, we're best friends not until ginawa niya akong tanga noong araw ng evaluation namin. We're partners that time, pero hindi niya sinabing on-the-spot performance ang gagawin kaya hindi ako nakapaghanda. Ang nangyari, siya ang napili para sa Sixteen at hindi ako. Reason why I left JYP.

Even Minghao doesn't know all of that. Ang alam lang niya, lumipat kami sa probinsya sa China kaya hindi ako nakagawa ng paraan para makatawag sa kaniya.

And now, Kim Mingyu. After all of the hardships I had faced with my family, si Mingyu nalang ang ginawa kong inspirasyon. Sa pagsulat. Sa lahat ng gagawin ko. Everything that I can do. I did everything beautifully because of him.

My energy.

She pulled Mingyu, kaya wala akong choice kundi sundan sila sa fire exit. Curiosity really kills the cat, at ang pagsunod sa kanila ang sobrang pinagsisisihan ko.

"Can we be together again?" Tzuyu asked him, puta. What a desperate whore. Siya pa talaga nakikipagbalikan after what she did to Mingyu.

Oo, alam ko na ang nangyari. Ate Sehyeon told me already, as Mingyu narrated it to her, lalo na't wala siyang masabihan nito dahil tago lang naman ang relasyon nila.

I sneaked out of the fire exit without hearing his answer. Alam ko namang babalikan niya ang babaeng 'yon, bwisit sa buhay punyeta.

Dahil sa nangyari ngayon, I have the urge to write drafts again for my next book at kailangan ko ng magpahangin sa labas ngayon.

Mabuti na lang at merong cafe sa labas ng ExpoHall kung saan sila nagpeperform ngayon kaya doon muna ako tatambay. Nagpaalam ako kay Hao sa text dahil hindi naman niya ako mapipigilan.

I ordered my favorite coffee, that makes me imagine things that I need to write. Ganito naman yata talaga kapag writer, malikot ang imahinasyon.

Kermit Haoi ❤

Jin
9:36 PM

Aalis na daw.
9:36 PM

Nasa parking na kami.
9:37 PM

After reading Hao's messages, I stood up and brought my stuffs. Tatawid na sana ako nang may tumigil na van sa harap ko bago lumabas ang mga nakaitim na lalaki.

I was about to ignore them pero tinakluban nila ako ng kung ano sa mukha.

Eto na po ba?