"Jade, please!" I begged.
I run after him and desperately grabbed his arm. He faced me and I almost shiver at his gaze. He looked at me with full of hatred and disgust in his eyes. Those eyes used to express love. But now, it express rage and irritation.
I let go of his arm and I bit my lower lip to keep myself from crying.
I looked behind him, at the little girl running inside the house while crying.
"Go away, Alexa," he coldly said. "And don't dare to come near my daughter again!" he threatened.
Without thinking twice, I knelt in front of him.
"I'm begging you, Jade. Lexa is my daughter too. I have my rights as her mother," I cried.
I don't care if I look pathetic as of the moment. All I want is too hold my daughter.
He ruthlessly grabbed my shoulder then pulled me up.
"Lexa's mother died the moment you stepped out of that damn door," he said through gritted teeth.
Something squeezed my heart at his words.
I know, Jade. I know it's my fault. I know I am to be blame.
But I am ready now. I am ready to embrace everything. I am ready to be her mother.
I'm a coward. I am selfish. But I am willing to make up for my mistakes. I am willing to do everything to make things right.
"And kapal ng mukha mo para angkinin ang anak ko. Ang kapal ng mukha mo na tawagin ang sarili mo na isang ina. Nakalimutan mo na ba kung paano mo kami tinalikuran? Kung paano ka nag-umalpas na makakawala sa mga responsibilidad mo?" I winced at the pain I felt on my arm. He's gripping it real hard that there's no doubt it will bruise. "Umalis ka na, Alexa. Hindi ka namin kailangan. Para sa amin ng anak ko, matagal ka nang patay," marahas na tinulak n'ya ko kaya napasadlak ako sa kalsada.
Tinapunan n'ya ko ng masamang tingin bago tumalikod at pumasok na din sa bahay.
Binigyan ako ng guard ng naaawang tingin bago isinara ang gate ng bahay.
Nayakap ko nalang ang mga tuhod ko at humagulgol.
Alam ko naman na kasalanan ko ang lahat. Na kay Jade ang lahat ng karapatan para magalit sa akin.
Nagmakaawa s'ya noon. Nakiusap s'ya at nangako na gagawin n'ya ang lahat 'wag lang ako umalis. Na 'wag ko sila iwan ng anak namin.
Pero natakot ako sa responsibilidad. Hindi pa ako handang maging ina. Madami pa akong pangarap para sa sarili ko. At noong mga panahon na 'yon, hadlang ang tingin ko kay Lexa. Hindi ko alam kung paano maging isang ina.
At iyon ang pinagsisisihan ko sa lahat. Mahal ko ang anak ko, pero natakot ako sa responsibilidad. Natakot ako sa sasabihin ng iba. Natakot ako na hindi makamit ang mga pangarap ko. Natakot ako sa pagkakamali na nagawa ko.
Ang tanga ko na inisip ko na pagkakamali si Lexa.
Tama si Jade. Wala akong karapatan na tawagin ang sarili ko na ina.
Pero handa akong gawin ang lahat para maitama ang mga pagkakamali ko. Gusto kong bumawi kay Jade. Lalong-lalo na sa anak ko.
At kung kailangan na magpakababa ako at magmakaawa kay Jade araw-araw, gagawin ko.
_______________
December 20, 2015 (Sunday) - 15:30
