Çöplük 2

Bölüm 2

Günaydın arkadaşlar, Çöplük gelecek haftadan itibaren haftada 2 bölüm gelecek. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar, hayatınıza iyi bakın ...

ARDA

Esen her rüzgârla uzun saçları dalgalanıyordu. Çatının beton korkuluğunun üstünde oturmuş sanki dünyaya meydan okuyordu. İki eli yanlarda betonun kenarını sıkıca kavramıştı. Güneş gökyüzünde yükselirken o aydınlık havanın aksine karanlıktı.

Burada durmuş onu izliyordum. Bir zamanlar beni affettiği yerde eski şirketinin çatısındaydık. Artık başka birine ait olsa da şirkete giriş iznimiz vardı ve onun buraya geleceğini tahmin etmiştim. Düşünmek ve plan yapmak için ideal bir yerdi. Yalnız kalmak istediğini söylediği halde buraya gelmiştim. Step her yerde onu arıyor olmalıydı. Belki de arayıp ona nerede olduğunu söylemem gerekiyordu ama Nil'e saygısızlık yapmak istemiyordum. Burada olmakla isteklerine yeterince saygısızlık yapmıştım. Yine de içimdeki garip duygu beni burada tutuyordu. Hayır ona aşık olduğum için burada değildim. Karımı ve kızımı bu dünyadaki her şeyden çok seviyorum. Ama Nil'e karşı olan bu tavrıma da engel olamıyorum. Ona karşı hissettiğim bu koruma içgüdüsüne engel olamıyorum. Belki de ona yaptıklarımdan dolayı kendimi affedemediğim için onu korumayı görev olarak görüyordum. Bilmiyorum. Bildiğim tek şey onu güvende tutmak istediğimdi.

"Yanıma gel Arda" diyen sesle ona doğru ilerlemeye başladım. Yanına oturduğumda kafamı çevirip yüzüne baktım. Gözleri ufka kilitlenmiş ifadesizce bakıyordu. Çenesi sıkıca kapanmış, dudakları düz bir çizgi halini almıştı.

"Senin beni dinlemeyeceğini tahmin etmiştim" diyerek bana baktığında kaşlarımı çattım. Gözlerindeki bakış yıllar öncekiyle aynıydı. Piramidi yok etmek için yaptığı planını uygulamaya koyduğu zamanlardaki boş bakışlar yine gözlerine hâkimdi.

"İyi olduğunu görmek istedim" dediğimde gözlerimin içine bakarak "Kimin yaşamasına izin verdik?" diye sordu.

Kafamı iki yana salladım. "Biz kimseye izin vermedik Nil" dediğimde sesinden kendini kontrol etmekte zorlandığı belliydi. Titrek ve öfke dolu bir sesle "O zaman bunu yapan kim?" diye sordu.

Derin bir nefes aldım. "Bilmiyorum" dediğimde gözlerini ufka çevirirken "Bilmiyorsun" diye fısıldadı. Bir süre sessiz kaldıktan sonra "Onu bulacağım" dedi.

"Onu bulacağız. Bu işte hep beraberiz. Birim onu bulacak" dediğimde bana cevap vermeden ayağa kalktı. Korkuluktan inip çatıda dolaşmaya başlarken kollarıyla kendini sardı. Planlar yapmaya başladığını biliyordum. Ayağa kalkıp yanına gittim. Onu kollarından tuttuğumda kafasını yukarı kaldırdı. Onu gördüğümden beri ilk defa gardını düşürmüştü. Gözlerindeki acıyı kendi içimde hissettim. Onu göğsüme çekerek kollarımı etrafına sardım. Sıcak nefesini göğsümün ortasında hissederken güvende olduğunu bilerek rahatladım. Sonra onu fark ettim. Diğer binada bizi izleyen biri vardı.

Nil "Ne kadar garip değil mi? Bir zamanlar senin kollarında olmak krize girmeme sebep olurken şimdi güvende hissetmeme sebep oluyor" diyerek kafasını kaldırıp bana baktı. Nil'in söylediklerine odaklanmaya çalışsam da dikkatim diğer binadaki kişideydi. Çatıdan iki kat aşağıdaydı ama tam çatının kenarında olduğumuz için bizi görebildiğini biliyordum.

"Arda senden bir şey isteyeceğim" dediğinde kaşlarımı çatıp gözlerine baktım. Duvarlarını yine örmüş ve acısını geri plana atmıştı. Hayır. Bunu daha önce de yaşamıştık. Kafamı iki yana salladım. "Lütfen" dediğinde "Hayır Nil!" diye itiraz ederken "Onları bir tek sen güvende tutarsın. Eğer bana bir şey olursa Step kendine gelene kadar çocuklarıma iyi bakmalısın" diye devam etti.