Karanlığın İçindeki Güneşler - Tamamlandı-(düzenleniyor)

***3. BÖLÜM

Her ne kadar diretsemde şuan bulunduğum konum, hastanenin ılık koridorunun bir koltuğuydu.

Söylediği sözlerden sonra konuşmama fırsat vermeden, arabaya binmiş ve buraya gelmiştik.

Arabayı kullanırken, o kadar dikkatli ve temkinliydi ki, kendimi istemeden güvende hissetmiştim. Sürekli nasıl olduğumu,iyi hissedip hissetmediğimi sorgulamıştı.

Öyle bir konumda hiç düşünülmemesi gereken şeyi; onun, adını dahi bilmediğim bir adamın, kocam olduğunu düşündüm.

Üstüme öyle bir titremişti ki,sanki karnımdaki iki çocuğun babası oydu. Öyle hissettirmişti bana...

Son kez şansımı denemek için dudaklarımı araladım.

"Bak gerçekten eve çok geç kald-..."

"Hiç kendini boşuna yorma güzelim, bak ismin yandı! "

Lafımı kesmesi üzerine sinirle soluyup, ayağa kalktım.

Ardımdan hemen ayağa kalkıp, yanıma ulaştı.

İçeri girince, bizi güler yüzlü,kırklı yaşlarda bir doktor karşıladı.

" Hoş geldiniz, cinsiyet öğrenmeye mi geldiniz? "

Tam ben cevap verecekken benden önce davranıp konuştu.

"yok cinsiyetlerini biliyoruz kontrol amaçlı geldik..."

Ben sinirle gözlerimi devirirken, kadın başını sallayıp eliyle sedyeyi gösterdi.

"Tamam, annemiz şöyle uzansın bakalım!.. "

Doktorun gösterdiği yere geçip,o gelmeden karnımı açtım ve ince örtüyü karnıma kadar çektim.

Doktorla birlikte o da içeri girince yerimde huzursuzca kıpırdandım. Ne de olsa o yabancı bir erkekti.

Doktor örtüyü kasıklarıma doğru indirip, karnıma soğuk jeli sürdüğünde, soğuk maddenin vücuduma değmesiyle irkildim.

Doktor elindeki aleti karnımda dolaştırmaya başladığında dikkatle ekrana bakıyordum.

Bir şey anlamayacaktım gerçi ama...

Doktorun kaşlarını çatıp, ekrana daha dikkatli bakmasıyla, içimde inanılmaz bir korku oluştu.

"Doktor Hanım ne oluyor? Kötü bir şey mi var? "

Doktor bir kaç dakika daha ekrana baktıktan sonra, gözlerini bize çevirip, çarpık bir gülüş sergiledi ve konuşmaya başladı.

" Öncelikle şunu söyleyeyim. Merak etmeyin hepsi gayet sağlıklı. Ama şunu merak ediyorum, kaç çocuk bekliyordunuz? "

" İki. "

" İki. "

O adamla aynı anda cevap verince doktor, daha büyük gülümsedi ve elini elimin üstüne koyup,

" İki değil... Üç çocuğunuz olacak... "

Dedi. Beynimde dağınık bir biçimde dolaşan bu 5 kelimeyi sıraya dizdiğimde, ortaya çıkan cümle beni şaşkına uğramıştı.

İkizlerim değil,üçüzlerim olacaktı!..

Ağzım şaşkınlıkla aralandı ve gözümden bir damla yaş firar etti.

Elimin, başka bir elin arasına girmesiyle bakışlarımı ona çevirdim.

Mutluydu! Gözlerinin içi gülüyordu! Sanki... Sanki, kendi çocuğunun haberini almış gibi mutluydu!