'Ik heb uw naam nog niet gehoord.'
-'Vincent.'
Anton knikte en herhaalde zijn naam zachtjes. Vincent voelde zijn telefoon in zijn broekzak trillen, maar was zo opgenomen in de situatie dat hij er niet bij nadacht.
'Hoe lang schildert u al?'
-'Een aantal maanden.'
Hij deed zijn jas uit en legde deze, samen met zijn pet op een houten kruk, die ergens tegen de muur was weggestopt. Het appartement telde drie ramen. De drie lichtbronnen waren nauwelijks te zien door alle voorwerpen waarmee het appartement was volgeduwd.
'Wat schildert u?'
Anton keek op van zijn doek. Vincent draaide zich naar hem om.
-'Stadsgezichten.'
'Kan ik iets zien?'
-'Ik heb op dit moment niks bij me.'
Anton keek naar de vloer en vervolgens naar zijn doek.
'Vincent, wil je de volgende keer iets meenemen?'
-'Zal ik doen.'
Anton stond op. Vincent keek rond in het atelier, het was als een warm welkom. Als het thuiskomen van een zware winterstorm.
JE LEEST
Vincent | ✓
Short StoryVincent, een twintiger die op zoek is naar zijn passie. Hij besluit schilderslessen te volgen en gaat vervolgens zijn droom achterna. Hij reist naar Frankrijk om te schilderen, maar ook daar lukt het hem niet om zichzelf volledig over te geven aan z...
