İstanbul'dan Mardin'e uzanan bir berdel hikayesi.
Onlar berdel ile evlenen iki kişiydi.
Birbirlerini hiç sevmeyen iki kişi.
Ama sonra;
Sonrası kitapta buyrun okuyalım.
✳️ Wattpad'te bu isimli ilk kitap.
✳️Başlama tarihi 21.11.2018
Multi:Almila ve Mirza. Bir okuyucumyapmış.❤️ Başka böyle şeyler veya kapak yapan okuyucularım varsa yapıp bana atabilir☺️ :)
Evleneli tam 1 ay olmuştu ama Mirza ile aramızda büyük bir soğukluk vardı. En son tartıştığımız günden beri hiç konuşmamıştık. Konuştuysak bile kelime sayısı bir elin 5 parmağını geçmez. Ayşe Hanım beni suçlu buluyor sürekli bana alttan alttan laf gönderiyor. Mine ve Asya bana moral vermeye çalışıyor. Bütün konak aramızda ki soğukluğun farkında. Anneme ise her şey yolunda diyorum sürekli. O da galiba hissediyor.
Bugün ise şirkette işe başlıyorum. Kafamı işe verirsem Mirza'yı kafama takmam belki. Giyindim hafif bir makyaj yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıya indim. Kahvaltı masası kurulmuştu. Bu sabah Mirza da vardı. Uzun zamandır yemeklerde olmuyordu. Yerime oturdum. Yanımda Mirza oturuyordu. Ama bana hiç bakmamıştı. Ayşe Hanım'Sonunda oğlum şu sofraya oturdun.'dedi. Mirza'Yoğundum ana ondan denk gelmiyordu.'dedi. Ayşe Hanım'Öyle olsun bakalım.'dedi. Mehmet Bey'Hadi başlayalım.'dedi. Kahvaltı masasının tüm neşesi Lavin'di. O da olmasa çok sessiz geçecekti.
Lavin'Buğra amca bugün seninle parka gidelim mi?'dedi. Buğra'Neden olmasın güzellik. Annen ve baban izin verirse şirkette ki işlerim bitince seni götürürüm.'dedi. Mine'Bir şartla izin veririm. Kahvaltını güzelce yaparsan elbette gidebilirsin.'dedi. Lavin'O zaman ben yiyeyim. Çünkü park fırsatı bir daha elime geçmez valla.'dedi. Ve tabağındakileri yemeye başladı. O kadar sevimli duruyordu ki. Mirza'ya baktım. Gülümsüyordu. Ali'Lavin babacım sakin ye. Park bir yere kaçmaz. Hem amcan işleri bitince götürcem dedi o yüzden yavaş yavaş ye.'dedi.
Mehmet Bey'Hazırsanız çıkalım.'dedi. Ali'Hazırız baba.'dedi. Hep birlikte sofradan kalktık. Konaktan çıktık. Mehmet Bey'Almila kızım sen Mirza ile gel.'dedi. 'Peki.'dedim. Mirza'Nereye geliyor?'dedi. Şaşırmıştı. Mehmet Bey'Almila da artık şirkette çalışacak.'dedi. Mirza bir şey demeden arabaya bindi. Kapısını hızlıca çarptı. 'Galiba Mirza ile gitmem iyi olmayacak ben başka birisiyle gitsem.'dedim. Mehmet Bey'Ben ne dediysem o. Şimdi kocanın arabasına bin.'dedi. İstemeyerek Mirza'nın arabasına bindim.
Yolculuğumuz tabii ki çok sessiz geçiyordu. Bu sessizliği bozmak için radyoyu açtım. Çalan şarkı Bora Duran- Sen de Gidersen'di.
Şarkıyı biraz dinleyince moralim daha da bozuldu. Şarkıyı değiştirdim. Bu sefer başka ayrılık şarkısı çaldı. Bir kaç defa daha değiştirdim. Ama hiç eğlenceli bir şarkı bulamamıştım. Sinirle kapatma tuşuna bastım. Mirza'ya baktım. Sanki dudakları hafif kıvrılmıştı. Gülüyor muydu? Yok bence ben öyle zannettim.
