SARSILMAZ EGO *2*

26-FİNAL-PART 1-BU KAÇINCI SENSİZLİĞİM?

  -VE FİNALİMİZİN İLK PARTI GELDİ İKİNCİSİDE YARIN GECE GELECEK.HEPİNİZİ, ÇOK ÖPÜYORUM SİZDEN TEK RİCAM ŞARKIYI DİNLEYEREK OKUYUN EN SEVDİĞİM ŞARKILARDAN BİRİSİ :D-

Nereden geldi bilmiyorum ama bir polis sireni ortalığın sesini kesti ve adamlar şaşırdı.Sean ile aramızda bir metre var veya yoktu."SEVGİLİNE VE ÇOCUĞUNA ELVEDA DE PİÇ POLLO!" dedikten sonra iki el silah patladı.Ortalıkta tüm sesler kesildiğinde şaşkınlıkla etrafıma bakıyordum.Çünkü herkes bana bakıyordu.Kanım damarlarımı zorlamaya başladığımda tüm organlarım isyan eder gibi bebeğimin olduğu karnımdaki keskin acıya odaklanmıştı.Yer ve Pollo nun gözleri arasında gidip gelirken bacaklarımdan süzülen kanlar benide beraberinde yere sürüklemişti.Kalbimin atışı kulalarımı tırmalarken gözlerim kapanıyordu.Pollo nun sesi çok uzaktaydı.Babamın sesi silikti ve diğer insanlar yok olmuştu.Gözlerimi kapatmak için direnirken göz kapaklarımın altında altın bir çocuk bana "GEL ANNE BURADAN GİDELİM." diyordu sanki ve kulağıma dolan ses sadece beni çağıran bebeğimin  ilahi sesiydi...

***

Ait olduğumuz yerler gerçekten de istediğimiz yerler miydi?Dokunduğumuz şeylere alışkın olduğumuz için mi dokunuyorduk yoksa gerçekten istediğimiz için mi ellerimiz bizden habersiz yerlerini buluyorlardı?Büyü diye birşey kesinlikle vardı ve tüm kalbimle inanıyordum.Ona dünyanın varoluşundan geldiğimiz evreye kadar ki sürede hiç kimsenin gerçekleştiremediği büyüyle bağlıydım.Bu kesinlikle yanlıştı ama bu büyüye kendimi o kadar kaptırmıştım ki feriştahın papazı gelse beni kurtaramazdı artık.Hey dünya,kainat her ne ile sesleniyorsanız beni bu  büyüden kimsenin kurtarmaya gücü yetmez.Baş kaldırmak olarak mı alıyorsunuz evet baş kaldırıyorum ve kadehimi bu gece beni büyülen adama kaldırıyorum .O şarabın tadı mükememmel çocuk kesinlikle denemelisin.Ama ılık olsun.Boğazında yerini alırken yakıcı hisse boğucu etkende katılmalı.İşte aşk bu.Yakıcı.Dengeyle oynayan ve içtikçe doyulmayan yegane his.Vücudunun kontrolunü başkasına vermek ve gönüllü olarak o yakıcı hisse teslim olmak.Çocukların erişemeyeceği yerlere kaldırmak içindeki çocuğun çamurlu ellerinde evirip çevirmesine göz yummak.

   Biliyorum ikimizde bu konuda cehaletin kucağında sallanan bir çocuğuz ve öğrenmek için ağlayıp bağırmamız gerekli.Zaten siktiğimin dünyasında ağlamadan neyin sahibi olabilirsin ki?İkimizde şanslı piçlerden değiliz ki birileri yemeğimizi ısıtıp önümüze koysun.İkimizde avlanmalıyız ve bulduğumuzda acımasız olmalıyız.Gözlerime bakarsan biliyorum acırsın,acırım.İkimizde duygularımızı katarsak avımıza aç kalırız.Kır beni,parçala ama acıma.Buna dayananmam.A cırsan hoyratlaşırım ve senin o gözlerindeki ifadeyi görürsem beni hiç haketmeyecek avcılara gözlerimi kapar teslim olurum.Gözlerimdeki acıyı göremezler.Avlarını sevdikleri gibi kendime aşık ederim onları.Büyüme öyle kaptırırım ki gözlerini açtıklarında dişlerimin acımasız hamlelerinde yem olarak bulurlar kendilerini.Kenardan bakma cahil adem oğlu.Sana da sıra gelecek.Eteğime sildiğim kanlarım kurumadan ensende hissedeceksin nefesimi.

   Günlerdir uğultulara teslim etmiş gibiydim bedenimi.Korkularım ara sıra daha ölmedin ama muhtemelen sakat kalacaksın diye bağırırken kalbim bu olasılığı reddediyordu.Sakat kalırsam çocuğuma nasıl iyi bir anne olabilirdim ki?Biliyordum o gitmemişti.Hangi çocuk annesinin elini yüreğini terkedip giderdiki?Hangi anne buna izin verirdi?Biran önce gözlerimi açmak istiyordum ama birşey buna engeldi.Göz kapaklarıma tonlarca beton bağlanmış gibi yukarıya kaldırmam imkansızdı.Söylenen şeyleri duyupta cevap verememek sanırım gelmiş geçmiş en büyük cezaydı.Açmalıydım gözlerimi.Konuşulanlara cevap vermeliydim çünkü ben artık bir anneydim.Sorumlu olduğum bir babası vardı bebeğimin. En nefret ettiği şeydi ona cevap vermemem.Ama nedense herkesin sesi kulaklarımda kendilerine koza oluştururken onun sesi yoktu.Hayır duysam hatırlardım.Duymadığıma eminim ama çokta emin değilim.Aslında nefes alıyor muyum onu bile bilmiyorum.Sadece hissetmek istediğim tek birşey var aslında.Karnımın derinliklerinde nabız gibi atan bebeğimin varlığını hissetmek istiyordum.