Ματωμένη Κοντέσα

Ανατριχιαστικοί Ψίθυροι

Η Ντάνι έμεινε ξαπλωμένη στο πλευρό της για λίγο, με τα χέρια της θηλυκωμένα κάτω απ' το μάγουλό της και ένα παγωμένο φτερούγισμα στην καρδιά της.

«Π-ποια μίλησε;», ρώτησε πνιχτά. Η φωνή της ήχησε παράταιρη μέσα στην κοιμισμένη κάμαρα. «Π-ποια το είπε αυτό;»

Όσο περίμενε η Ντάνι αναδεύτηκε νευρικά στην θέση της, ώσπου τελικά αποφάσισε ότι η αναμονή ήταν αβάσταχτη κι ανακάθισε επάνω στο στρώμα προσπαθώντας αν αποκτήσει μια καλύτερη ιδέα του τι είχε μόλις συμβεί, του τι είχε ακούσει. Είδε τις σκοτεινές φιγούρες των υπόλοιπων κοριτσιών που αναπαύονταν κάτω από τα φθαρμένα τους σκεπάσματα, σαν πεταλούδες μέσα στα κουκούλια τους. Ήταν σιωπηλές, χαμένες κάπου στον κόσμο της λήθης, έναν κόσμο που δεν συνόρευε με τον δικό της.

«Κ-κορίτσια;», δοκίμασε να πει ξανά, στον ίδιο φιμωμένο τόνο.

Ουδεμία απάντηση.

Η Ντάνι δεν βρήκε ανακούφιση στην σιωπή, ήλπιζε ότι κάποια από τις συμβίες της θα την έσπαγε εξηγώντας της ότι ήταν εκείνη που είχε μιλήσει, που είχε ψιθυρίσει το όνομά της. 

Μα οι ελπίδες της δεν καρποφόρησαν. 

Η Ντάνι έγειρε επάνω απ' την Φράνκα και την κοίταξε εξεταστικά. Εκείνη κοιμόταν με τις παχιές της πλεξίδες έτοιμες να λυθούν, την μικρή πάνινη κούκλα της παραμάσχαλα και μια λεπτή, ασημένια κλωστούλα σάλιου να κρέμεται απ' το μισάνοιχτο στόμα της.

Άρα, σκέφτηκε η Ντάνι, δεν ήσουν εσύ.

Στράφηκε προς το κρεβάτι απέναντι στο δικό της. «Σένγκε;», ρώτησε προσεκτικά.

Εκείνη της απάντησε με ένα μικρό, έρρινο ροχαλητό που δήλωνε ξεκάθαρα ότι κοιμόταν βαθιά. Ούτε εσύ ήσουν, συνειδητοποίησε. Μα τότε... ποια;

Απόμεινε εκεί, βυθισμένη στη σιγή και το σκοτάδι της κάμαρας να αμφιταλαντεύεται, να απορεί και να διχάζεται. Είχε ακούσει στ' αλήθεια το όνομά της, ή είχε πάθει παράκρουση; Πάνω που είχε αρχίσει να πείθεται ότι μάλλον της είχε συμβεί το δεύτερο, η Ντάνι το άκουσε ξανά.

Ντανιζέλα... Ήταν ένας ψίθυρος στο σκοτάδι, ισχνός κι ανεπαίσθητος, σαν να ερχόταν από κάπου πολύ μακριά, από τον πυθμένα ενός πηγαδιού ή τα έγκατα ενός μαύρου τούνελ. Ήταν τόσο χαμηλόφωνος που συγκαταλεγόταν στους απόκρυφους εκείνους ήχους που δεν μπορούσες να συλλάβεις παρά μόνο όταν επικρατούσε απόλυτη ησυχία μες στο κάστρο.