"Byłeś moją gwiazdką, Jimin. To dlatego."
⭐｡:*•.───── 🌺°🌺 ─────.•*:｡⭐
Nawet pozornie najlepsi przyjaciele moga przestać się do siebie odzywać na kolejne kilka lat.
Powód nie zawsze musi być istotny. To, że się nawzajem nie rozumieją też nie.
Ważny...
Dni Yoongiego wyglądały w głównej mierze tak samo - chodził do pracy, czasem pisał do niego pijany Jimin, raz komornik zajmował jego telewizor, innym razem wyrzucał kontroler przez okno, bo przestraszył się jumpscare'a. Jednym ze stałych elementów w jego życiu byli szeroko rozumiani współpracownicy. Dzielili się na dwie grupy; pierwsi podkładali mu świnie, a drugich to on zgłaszał do szefa, jak tylko przedłużyli sobie przerwę o kilka minut. Ale miał tutaj również przyjaciół; do tego (niezbyt licznego, nie oszukujmy się, Yoongi zbyt towarzyski nie jest) grona należał Jung Hoseok - rok młodszy od Mina mężczyzna, którego z łatwością rozpoznać można po całodobowym uśmiechu i aurze nadziei, którą wyrzucał z rękawa jak magik swoje fałszywe karty.
Ale Hoseok miał jedną, znaczącą wadę - kochał prankować i nigdy nie myślał nad konsekwencjami.
A to podmienił komuś pliki na komputerze, wsypał brokat do słuchawki prysznicowej, albo kazał komuś otworzyć wzburzoną puszkę coli.
Wszystkie te żarty łączyła jedna rzecz - były nie śmieszne, ale Hoseok tego nie zauważał.
- Yoongi! Kopę lat!
- Widzieliśmy się wczoraj, przestań się tak ze mną witać każdego ranka - westchnął Min.
- Może kiedyś wreszcie uwierzysz, że przeniosłem się tutaj z przyszłości.
- Nie uwierzę - odłożył kubek z letnią już kawą na blat biurka i włączył komputer.
- Przecież pokazywałem ci mój wehikuł czasu.
- Weź się za robotę, a nie sklejasz ofoliowane butelki taśmą izolacyjną. Czy ty wierzysz, że znicz na baterie przeniesie cię w czasie? - Hoseok zaczął swoje wywody, ale Yoongi dawno już przestał (ta, nawet nie zaczął) słuchać. Jimin coś do niego napisał.
- Co się tak uśmiechasz?
- Co? Nie, to tylko skurcz twarzy - odchrząknął i zablokował telefon.
A że Yoongi też był czasem idiotą to wyszedł, zostawiając go na blacie.
To chyba oczywiste, co się potem stało...
Hoseok - prankster jakich mało - zabrał telefon przyjaciela. Blokada nie była mu żadnym problemem, bo znał ją już bite pół roku.
Jimin: Jesteś jak te cukierki co mi kiedyś przynosiłeś - pierw się cieszysz, bo słodka czekolada, a w środku MIĘTA
Hobi zaśmiał się pod nosem. Dokładnie tak samo Yoongi zareagował na tą wiadomość.
Suga: A wiesz co jeszcze mnie z nimi łączy?
Suga: Nie musiałeś nas brać
Hoseok zdążył się domyślić, że jego przyjaciel jest z tym całem Dżeminen na czymś więcej, niż stopa przyjacielska i raczej nie jest to friendzone.
A gdyby tak...
Jimin: Ale coś (o dziwo nie ty) zmuszało mnie, by to jednak zrobić
Tak tylko raz...
Go wkręcić...
Suga: Taki z ciebie masochista? Przecież doskonale wiesz, jak to się skończy.
Jimin: ?
Suga: Nie?
Suga: Tak samo jak zawsze. Niepotrzebnie się łudzisz
Suga przesyła zdjęcie:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
