Poetries & Stories

Right Man in the Wrong Time [TagLish]

"Why do i let myself suffer from this pain?
is it because i am just so inlove with him?
why can't i let go of this feeling?
stupid, because there's in me that is still hoping. "

Sa bawat katagang sinusulat ko ay sumasabay ang pagtulo ng mga luha ko. Ang tulang ito ay para sa lalaking minahal ko, na akala ko ay mahal din ako dahil nagbibigay ito ng motibo. Umasa ako, umasa akong magkakatuluyan kami pero sa huli ay mas pinili niya ang babaeng mas ma hitsura sa akin. Masakit, sobrang sakit, malapit na eh, yun na eh, pero akala lang pala ang lahat.

"What the fuck Mara?! Sabi ng hindi kita mahal!, ni hindi kita gusto! It is Lynn who I love in the first place! Panakip butas lang kita!" iyan ang huling salita niyang binitawan sa akin at iniwang durog ang puso

As I reminiscence those times he was sweet to me, i can't help but to cry hard, the only way to lessen the pain he gave me. Bakit may mga lalaking paasa sa mundo? Kung ang ibibigay nito ay sakit lang sa mga babaeng nagmamahal ng totoo?

But i don't understand myself! Every time he rejects me, every time he ignores me, every time he hurts me, i still falling for him. Di ko na alam ang gagawin ko! Sobra na akong nagpapakatanga at nagpapakabobo para lang sa kaniyang pag-ibig. Sa sobrang sakit namanhid na ang puso ko.

Nakayuko lang ako sa study table ko ng marinig kong may nagbukas ng pinto sa kwarto ko. Basa ang mukha kong tumingala para tignan kung sino ang pumasok. It's Ced, ang matalik kong lalaking kaibigan. Lumapit siya sa akin at niyakap ako.

"Sinaktan ka na naman ba niya?" tanong nito sa kaniya

"Hindi na masasaktan ang puso ko Ced, dahil manhid na ito at matagal ng wasak" umiiyak kong sagot

"Bakit kasi hindi mo binagyang halaga at pansin ang totoong nagmamahal sayo? Bakit doon pa sa lalaking alam mong ang alam lang ay manloko." mahinang sabi nito at hinahaplos ang buhok ko

Tumingala ako sa kanya na may tanong sa kaisipan

"A-ano--, i mean, what do you mean?" nauutal at kinakabahan kong tanong

Imbis na sumagot ay may binigay lang siyang papel sa 'kin

" Sana ako na lang
at di ka umiiyak ngayon sa rasong pinagloloko ka lang
na ang akala mo'y ang pag-ibig niya sayo ay lamang
at nagpadala sa mga salita niya'y puro kasinungalingan

at ngayon, determinado kang makaahon sa iyong katangahan
ngunit mapaglaro ang tadhana at pinaharap ang iyong kabayaran
kung sana ay pinansin at pinili mo ang taong ika'y lubos na minamahal
hindi ka sana naiwang luhaan at may pusong sugatan "

Pagkatapos kong mabasa ang tula niya ay bigla niya akong niyakap ng mahigpit at napahagulgol ako sa sakit at kalituhan. Bakit ngayon pa? Bakit... bakit?

fin