SARSILMAZ EGO *2*

21-Pollo nun gelecek kaygısı

-merhaaba millet çok geciktiğinin farkındayım ve şimdiden özür dilerim.-

Alexander kanepe de oturuyordu.Yanına yaklaştım ve yanağına sulu bir öpücük kondurdum.

"Günaydın uykucu." dedim ama suratı kaskatıydı çantama bakarken .

"Alexander artık eve gitmeliyim ." dedim ve gülümsedim.

"GİTME.SEN OLMAYINCA BU EVİN RUHU OLMUYOR." 

  Dediğinin hemen ardından dudaklarını benim dudaklarıma örtüp belimi kavradığında gerçek bir şok yaşıyordum.

 Ona nasıl dur demeliydim?Azdın mı oğlum karının ölmesi üzerinden sadece altı gün geçti.Etrafta orospu mu kalmadı?Paran mı bitti diye böğürsem ruhuna bir tekme de ben sallamış olurdum ama onu itmezsem benim ağzımı kimin tekmeleyeceğinide siz düşünün.İlk defa böyle bir şok yaşıyordum.Yani insan en yakın arkadaşını nasıl itecekti ki?Bir romanda okumuştum kız en yakın arkadaşı tarafından öpülüyordu ve itiraz edince çocuk en yakın arkadaşların birbirlerini böylede öpebileceği konusunda saçma sapan bir konuşma yapıyordu.Ya bende Alexander a gerizekalı ne yapıyorsun dediğimde bana saçma sapan bir bahane sunarsa ?Hayır yok artık.Saçma bahane duymayacağım diye gidipte Alexander a karşılık mı verecektim?Nazik olmaya çalışarak ellerimi yüzüne koydum ve yavaşça kendimi geriye çektim.Elleri hala sımsıkıydı ve ben Pollo nun yakınlığından başka sıcaklık istemiyordum.Onunla ruhum heyecandan uçarken başkasının dokunması acıtıyordu.

  "Alexander bu yanlış." dediğimde deli gibi kafasını salladı."Hayır değil sen olmazsan ben kalkamam bunun altından." dediğinde sevgiyle baktım gözlerine."Alexander ben senin her zaman yanındayım ama bu şekilde değil.Sen benim dostumsun." dediğimde ellerini gevşetti ve pes etti.Koltuğ kendini geri atarken ben mal gibi kalmıştım.Ne yapmalıydım?Hadi gel öp hadi deyip kollarına mı atlayacaktım yada siz söyleyin ben herkesin götü sıkıştığında elinden tutup kaldıracak olan araç mıydım?Karaı mı vermem gerekti ve öyle de yaptım zaten.Yerdeki çantamı alıp dim dik yürüyerek evden çıktım.En doğrusu buydu benim için.

     Taksiye bindiğimde nereye gideceğime önce karar veremedim.Kaç gündür Pollo yu görmemiştim ve özlemiştim.Ona kirlenmiş dudaklarımla nasıl karşılık vereceğimi düşübnmeye başlamadım çünkü karşılık vermediğim bir şeyde neden kendimi sorumlu hissedecektim ki?Eğer onu tahrik edecek birşeyler yapsam ve bende karşılık versem yapacağım şey ömantıklıydı ama hiçbirşey yapmadan vicdan muhasebesine de giremezdim.

    Şirketin önüne geldiğimde o gün gözümün önüne geldi.Eğer o haber gelmeseydi Pollo canıma okuyacaktı.Gülümseyerek şirkete girdim ve asansöre attım kendimi.Kesin yine işlere gömülmüş ortalığı emirlerine boğuyordur.Hayır ne var o kadar asabiyet yapacak?Şunu getirir misin  dediğinde sakince yine getirmiyorlar mı?Şunu getir diye öküz gibi bağırmanın mantığını biri açıklasın bana.Kapının önüne geldiğimde sarışın bir kadın  elinde dosyalarla içeriye girmeye hazırlanıyordu.Beni görünce gülümsedi."Bayan Casas hoşgeldiniz." deyince bir sağıma soluma bakma ihtiyacı hissettim.Ah doğru ya ben onun kızkardeşiydim değil mi?"Hoşbulduk acaba o dosyaları ben götürebilir miyim?" dedim en şirin halimle .Vermezse sonun mesai arkadaşın gibi olur diye tehdit mi etsem ki?"Tabi buyurun." deyip gülümseyince tamam dedim seni öldürmem sadece sürünerek bırakabilirim."Teşekkürler." dedim ve kapısına vurdum."Gel." diye tok bir ses duyduğumda kıkırdadım ve içeriye girdim.Kafasını kaldırmadan birşeyler yazıyordu bilgisayarda."Efendim istediğiniz dosyalar." dediğimde kafasını kaldırdı ve gülümsedi anında."Aşkım hiç beklemiyordum." dedi ve ayağa kalktı.Bende çantamı yere bırakıp ona doğru ilerledim.Tanıdık elelr belimde yerini bulduğunda oh dedim.Ancak ruhum okşandı.Alexander değilde az tanıdığım birisi yapsa şuan ağlayarak karakolda ifade veriyordum tacize uğradım diye.Tamam siz beni tanıyorsunuz o taciz anında tecavüz girişimi olarak değişirdi.