zeventien

4 1 0
                                    


Op een donkere ochtend ging hij vroeg de deur uit. Met wat geld op zak liep hij over de nog redelijk verlaten straten van Parijs. Hij had zijn handen diep weggestopt in zijn zakken en liep met stevige pas door. De straten waren nat, het had geregend. Hier en daar lagen wat plassen water.

Bij de brievenbus stopte hij. Hij keek even om zich heen, alsof hij niet wilde dat iemand hem zou zien. Uit zijn zak haalde hij een envelop. Hij had een brief geschreven naar Theo. Hij keek naar het adres dat erop stond en dacht terug aan zijn eigen appartementje in Den Haag, dat hij had achtergelaten. Hij stopte de envelop in de gleuf en liep daarna verder. Het voelde alsof hij Theo onder ogen moest komen, maar hij durfde niet.

Uiteindelijk kwam hij aan bij een klein museum. Hij duwde de glazen deur langzaam open en stapte naar binnen. Hij glimlachte voorzichtig naar de vrouw achter het loket.

'U bent vroeg.'

Ze glimlachte naar hem.

-'Ja, ik weet het. Dan heb ik alle rust.'

'Goede keuze.'

Hij overhandigde haar wat geld en liep vervolgens door. Hij kwam in een kleine zaal terecht met allerlei schilderijen. Hij ademde even diep in en ging zitten op het houten bankje in het midden van de zaal. Hij zuchtte en keek verwonderd naar de schilderijen aan de muren. Het was alsof hij zijn lotgenoten had gevonden.

Vincent | ✓Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu