𝑺𝒆𝒆𝒏✓

•57•

"Because I'm your Carrot and you're the Bunny. Therefore, you cannot survive without me."

By chance, Lezter heard it. He was about to open the gate when he heard the giggle of his favorite person, Eunzein.

Nainis at the same time masaya siya dahil nakauwi na ito pero ang narinig niyang pamilyar na boses lalaki ay nagpakulo ng dugo niya.

Ang kanyang balak na isurpresa sana ang taong mahal niya ay nasira dahil sa isang taong lagi niyang kakompetensya noon pa.

'Jaeil, di ka parin natuto.'

He unclenched his fist and sighed before opening the gate. Napatingin ang dalawa sa kanya, sinubukan nyang hindi batuhin ang mga ito ng masamang tingin.

Pinasadahan niya ng tingin ang dalawa hanggang sa tumigil siya sa magkahawak nilang mga kamay.

"Le-lerroy?"

His cold eyes met Eunzein's, sadness is visible but he tried to look happy. Sa wakas ay nakita na niya muli ang taong mahal niya.

Wala paring ipinagbago ito, maganda at maliit. Tanging ang buhok lang nito ang nagbago, but still she can pull of both long and short hair.

She's undeniably pretty.

Bumitaw ito kay Jaeil at sinalubong siya ng isang mainit na yakap. He hugged her back and whispered,

"I miss you...so much."

"I miss you too Lerroy. Bat di mo sinabing nakauwi ka na pala!" She sob.

"I wanted to suprise you."

'pero ako tuloy ang nasurpresa dahil sa lakas ng tibok ng puso ko ngayong kayakap kita Eun.'

Sana ay naramdaman iyon ni Eunzein.

Jaeil on the other hand, sighed in relief when his bunny broke their hug. Hindi niya kakayanin na pagmasdang magkayakap sina Lezter at Eunzein sa loob ng sampung minuto at sa harap pa niya mismo.

"Uhm... Lerroy, si Jaeil nga pala. Naaalala mo ba siya? Si Jaeil Jeon. Jaeil, si Lezter Kim." Eunzein introduced Lezter to Jaeil.

They're forced to shake each others hands, no gripping to be exact.

Tiningnan siya nito from head to toe bago ngumisi. Jaeil maintained his poker face as he observes Lezter's eyes.

The eyes full of boastfulness.

The oo-siya-ang-karibal-ko-noong-elementary-hanggang-ngayon eyes.

Walang ipinagbago.

"Yeah, ikaw yung mahilig sa mumurahing bagay noong kinder pa tayo diba?" nang-uuyam na sabi nito. Pinisil ng mahigpit ang kamay ni Jaeil.

There he is again, bragging that he's rich since elementary. Comparing him to him, anong laban ni Jaeil? Aminado naman siyang mahirap lang sila.

"Yeah, at ikaw din yung mahilig mang-agaw ng mga bagay na hindi sayo diba?" Jaeil shotback.

Nag-iba ang expression nito. Binitawan nito ang kamay niya.

"Well, Im used to get whatever and whoever I want."

'whoever I want my ass. Little did he know, eunzein is mine since then.'

Eunzein could feel the tension between the two. Hindi niya alam kung ano ang gagawin, kung pauuwiin niya ba si Jaeil o paaalisin niya si Lezter.

"I,uh,mn pasok muna tayo sa loob? Para makapag usap kayo ng maayos, ang lamig kasi dito sa labas."

Pumagitna siya sa dalawa at hinawakan ang magkabilang kamay ng mga ito, bago pa man niya mahila ang mga ito papasok--Someone called her.

"Eunzein!"

Napatingin silang tatlo sa sumigaw, kumunot ang noo ni Lezter, bumuntong hininga si Jaeil. Kinawayan ni Eunzein ang taong tumawag sa kanya hanggang sa makalapit na ito.

'who's this idiot?' -Lezter

'anong ginagawa ng mokong na to dito?' - Jaeil

"Hi Suhe, anong ginagawa mo dito?"

May dala itong isang notebook.

"Dinalhan kita ng mga asssignments, wala ka kasi kanina sa room niyo. Nagcutting ka daw."

Eunzein widened her eyes. She awkwardly rubbed her hair and accepted the notebook.

'ang daldal talaga ng suheng to.'

"Hehe salamat Suhe."

"When did you learn ditching?" seryosong tanong ni Lezter sa kanya.

Umiwas ng tingin si Eunzein, takot siyang salubungin ang mga mata ni Lezter. Hindi niya alam kung anong sasabihin.

"Whoa, sino to Eunzein?" Saved by Suhe.

"A, uhm Suhe he is Lezter Kim, siya yung kinukwento ko sayong childhood bestfriend ko."

Lezter felt a pang on his chest when he heard she said childhood bestfriend.

'Eunzein, you're more than that for me.'

"Hi Lezter, Suhe Lee nga pala. Eunzein's wooer."

Suhe leaned his hand but Lezter didnt budge to take nor look at him, his eyes were still on Eunzein.

"Answer me Eunzein." seryoso parin si Lezter.

Jaeil pulled Eunzein's arm and swung his on her shoulder.

"We went out for a date."

"Ano?!" "What?!" Suhe and Lezter exclaimed in unison.

Eunzein is speechless. Gulat na gulat siya sa sinabi ni Jaeil, she didnt expect him to spill that. At nagulat din siya nang akbayan siya nito.

"I'm sure you heard me dudes." 

Sinamaan ng tingin ni Lezter si Jaeil.

'how dare him to make a bluff.'

"Hindi ba kayo giniginaw? ha ha. T-tara, pasok muna tayo." Eunzein trying to change the atmosphere.

Hindi na niya hinintay ang responde ng mga ito, nauna na siyang lumakad papasok.

Hindi niya alam kung anong gagawin sa tatlong yun.

Sinalubong siya nang mama ni Eunzein sa sala.

"Hi nak! Bat ngayon ka lang hm?" usisa agad ng kanyang ina matapos nilang magbeso.

"May ginawa lang po kaming project ma." sagot niya. Sana ay hindi narinig ni Lezter ang munting pagsisinungaling niya.

"Project lang talaga hm?" Tumaas taas ang kilay ng Mama niya, teasing her.

"Good evening po Tita." Jaeil and Suhe greeted together.

"Hi boys, I didnt expect na sabay kayong manliligaw ngayon." Kinurot sa tagiliran si Eunzein ng kanyang ina.

"Tita." Lezter fake coughed.

"Lezter, mabuti hindi ka pa nauwi. Hali kayo, dinner is ready."

"Hindi na po Tita." -Jaeil

"Busog pa po ako Tita." -Suhe

"Sure thing." -Lezter

'walang hiya ang mokong. ' Suhe minded.

"I dont accept no for an answer. Let's proceed to the dining boys. It's gonna be a long dinner."

Eunzein's mom winked at her. She secretly rolled her eyes. Its not a long dinner, its a long interrogation with foods.