AŞKIN BERDEL HALİ

BÖLÜM 10

Çok beklettim ama maalesef o lanet sınavlarım başlamıştı.

Hepinizden özür diliyorum beklettiğim için.🙏

Multimedya için teşekkürler 💕

Buyrun bölümümüz💁

Koşturuyordum nereye gittiğimi bilmeden koşturuyordum. Çok hızlı nefes alıp veriyordum. Bir uçurumun kenarına gelmiştim. Uçurumun ucunda birisi vardı. Arkası dönük olduğu için göremiyordum. Beline kadar uzanan saçları vardı. Rüzgardan saçları uçuşuyordu. Yanına gittim. 'Pardon?'dedim. Yüzünü bana döndü ama bu bendim. Nasıl olur ya?

'Sen bensin?'dedim. 'Evet ben senim.'dedi. 'İyide nasıl?'dedi. 'Almila üzgünüm ama bunu sizi yapacağım.'dedi. 'Biz?'dedim. 'Sen ve o?'dedi. 'O kim? Mirza mı?'dedim. 'Hayır o değil sen ve senin canından.'dedi. Karnını tuttu. Ve kendini uçurumdan attı. Ben de karnımı tuttum 'Hayır. Hayır. Hayır.'diye bağırmaya başladım. Mirza'Almila Almila.'diye sesleniyordu. Etrafıma bakındım.

'Almila uyan Almila kabustu geçti uyan.'diyirdu. 'Hayır.'diye sıçrayarak uyandım. Ellerim istemsizce karnıma gitti. Mirza bana sarıldı. 'Sadece kabustu geçti güzelim.'dedi. Gözümden bir damla yaş geldi. 'İyi misin?'dedi. Ve bir bardak su uzattı. Hâlâ da karnımı tutuyordum. 'Noldu karnın mı ağrıyor?'dedi. Kafamı iki yana salladım. 'O zaman niye karnını tutuyorsun kabus görürkende karnını tutuyordum?'dedi. Bunu nedenini ben de bilmiyordum. Uzattığı bardağı aldım. Ve bir dikişte bitirdim.

'Daha iyi misin?'dedi. 'Evet sadece bir kabus gördüm.'dedim. 'Ben de seni yemek için uyandırmaya geldim ama istersen odaya göndertebilirim.'dedi. 'Hayır gerek yok iyiyim aşağıya inelim.'dedim. 'Peki.'dedi. Yataktan kalktım. Ani kalkışımla başım döndü son anda toparladım. Odadaki lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktım. Saçımı elimle düzeltirken aklıma rüyam geldi ya da kabus. Ben niye o uçurumdan atlıyordum. Yani ben atlamıyordum ama aynı ben olan kişi atlıyordu. 'Almila üzgünüm ama bunu size yapacağım.'diyordu. 'Sen ve senin canından.' Kafam aşırı karışmıştı son bir kez daha yüzüme su çarptım. Yüzümü ve ellerimi kuruladıktan sonra lavabodan çıktım. Mirza odada yoktu. Anlaşılan aşağıya inmişti. Bende odadan çıktım.

Sofraya geldiğimde 'Özür dilerim geciktim.'dedim. Ayşe Hanım'Yok canım estağfurullah biz alışığız geç kalmalarına.'dedi. Mehmet Bey'Otur kızım.'dedi. Samimi bir gülümseme gönderdim. Ve Mirza'nın yanına oturdum.

Yemek bittikten sonra Asya,Mine ve ben mutfağa kahve yapmak için geçtik. Mutfağa 2dk falan sonra bir kız geldi kızın simsiyah saçları ve büyük siyah gözleri uzun kirpikleri vardı teni beyazdı. Ve bu kız güzeldi. Ama iticiydi. 'Selam.'dedi. Mine ve Asya pek memnun olmamış bir ifadeyle 'Aleyküm selam.'dedi. 'Aaa galiba kahve yapıyordunuz bence ben yapayım benim kahveme bayılırlar özelliklede Mirza.'dedi. Bana imalı bir bakış attı. 'M-Mirza mı?'dedim. 'Evet.'dedi kendinden emin bir şekilde. Kahvenin olduğu dolabı açtı.

Allah aşkına kimdi bu kız Mirza onun kahvelerini beğeniyordu? Asya'Ezel pardon da? Abim ne zaman senin kahveni içti? Hadi içti diyelim ne ara bayılacak kadar beğendi?'dedi. 'Pardon tatlım evin GELİNİ olarak üstelik YENİ GELİNİ olarak benim yapmam daha uygun düşer. Sen salona geç.'dedim. Elinden kahve kavanozunu aldım. Kız bozulmuş bir şekilde mutfaktan çıktı.

Ezel mutfaktan çıkar çıkmaz Mine ve Asya 'İşte bu.'dediler. Güldüm. 'Kim bu Ezel?'dedim. Asya'Abimi seven birisi çocukluğundan beri seviyor.'dedi. Umursamazca. Ama ben umursuyordum. Şimdi birde ben bu kızı salona göndermiştim. Ya Mirza'nın yanına oturursa. Hızla kahveyi yapmaya başladım. Mine'Ne bu hız.'dedi. 'Mirza salonda ve ben o kızı da salona gönderdim.'dedim. Mine'Merak etme Mirza o kıza bakmaz. Bunca sene bakmadı şimdi mi bakcak Allah aşkına.'dedi. Beni rahatlatmak istercesine.