Otobüste yanımda oturan kıza baktım. Onunla eğlenmek, çok az da olsa iletişime geçmek inanılmaz bir şeydi.
Artık daha da istekliydim. Tamamen öğrenmek ve onunla şakalaşmak istiyordum, onun gülme sebebi olmak istiyordum.
Dışarıyı izleyen Yongsun'u izliyordum. Kalbim depar atarken ben nefes almayı unutmuştum. O kadar harikaydı ki. Kahverengi saçları, küçük burnu, gözleri, dudakları...
Ben her ayrıntısına dikkat ederken bana döndü. Farklı bakıyordu. Kafamı çevirdim. Güldüğünü hissediyordum. Ona baktım. Hala bana bakıyordu ve gülüyordu.
Koluna vurdum yavaştan. Daha fazla gülümsedi. O gülümseyince otomatik olarak bende gülmeye başladım.
Gülümsemesi birden soldu. Ona sorar şekilde baktım. Kafasını öne eğdi. Omzuna dokundum. Dolan gözleriyle bana baktı. Kalbimin sıkıştığını hissettim biran.
Onu kendime çektim ve sarıldım. Ellerim belindeyken hala yaptığım şeyin etkisindeydim. Boynuma dolanan kollar ile her zamanki gibi nefes almayı unuttum.
Kafasını omzuma yasladı. Umarım kalbimi hissetmez diye düşünürken omzumdaki ıslaklık ile donakaldım. O ağlıyordu. Kollarını daha da sıkılaştırdı. Karşılık olarak bende sıkılaştırdım.
Onun ağlamasını istemiyordum. Kafamı saçlarına gömdüm. Ciğerlerime kokusunu çektim. O an ilk defa nefes almak zevkli gelmişti. Çok güzel kokuyordu.
Kafamı geri çektim. Kafasını kaldırdım. Yüzü avuçlarımın arasındayken göz yaşlarını sildim. Dudaklarımı okuuyabilsin diye yavaşça "ağlama" dedim. Gülümsedi. Gülümsedim.
Burnunu çekti. Ellerini havaya kaldırdı.
"Teşekkür ederim." Dedi. Gülümseyerek karşılık verdim. Bir şeyler daha söyledi ama anlamadım. Hareketlerini aklıma kazıdım. Anlamını öğrenecektim.
Ayağa kalktım. Bana anlamazca bakıyordu. Kapıyı gösterdim. İneceğimi anlamıştı. Kafasını salladı. Otobüs durdu. Ona baktım el sallıyordu. El salladım ve otobüsten indim.
Otobüs hareket edene kadar bekledim. Otobüs gözden kaybolunca eve doğru yürüdüm. Tabi sonra aklıma gelen fikirle evi rest geçip Hyejinlere geldim.
Kapıyı çaldım. Hyejin saçı başı dağılmış ve depresyona girdiğinde giydiği kıyafetleri ile kapıyı açtı. Ağzım açık ona bakarken beni kapıda bırakıp içeriye gitti.
Kapıyı ve ağzımı kapatıp içeriye girdim. Hyejin koltuğa oturmuş. Elinde bir kap çikolata , yanında peçete kutusuyla kapalı televizyona bakıyordu.
Etrafa baktım. Etraf dağınıktı ve babaannesi etrafta gözükmüyordu. Hyejin'in ailesi küçükken ölmüştü bu yüzden babaannesi ile yaşıyordu.
Yanına oturdum. Omzum ile dürtüp
"Ne oldu? Anlat bakalım." "Wheein?" "Ne olmuş Wheein'e" "Bugün ondan özür diledim, biliyorsun." "Evet. Oradaydım. O da önemli olmadığını söyledi ve sarıldı. Ama bunlar bu duruma gerektiren şeyler değil." "Evet. O öyle deyince ben umutlandım. Okul çıkışında sen gidince Wheein'in yanına gittim. Onu dışarı davet edip biraz zaman geçirmeyi düşünüyordum. Sonra o geldi." Dedi ve ağlamaya başladı. Yanındaki peçeteye uzanıp göz yaşlarını ve burnunu sildi.
"Kim geldi Hyejin." "O işte. Sevgilisi geldi ve onu öptü. Ben sadece öyle kalakaldım. Çünkü Wheein ona çok güzel bakıyordu ve mutlu olduğu belliydi. Ben sadece orada öylece dikildim. Birde yetmezmiş gibi 'Merhaba ben Woozi(Seventeen'den). Wheein'in sevgilisiyim.' Dedi. Beb ise sadece gülümsedi ve elini sıktım." Ağlaması daha da şiddetlenince onu kendime çektim ve sarıldım. Onu ilk defa böyle görüyordum ve bu acı vericiydi.
En yakın arkadaşımı hatta kardeşimi böyle görmek acı vericiydi.
"Tamam Hyejin. Bunlarda geçicek. Biliyorsun." "Bilmiyorum Byul. Çünkü ilk defa birine karşı böyle hissediyorum. Ve bu çok korkutucu. Anlıyor musun?" "Korkutucu olan ne?" "Hem böyle hissetmek hem de onu başkasıyla mutlu bir şekilde görmek. Çünkü onu ben mutlu etmek istiyorum, onu sadece ben sevmek istiyorum. Bencilce biliyorum ama söz konusu oysa bu umrumda değil." "Ah Hyejin-ah. Sen çok kötü aşık olmuşsun kızım."
Kafasını göğsüme bastırdı ve sessizce ağlamaya başladı. Onu böyle gördükçe kalbim parçalanıyordu. Bu gece yanında kalsam iyi olacaktı.
