SARSILMAZ EGO *2*

20- sen olmayınca bu evin ruhun olmuyor

merhaba sizleri çok beklettim biliyorum ama yeni bölümü gelir gelmez ekledim hepiniz çok seviliyorsunuz-

"Araya virgül at bunu açmam gerek." dediğimde ağzı hayretle açıldı.Aslında Alexander dı ama götümü kurtarmanın başka yolu yoktu."Alo?" dediğimde bir hıçkırık sesi geldi ve paniklememe neden oldu bu olay."Alexander ne oldu?" dediğimde yüreğimi acıtacak bir haber alacağımı hiç hesap etmemiştim.Bu kadarını beklemiyordum ve şimdiden minik Tedd in kalbini ,burukluğunu ve yaşayacaklarının ağırlığı yüreğime çökerken gözyaşlarıma mani olamadım.

   "ONU KAYBETTİM RİTA.LEİLA BENİ BU DÜNYADA BIRAKIP GİTTİ.AŞKIM BENİ TERKETTİ."

    Dudaklarım acıyla  titrediğinde gözümden yaşlar istemsiz bir şekilde akıyordu.Ben nasıl bu işin altından kalkacaktım?Tedd daha çok küçüktü ama ya Alexander?Onun ruhunu nasıl iyileştirecektim?Daha tam anlamıyla hastalığını kabullenmemişken şimdi yok oluşunu nasıl kaldıracaktı?

"Alexander nerdesin?" dedim titreyen sesimi önemsemeden.

"Sadece sen gel sadece senin yanında rahat olabiliyorum." 

dediğinde kafamı kaldırıp         Pollo ya baktım.Dibimdeydi ve ne oldu der gibi yüzüme bakıyordu.

  "Tamam tek geleceğim nerdesin?"dediğimde ağzından çıkacak kelimleri bekledim.Şuanda Pollo nun bana seni öldürürüm der gibi bakması bile umrumda değildi."Evin önündeyim oraya tek giremem Rita.Senin desteğine ihtiyacım var evden çıktım ama arabamın yanında kalakaldım." dediğinde "Tamam .Tedd içeride mi haberi var mı?" dediğimde bir hıçkırık sesi daha duydum."Tedd içeride ona söyleyemem.Gel lütfen beni ancak sen Leila nın yanına götürebilirsin." dediğinde onu daha fazla yormadım."Alexander ben beş dakika içind yanında olacağımsen sadece sakin ol." dedim ve kapattım.Pollo nun yüzüne baktığımda hıçkırıklarımı tutamadım ve boynuna saıldım."Leila ölmüş." diye hıçkırdığımda kollarını belime doladı."Leila kim bebeğim ağlama." dediğinde nefesimi tuttum ve fısıldadım."Alexander in karısı." 

   Pollo nun arabasının anahtarını aldığımda ondan izin almadan almış olmak umrumda değildi.Peşimden koştursada ben daha atiktim çünkü asansöre yetişememişti.Arabanın kilidini açtığımda beyaz audi nin ışıkları yandı ve koştum arabaya.Otoparktan çıkarken neredeyse bir arabayla çarpışıyordum ama umrumda değildi.Şuan Alexander ve Tedd in yanında olmalıydım.

   Alexander evinin önünde merdivenlere oturmuş görünce içim cız etti ve arabadan koşar adım inip onun kollarına atıldım.Sımsıkı sararken sanki anne gibi hissetmiştim kendimi.Çocuğumu sarıp sarmalayacak sonsuz güçteki bir anne gibi."İyiki geldin Rita." dedi beni kollarında sıkarken .Tabikide gelecektim o ebim tek dostumdu ve ben dostların böyle zamanda kol kanat germesini isteyen tabakadandım."Tabiki geleceğim Alexander.Sen benim biricik dostumsun." dediğimde omzumda ağlamaya başladı.Çocuk gibi hıçkırıkları omzuma  düşerken bende onunla birlikte ağlıyordum.Aslında Leila yı tanımıyordum.Ağladığım Tedd di.Ağladığım en sevdiğim dostlarımdan olan Alexander in aşkının sonsuzluğa uğurlanmasıydı.Leila değildi ağladığım bıraktığı enkazdan bir can kurtarmak için çabalamamdı.

  "Alexander gidelim mi?" dediğimde sadece kafasını salladı.

   Pollo nun  arabasının şöför koltuğuna geçtiğimde Alexander yanımdaydı.Bu defa ben onu götürecektim aşkına.Yolları tam bilmesemde sanki o kendini hatırlatıyordu.Leila bizi çağırıyor gibiydi.Ben sadece aşklarında elçiydim yada ne bileyim olsam olsam postacı olurdum.Zarfın içine ALexander i koyup sevdiğine getiren kadın. Sanki o heybetli ev damarlarımı çatlatacak kadar korkunç bir mezarlığpa dönüşmüştü ve ben kesinlikle Alexander a destek olmak adına kolumu doadım koluna.Aslında destek oluyorum adı altında  onun güvenine ihtiyacım vardı.Bu bencillik miydi blmiyorum ama böyle şeylerde kesinlikle omzunuzu yaslayacak biri şarttı.