Ματωμένη Κοντέσα

Επίλεκτες

Η Ντάνι μπορούσε να δει το μικρό, τετράγωνο πρόσωπό της να αντανακλάται επάνω στο τζάμι των μακρόστενων πορτοπαράθυρων της μεγάλης σάλας του Καχτίτσε. Καθώς περνούσε επιμελώς το βρεγμένο πανί επάνω απ' το γυαλί καθαρίζοντάς το και κάνοντάς το διαυγές, της φαινόταν ότι το καθρέφτισμα της γινόταν κι αυτό πιο ξεκάθαρο. Τεντώθηκε ώστε να μπορέσει το πανί της να αιχμαλωτίσει τη σκόνη στα πιο ψηλά σημεία της τζαμένιας πόρτας κι αυτή η ασυναίσθητη σχεδόν κίνηση την έφερε μύτη με μύτη με το κουρασμένο είδωλό της. Είδε πως κάτω από τα μάτια της υπήρχαν δύο ευδιάκριτα σκούρα μισοφέγγαρα που μαρτυρούσαν την έλλειψη ύπνου, στην οποία είχε υποβληθεί το περασμένο βράδυ. Τα μυστικά της νυχτοπερπατήματα στον κήπο την είχαν κρατήσει μακριά από το κρεβάτι της και την ανάπαυση που αυτό συνεπαγόταν και η Ντάνι δεν είχε επιστρέψει εκεί, παρά μόνο όταν το πρώτο φως της αυγής χάραξε τον ουρανό, σκληρό και γκριζογάλανο στο χρώμα του σχιστόλιθου.

Η μικρή της ατασθαλία είχε, όπως ήταν φυσικό, ορισμένες συνέπειες: Η Ντάνι ένιωθε κατάκοπη σε έναν τόσο μεγάλο βαθμό που ήταν πια βέβαιη πως εάν κατάφερνε να ξεγλιστρήσει από το οπτικό πεδίο της Ελένα και να πάει παραπατώντας προς κάποια απόμακρη γωνία, θα έγερνε εκεί και ξαπλωμένη θα έκλεινε τα μάτια της και θα αποκοιμόταν.

Στην πράξη βέβαια δεν ήταν και τόσο απλή υπόθεση να ξεφύγεις από τον έλεγχο της αιωνόβιας οικονόμου. Με κάποιον μαγικό τρόπο η Ελένα έμοιαζε να βλέπει τα πάντα, να αξιολογεί, να επικρίνει και να αντιμάχεται απευθείας κάθε ραθυμία προτού καν προλάβει να εκδηλωθεί. Έμοιαζε με χάρισμα όλο αυτό.

Ένα χάρισμα που μπορούσε να βάλει τη Ντάνι σε μπελάδες. Προκειμένου να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο, η κοπέλα επιδόθηκε με περισσή σχολαστικότητα στο γυάλισμα των σιδερόφραχτων πορτοπαράθυρων που είχαν μεγάλα μαύρα κάγκελα σε σχήμα σταυρού. Έτριβε με τέτοια επιμονή και προσήλωση τις θεόρατες τζαμένιες επιφάνειες, που στο τέλος ένιωσε και η ίδια να εκπλήσσεται με το άκρως αστραφτερό αποτέλεσμα.

Πλέον τα σημάδια της σκόνης και τα ίχνη της βροχής είχαν εξαφανιστεί και αγναντεύοντας μέσα από το τζάμι μπορούσε κανείς να δει το ημικυκλικό μπαλκόνι με το μαρμάρινο πάτωμα που έλαμπε υπό το φως του πρωινού και το περίτεχνα σκαλισμένο στηθαίο. Στην άκρη του αχνοφαίνονταν οι καταπράσινες κορυφές των δέντρων ενός μέρους που έμοιαζε με αλσύλλιο. Ο κήπος.