•HERŞEYE RAĞMEN•

☆14.Bölüm☆ "Serenay?"

Multimedia da karakterler var.

Cenk ilk başta biraz düşünür gibi oldu ancak sonra cevap verdi;

"Serenay..." dedi ve biraz duraksadı,sonra devam etmesi işin başımı salladığımda;

"Serenay benim kuzenim." dedi hızlıca. Aslında yeni öğrenmiş gibi davranmayı düşünüyordum ancak sonradan vazgeçtim.

Cenk,belki de şuan Serenay kuzenim yani onun için onu korudum başka bir nedeni yok gibisinden şeyler zırvalayıp tekrar eski halimize dönebileceğimizi düşünecek ve yanılacak çünkü ondan ayrılırken de biliyordum Serenay'ın onun kuzeni olduğunu ancak yine de ayrıldım. Zaten ayrılma nedenim tek Serenay değildi ki. Ona karşı daha çok arkadaşça hisler beslediğimi düşündüm. Yani artık arkadaştan ötesi olamazdık. Cenk'te bunu çabuk kabullense iyi olur. Aslında onunla arkadaş olduğumuzda bunu kabul ettiğini sandım ancak yanılmışım. Aslında tahmin etmeliydim çünkü Cenk hiçbir şeyden çabuk vazgeçen biri değildi.

"Cenk..." dedim.

"E-evet." ilk defa onu böylece endişeli ve kekelerken görüyordum.

"Ben... ben zaten bunu biliyordum." dediğimde afalladı ve;

"N-nasıl? Ne zamandan beri peki?" dedi. Biz böyle konuşurken Serenaysa yanımızda bizi izliyordu.

"Tanıştığımızdan beri." diye kısa ve soğuk bir şekilde cevap verdim.

"Neden bitti peki neden?!" diye yüksek sesle çıkıştığında bende sinirlenmiştim.

"Bitirmek istedim ve bitti Cenk anladın mı? Uzatma artık. Arkadaş olmuştuk ve gerçekten değiştiğine inanmıştım. Yanlış düşünmüşüm artık karşıma dahi çıkma." dedim ve onlardan ters tarafa arabama doğru yürümeye başladım. Ancak o Serenay'a gitmesini söyledi ve tekrar kolumdan tutup beni kendine doğru çevirdi. Serenay'a da gitmesini söylerken bile bağırmıştı. Cidden böyle şeyleri kendine yediremeyen biriydi.

"Derin neden ya anlamıyorum neden? Bana bi açıklama yapmalısın. Ve m-mutluyduk biz neden bitirdin herşeyi ha?" dediğinde kısa bir kahkaha attım.

"İlk zamanlarda belki mutlu olabilirdik. Ancak sonra anladım ki sana karşı hissettiklerim arkadaşça hislerdi. Tamam mı,oldu mu? Artık rahat bırak beni!" Dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım,5 adım attıktan sonra tekrar arkamı dönüp;

"Bir daha da görüşmeyelim." dedim. Tekrar yürümeye başlayacaktım ki bu sefer kolumdan daha sert bir biçimde tuttu ve;

"Yalan söylüyorsun Derin. Beni kandıramazsın." dediğinde ben kolumu ondan zorla da olsa kurtarmıştım.

"Bak yalan felan söylemiyorum. Bitti artık ne---" sözümü kesen şey onun beni öpmesiydi geriye çekilmek istesem de belimden tutuyordu ve gerçekten güçlüydü. En sonunda karnına dizimle bir tekme attım ve iki büklüm oldu. Son sözüm;

"Beni bir daha ararsan,konuşmaya çalışırsan ve hatta karşıma dahi çıkarsan kötü olur."

***************************************

"Cenk'le arkadaşsınız sanıyordum." bu sesi bi yerden tanıyordum ve evet tabiiki de Rüzgar.

Yani bahçemde salıncak keyfi bile yapamıyordum. Lanet olsun!

"Sanane.Hem sen niye giriyorsun bahçeye , çok alıştın bakıyorum?" dedim tek kaşım havadayken.

"Evet,alıştım cidden her gün uğramasam olmuyor." dedi dalga geçercesine ve yanıma oturdu.

"Neden geldin?" dedim başımı her iki yana sallayıp ona baktığımda.

"Alışkınlık oldu diyorum ya." dedi sırıtırken. Bende sırıttım. Ancak sonra eski ciddiyetime dönüp;