İstanbul'dan Mardin'e uzanan bir berdel hikayesi.
Onlar berdel ile evlenen iki kişiydi.
Birbirlerini hiç sevmeyen iki kişi.
Ama sonra;
Sonrası kitapta buyrun okuyalım.
✳️ Wattpad'te bu isimli ilk kitap.
✳️Başlama tarihi 21.11.2018
Arkadaşlar sizden minik bir ricam var diğer kitaplarım '6+3=?' ve 'Ailemden Sonra'yı okur musunuz? Okursanız çok mutlu olurum😘
Sabah birisinin beni araması üzerine uyandım. O birisi Mirza'ydı. Ben bunun numarasını ne ara almıştım? Ben almamıştım kesin telefonum ondayken kaydetmişti. -Ne var acaba beni uykumun en güzel yerinde uyandırıyorsun? -Pardon Hanımefendi. Hata benim. -Off tamam uzatma ne diyeceksen de bir şey demiyorsan kapatıyorum.
Ve telefonu kapattım. Her halde ben rüyamda yürek falan yedim. Çünkü evimi daha önce silahla basan adamın yüzüne telefon kapattım. Aman banane sinirleniyorsa sinirlensin onunla mı uğraşıcam. Telefonum bir daha çalmaya başladı. Ne yaptım tabii ki açtım. -Sen hangi akla hizmet benim yüzüme telefonu kapatırsın? -Bilmem canım istedi kapattım. Sen de uzatma ne diyeceksen de uyuyacağım daha. -Yarım saat içerisinde hazır ol. Düğün salonu bakmaya gideceğiz. -Emredersiniz paşam. Fikirlerimi bu kadar çok sormanız. Ve bana emir vermemeniz beni mutlu ediyor. -Uzatma hazır ol bekletilmeyi sevmem.
Dedi ve ben bir şey demeden telefonu yüzüme kapattı. Telefonu yüzüme kapattı olsun ben de onun kapatmıştım. Beyefendi bekletilmeyi sevmezmiş benim de çok umrumdaydı. Beklesin yani nolcak. İşi ne?
Dolabımın karşısında 15dk'dır ne giysem diye düşünüyorum. Sonuç giyecek bir şey bulamadım. Annem içeri girdi. 'Almila beni şaşırtıyorsun davan mı var?'dedi. 'Yok'dedim. 'O zaman bu erken kalkması neye borçluyuz?'dedi. 'Mirza'ya'dedim. 'İlginç.'dedi.
'Mirza'yı galiba sevdin.'dedim. 'Aslında pek sevdiğim söylenemez sonuçta tanımıyoruz. Ama yapacak bir şey yok alışmaya çalışıyorum diyelim. Sana da tavsiye ederim.'dedi. 'Saol ama ben almayayım.'dedim. 'Almila bundan sonra yapacak bir şey yok onu sev demiyorum. Ama kabullen.'dedi. Ve odadan çıktı. Kabullenmek zaten berdeli kabul ederek kabullenmemiş miydim?
Sonunda giyebileceğim bir şey buldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçımı yandan salaş bir şekilde ördüm ve hafif bir makyaj yaptım. O arayalı 1 saat olmuştu. Bekletmiş olmalıyım çünkü 5 tane cevapsız arama vardı hepside ondandı. Umrumda mıydı? Tabii ki hayır. Üstüme ince bir ceket aldım. Ve aşağıya indim. Arabam burdaydı. Mutlu oldum. Birisi kornaya bastı. Kafamı oraya çevirdim. Mirza'ydı. Camı açtı. 'Acaba daha ne kadar bekleteceksin beni?'dedi. Göz deviridim. 'Bana göz devirme ve şu arabaya bin.'dedi.
'Bini giz divirme vi şi iribiyi bin.' dedim onu taklit ederek. 'Sakinim son derece sakinim.'dediğini duydum. Arabaya bindim ve kapıyı hızlıca çarptım. 'Kızım hayırdır sabah sabah ne bu haller.'dedi. 'Bana kızım deme. Ve bana emir verip durma.'dedim. Azıcık sinirli bir tonla. Şu anda buna bu kadar kafaya niye taktığımı bilmiyorum ama taktım. 'Ya sabır'dedi ve arabayı çalıştırdı.
Yaklaşık yarım saat sonra bir yere gelmiştik. 'İn.'dedi. Sanki söylemese inmeyecektim. Şu şahsa acilen emir kipi kullanmasını yasaklamalıyım.
