MAHKUM GELİN (TAMAMLANDI)

Bölüm.16

Canlarım bu aralar Hasta olduğum için yeni bölümü zor yazıyorum. Yazamadığım için bölümler kısa gelebilir idare edin tamam mı☺
Haa bide Yorumlara bakamıyorum bu yüzden. belki de söven bile vardır
bilmiyorum😄  iyi olunca hepsini tek tek okicam inşallah😊
Haftaya görüşürüz🙋
Sizi seviyorummm❤
Kendinize güzel bakın😘

Keyifli okumalar☺☺
******

İkra

Tam üç gündür odadan hiç çıkmamıştım Sultan hanım ara sıra uğrayıp sahte sevgisini gösterip gidiyordu. Annemle konuşup telefonu kapatıp Dilem'i aramıştım onla saatlerce konuşup sohbet etmiştik biraz da olsa güle bilmiştim günler sonra. Bedirhan'ın sesini duyunca telefonu kapatıp yastığın altına koydum ve yorganı kafama kadar çekip uyumuş numarası yaptım. Kapı açılır açılmaz sesi odada yankılandı

"Ya Dilem hatırlatma o olayı aklıma geldikçe ölmek istiyorum"

Yorganın altında put gibi kala kalmıştım ne yani Dilem'le konuştuklarımızı mı dinlemişti.
Ozaman uyumadığımı da biliyordu
Rezil oluşumla kalmıştım
Birden yorgan üstümden alınınca gözlerim fal taşı gibi açılmıştı
Yalan söyleyince yakalanan çocuklar gibi hissediyordum.

"Ne yapıyorsun sen yorganın altında"dedi ve yorganı üstümden atıp "hadi kalk üstünü değiştir misafir geliyor. Yada dur değiştirme pijamayla otursanda sorun olmaz"dedi

Hiç bir şey anlamamıştım ne diyordu bu adam.
Gözlerimi devirerek "ne saçmaladığını sora bilirmiyim"dedim

Kızmış gibi yaparak
"Konuşma tarzına dikkat et karşında koskoca aşiret ağası duruyor. Daha önemlisi kocan duruyor"diyip kaşlarını çattı

Yataktan kalkıp yüzüne bakmadan yanından geçip banyoya girecektim ki bileğimden tutup beni durdurdu.

Yüzüne bakmadan "bırak"dedim elimi kurtarmaya çalışarak.

"Seni incittim' kırdım' üzdüm' canını yaktım. ilk defa bu kadar pişmanım İkra. ama bir anda Annem hamile oldunu söyleyince neye uğradığımı şaşırdım kendimi kontrol edemedim"dedi acı çekiyordu gerçekten bana bunları yapan adam o değildi sanki pişman olmuştu onu affetmemi bekliyordu. Elini gevşeterek bileğimi bıraktı banyoya doğru yürüdüm sonra durup arkamı döndüm. Öylece durmuş bana bakıyordu kahverengi gözlerinde acı vardı sadece

Yüzüne bakıp "bana sorsaydın Bedirhan ağa"diyip yüzümdeki morlukları gösterek "sorsaydın ne ben bu halde olurdum nede sen şimdi vicdan azabı çekerdin. bana kimse dokunmadı dediğimde beni duymadın bile annene inandın benim söylediklerimi duymadın bile seninle birlikte olmayıp başkasıyla olacağımı düşündün. yerden yere vurdun yetmedi hastaneye götürüp hamile olup olmadığıma baktırdın. beni gördün mü o an? ne haldeydim haa herkes acıdı sen görmedin. şimdi üzgünmüsün acıyormusun istemiyorum senin bana karşı hiç bir duygu hissetmeni istemiyorum acıma duygusu bile olmasın içinde bana karşı. Çünkü ben senden nefret bile etmiyorum" istemeden sesim yükselmiş bağırıyordum ve gözyaşlarım yağmur gibi akıyordu gözlerimden. O hala aynı yerde duruyordu ve sadece bana bakıyordu. Gözlerini üstümden çekip Yanımdan hızlıca geçip gitti.

Yatağa oturup gözyaşlarımı sildim ağlamak istemiyordum ama gözyaşlarım bana inat akıyordu gözlerimden. Kapı aniden açılınca yerimden sıçradım Sultan hanım öfkeyle üstüme doğru geliyordu.

"Oğlumunda aklını çelip bana oyun ettiniz öyle mi"diye bağırıp tokat attı
Elimi yanağıma götürüp Sultan hanım'a baktım ne kadar kötü insanlardı bunlar böyle. Bu kadar kalpsiz olmayı nasıl beceriyorlardı bilmiyordum öylece Sultan hanım'ın yüzüne bakıyordum tek kelime etmemiştim.

Kolumdan tutup beni çekiştiren sultan hanım'ın sesi bütün konakta yankılanıyordu"senin yüzünden oğlumun adı çıkacak lanet olasıca. Seni bu kapıda durdurmam dedim. Sen ne yaptın ha o küçücük aklınla bana oyun oynadın. Kalk cehennem olup gideceksin. yürü kalk diyorum sana"

Yataktan beni zorla kaldırıp çekiştirerek konağın avlusuna kadar getirmişti kolumu bırakıp "defol git"diye bağırıp kapıya doğru beni itti ben yere düşerken o hala bağırıp bir şeyler söylüyordu.

Gözyaşlarımı silip Düştüğüm yerden kalkmaya çalıştım ayak bileğim çok acıyordu acıyla inleyip zorla ayağa kalktım bu defa gidecektim ne olursa olsundu bunları bana yaşatmalarına dayanacak gücüm kalmamıştı.

Ağrıyan bileğimin acısından daha çok ağlamaya başladım gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı.
Konağın kapısına zorda olsa varmıştım kapıyı açacağım sırada Bedirhan girdi kapıdan beni bu halde pijamalarla görünce elindeki poşeti bırakıp hızla beni tuttu. arkasından Dilem girdi. Dilem'in bu evde ne işi vardı hemde Bedirhan'ın yanında Dilem koşarak yanıma geldi "Ne oldu sana böyle"diye bağırdı. Bedirhan'ın belimde olan elini itip Dilem'e sarıldım "Götür beni Dilem ne olur"diye yalvardım

Bedirhan ne olduğunu anlamamıştı hala Annesi yukarıdan bizi izliyordu.

Dilem gözyaşlarımı silip "Gidiyoruz hemde hemen bunların hepsini dava edeceksin hepsi sürünecek"dedi sonra Bedirhan'a bakıp "bunun için mi beni getirdin aşağlık pislik arkadaşımı ne hale getirdiğinizi göstermek için mi? Allah hepinizin belasını versin"diye bağırdı. Ayakta duracak halim yoktu Bedirhan beni Dilem'in kollarından çekip

"Belliki seni getirmekle hata etmişim hemen çık evimden hemen"diye bağırdı.

Dilem öfkeyle "bu kızı sana yedirmem anlıyormusun. İkra bu gece bu evde kalmayacak hiç birinizden korkmuyorum sizin töre saçmalıklarınız bana sökmez "diyip konağın kapısından hızla çıktı.

Bedirhan'dan uzaklaşıp "gitmek istiyorum"dedim az önce ağlayan İkra gitmişti şimdi güçlü ve kararlı bir İkra vardı Bedirhan'ın karşısında

"Hiç bir yere gidemezsin"dedi ve elini uzattı hızla geri çekildim

"Ne olursa olsun umrumda değil"diyip kapıya yöneldim bir anda belime sarılan eller beni geri çevirdi. Ne olduğunu anlamadan  kendimi Bedirhan'ın omzunda baş aşağı bulmuştum.

"Bırak beni Allahın cezası"diye sırtını yumrukluyordum. Beni duymazdan gelerek Merdivenlerden hızla çıkıp odaya girdi ve beni yatağın üstüne bıraktı "hiç bir yere gidemezsin" dedi ve ellerini üstümden çekti.

Sızlayan bileğimi aldırış etmeden hızla ayağa kalktım. Ne olursa olsun bu evde kalmak istemiyordum yaşadıklarımı kaldıramıyordum artık. kalkmam la oturmam bir oldu Bedirhan omuzlarımdan tutup beni yatağa oturttu.

"Bu eve gelirken çıkışın olmayacağını bilmiyormuydun? Çocukça hareketleri bırak şimdi"diye dişlerinin arasından konuştu.

Öfkeyle bağırdım "ben bu evden çıkıp gideceğim bu gün anladın mı bedirhan ağa"

Tekrar ayağa kalmak için harekete geçtiğimde. Bedirhan bana cevap vermeden kapıdan çıktı. Oda anlamıştı bu işi bitirmemiz gerekiyordu. ömür boyu bana işkence edip durmak çok sıkıcı olurdu onun  içinde biliyordum. Ve evlenip mutlu olmak onunda hakkıydı sevmediği biriyle kaç ay yada kaç yıl kalabilirdi ki?

Kapıya yetişmeden kilit sesini duydum ve hızla kapının koluna elimi atıp açmaya çalıştım açılmadı öfkeyle bağırdım "çocukça davranan sensin. Aç şu kapıyı"

Ses gelmeyince kapıya vurmaya başladım haykırarak bağırıyordum "katlanamıyorum size yeter artık yeter!" hıçkırarak ağlıyordum bileğim şişmişti ve çok acıyordu kimse bana cevapta vermiyordu  yere çöküp kapıya yaslandım ayağımı uzatıp oturdum ve ağlamaya devam ettim.

Yarım saat geçmişti hala aynı yerde oturmuş ağlıyordum bunları neden ben yaşıyordum hayallerim umutlarım elimden alındı yetmedimi'ki böyle eziyet ediyorlardı bana. Son günlerde yaşadıklarım kaldırılacak şeyler değildi. Eve dönecektim kendi evime ait olduğum yere huzur bulduğum yere.
Gidip olanları anlatacaktım gerekirse aişet toplanınca karşılarına çıkacaktım. Bilmiyorum ama burdan kurtulmak abimi kurtarmak istiyordum.

İki el silah sesi beni kendime getirmişti yerimden sıçramıştım.
Ardından Abim'in sesi yankılandı kulaklarımda
"Çık dışarı Bedirhan ağa"
*******

Bölüm sonu:)