Ματωμένη Κοντέσα

Ρίγος

Όπως ήταν αναμενόμενο, εκείνο το βράδυ η Γκρέτα και η Λετίσα δεν επέστρεψαν στην κάμαρα του προσωπικού. Η απουσία τους ξεσήκωσε μια θύελλα από σχόλια και ψιθυριστές υποθέσεις που παρέμεναν αναπάντητες. 

Πού πήγαιναν τα κορίτσια που τιμωρούνταν; 

Τι είδους τιμωρία δέχονταν; 

Κι έπειτα, γιατί δεν επέστρεφαν πίσω; 

Όπως συνέβαινε με τις περισσότερες εξαφανίσεις του κάστρου, κανείς δεν ήξερε με σιγουριά τι ακριβώς είχε συμβεί και σε ποιους. Οι πάντες ήξεραν μόνο ότι κάτι είχε συμβεί σε κάποιους.

«Σίγουρα πρόκειται για κάτι δυσάρεστο», η Φράνκα διατύπωσε τις σκέψεις της χαμηλόφωνα. «Παραδειγματικά δυσάρεστο».

«Μμμμ», συμφώνησε μουρμουριστά η Ντάνι κρατώντας τα μάτια της κλειστά. Η αίσθηση της βούρτσας που περνούσε η Φράνκα μέσα από τα μαλλιά της ήταν πολύ ευχάριστη και τόσο χαλαρωτική που η Ντάνι κόντευε να αποκοιμηθεί.

«Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ίσως οι άρχοντες ανταμείβουν την απείθεια με... με...», δίστασε η Φράνκα, ανίκανη να ξεστομίσει αυτό που σκεφτόταν. Η βούρτσα που κρατούσε έμεινε κι αυτή στάσιμη επάνω στον σκούρο καταρράκτη που δημιουργούσαν τα μαλλιά της Ντάνι.

«Με θάνατο;» Από του πουθενά και δίχως κάποια πρόσκληση η Σένγκε ήρθε και θρονιάστηκε στην άκρη του κρεβατιού τους, κάνοντας το παλιό στρώμα να ταλαντευτεί και να βουλιάξει. Η Ντάνι τινάχτηκε ελαφρά βγαίνοντας από την κατάσταση νιρβάνας στην οποία είχε επέλθει και η Φράνκα την κοίταξε αμήχανα και ίσως λίγο ενοχλημένα, βλέποντάς την να προφέρει την λέξη θάνατος με τέτοια ωμή άνεση που άγγιζε τον βαθμό της αναισθησίας. 

«Ναι», ομολόγησε. «Εσείς δεν το σκέφτεστε ποτέ αυτό;»

«Ω, μα και βέβαια!», είπε η Σένγκε σαν να ήταν προφανές. «Όλες μας το έχουμε σκεφτεί αυτό! Κυρίως επειδή οι εξαφανίσεις τυλίγονται με αυτό το πέπλο μυστικοπάθειας, επειδή οι απόντες χάνονται και ξεχνιούνται κι επειδή το θέμα αποσιωπάται με τέτοια σχολαστικότητα, αυστηρότητα, συνέπεια...»

«Άρα», ψέλλισε η Ντάνι αναριγώντας. «Πού καταλήγουμε; Είναι τα κορίτσια... είναι...;»

«Νεκρά;», πρότεινε η Σένγκε με την ίδια αλλόκοτη αμεσότητα που είχε χρησιμοποιήσει και νωρίτερα. «Αμφιβάλλω».

«Αμφιβάλλεις;», ρώτησε η Φράνκα σαν να την παρακινούσε να ξετυλίξει το νήμα της σκέψης της για εκείνες.