Met contant geld op zak trok hij door de straten, nam alles zo nauwkeurig mogelijk in zich op en zocht voor een plaats om de nacht door te brengen.
Energiek, maar fysiek uitgeput ging hij zitten op een klein terrasje in een vrijwel verlaten, door de zon verlicht steegje. Een serveerster kwam zijn richting op en vroeg hem wat hij wilde drinken. In zijn gebroken Frans en met een dik Nederlands accent gaf Vincent antwoord. De serveerster glimlachte, als het ware zij het geluk dat hem vervulde deelde met hem. Ze liep terug naar binnen en liet hem alleen met de omgeving.
De zon werd gebroken door het lege glas dat op het houten tafeltje voor hem stond. Zijn gedachten gingen over wat Theo zou zeggen als hij hem hier zou zien zitten. 'Je verdoet je leven hiermee', of iets in die richting. 'Zoek iets waarmee je iets kunt'. Theo en hij zaten niet vaak op dezelfde lijn. Soms leek het alsof ze elkaars tegenpolen waren, hoewel ze soms exact dezelfde mening deelden.
Hij bedankte de serveerster, wierp haar een laatste glimlach toe - een glimlach die zijn innerlijke geluk weergaf - en trok weer verder de stad in. Langzaam begon het te schemeren. De zon zakte weg achter de Parijse horizon. Het was een droom die uitkwam.
JE LEEST
Vincent | ✓
Short StoryVincent, een twintiger die op zoek is naar zijn passie. Hij besluit schilderslessen te volgen en gaat vervolgens zijn droom achterna. Hij reist naar Frankrijk om te schilderen, maar ook daar lukt het hem niet om zichzelf volledig over te geven aan z...
