𝑺𝒆𝒆𝒏✓

•2•

"Eww, look at you. You look so horrible anak, ano na namang ginawa mo kagabi? I told you to get enough beauty--

"sleep to deminish your eyebags and why didn't you wear your perfectly fitted uniform? Not that pang-manang uniform, you look so panget. Gosh, I know mom." inaantok na dugtong ko sa mommy kong beauty-centered. Namemorized ko na lahat ng panlalait niya sakin, araw-araw lang din naman kasi.

Umupo ako at nagsimula ng kumain ng agahan. Lunes na lunes, hindi ako makakaabot flag ceremony, bahala na.

"Anak, our hereditance were good-lookings and you should be proud of that. You're just hiding your beauty behind that manang look. Gosh, what should I do to you? Pinalaki naman kita with uncounted dolls and barbie collections pero hindi ka man lang nahawaan ng fashion sense ever.!"

I just made a face at pinagpatuloy ang pagkain. Ang aga-aga, panay ang lait ni Mommy. Well, I'm used to her motormouth dahil na-inherit ko ang mga talkative genes niya. Pero ang fashion? Ewan ko ba,sinubukan ko nman pero ang baduy ko na talaga.

"And look, ang dungis mong kumain. Hindi ganyan ang kilos ng isang babae." sabi pa ni Mom at pinahiran ng table napkin ang bibig ko.

Bumusangot ako at tumigil na sa pagkain. Busog nako sa pinagsasabi ni Mommy. Tumayo na ako at kinuha ang bag ko sa kabilang upuan.

"Gotta go. Bye Mom, love you!" paalam ko at bumeso kay Mommy. Humarurot na ako palabas ng bahay dahil alam kong sasabog na naman si Mommy.

"WHY ARE YOU WEARING YOUR RUBBER SHOES?!!"

Di ba, ang advance kong mag-isip. Hahaha right, I've paired my black knee socks with my new purple Nike rubber shoes. Lalaitin na naman ako ng mga kaibigan ko for sure.

Kumaripas na ako ng takbo palabas sa gate namin, ayokong magpahatid sa driver namin cause I prefer walking besides malapit lang naman ang Stellar High, mga 2km lang naman. Ang lapit noh?

Sa sobrang lapit,paniguradong naligo na ako ng pawis pagdating dun.

Actually, may gusto talaga akong makasabay eh. Ang kababata kong hindi ko kaibigan. Labo diba? Ganyan din ang chansang mapansin niya ako. Sobrang labo.

Pero kahit makasabay ko lang siya kahit hindi ako kinikibo is super duper okay lang sakin. Sana nga hindi pa siya nakakaalis.

Binilisan ko ang pagtakbo para maabutan ko siya,malapit na ako sa bahay nila. May lumabas sa gate and God granted my wish. !

Binagalan ko para maghabol muna ng hininga. Nakakahiya kayang sumabay sa kanya na parang akong asong ulol. Inayos ko ang itsura ko at hinabol siya. Ang bilis talagang maglakad ng lalaking toh.

I get my phone from my skirtpocket to check my reflection when suddenly my phone kissed my forehead.

"Awww...."

Ang tigas shitue...Tumingin ako sa harapan ko, name tag....name tag....

Jaeil Jeon...

Jaeil Jeon...

Jaeil Jeon...

Oh my! I hit his chest...whuatta hebeeen???!!

I blinked 5 times then looked up.... and blinked my eyes again. I flinched after that.

"Naku sorry...hindi ko sinasadya. Sorry." sabi ko with matching bow.

"Are you stalking me?" I blinked again complementing his question.

'Yes since we've met.'

"Huh?" yan lang ang lumabas sa bibig ko.

"Nevermind" tipid niyang sabi at tumalikod para ituloy ang paglalakad. Naiwan akong pipi dito sa kinatatayuan ko.

Pano niya nasabi?

Tanga mo talaga Eunzhyn, syempre nagflood ka lang naman ng reacts. Masasabi niya talagang sinustalk mo siya. Psh

" I'm not the one who accepted you. Pinakialaman ni Chealsy ang phone ko kagabi."

So--so... Hindi siya ang nag--.... at wala talaga siyang balak na tang--......

"Aish!"

"I'll unfriend you later." pahabol pang sigaw niya. Nakakainis! Ang layo na pala ng Titan na yun. At balak pa akong i-unprend?!!

"Kaasar! Kung di lang kita kwass eh!"

But atleast,kinausap niya ako ngayon.

Heeebbeeennn!! Kyaaaaaa!!!