MAHKUM GELİN (TAMAMLANDI)

Bölüm.29

Bedirhan

İkra kekeleyerek "şey Bedirhanın haberi yoktu Abla"dedi

Sonra bana yaklaşıp deniz mavisi gözlerini dikti gözlerime. Titreyen elleriyle elimi tutup karnına götürdü  "Baba olacaksın Bedirhan. Hamileyim ben"

Önce ne söylediğini idrak edemesemde şoku atlattıktan sonra İkranın Arslana yalan söylediğini anlamıştım. elim hala karnındaydı elleri tir tir titriyor gözleri korkuyla gözlerime bakıyordu.

Baba olacaksın cümlesini öyle güzel kurmuştuki bunun bir gün gerçek olmasını ve o günün hemen gelmesini dilemiştim.

Yanaklarını avuçlayıp gözlerinin içine baktım. dudaklarımı alnında bastırdım ve saçlarını okşayarak "kadınım"dedim sessizce
Gözlerinin içine tekrar  baktığımda korkuyla bakan gözlerinin içi parlıyordu

Başını gögsüme bastırıp sarıldı. sessizce "İyiki seni sevmişim"diyip saçlarından öptüm

*****

İkra

Abimle Bedirhan dost olmasada artık birbirlerine öfkeyle bakmıyorlardı. aradaki buzlar eriyor gibiydi
Dün Yusuf ağa dağ evine gelip Bedirhanla konuşmuştu ama Bedirhan konağa gitmeyi reddetmişti.
Ama Baranın günlerdir yemek yemediğini hasta olduğunu öğrendiği zaman hemen yola çıkmışık beni Annemlere bırakıp Baranı görmeye gitmişti bende Ablam ve Anemle Abimle Narinin odasını hazırlıyordum.

Bedirhanın dediği gibi herşey yoluna giriyordu. Abim' benim mutlu olduğuma inanmıştı ve soluğu Narinin yanında almıştı ertesi gün Narini istemişlerdi ve hemen düğün hazırlıkları başlamıştı. Yarın kına gecesi vardı iki gün kalmıştı sonra Bedirhan Bütün aşiret ağalarını toplayıp bu işi tamamen bitirecekti bende eski hayatıma kaldığım yerden devam edecektim.

Kabullendiğim kaderimi arkamda bırakacaktım. ama her boşanacağımız aklıma gelince kalbimde tarifi olmayan bir sızı oluyordu.

Geçen üç ayda şunu anlamıştım kabullenmek değildi benimki' alışmaktı ben Bedirhana alışmıştım. her gece ondan uzak olmak için yatağın kenarında kıvrılıp yatsamda onunla uyuyup onunla uyanmaya alışmıştım.

Sabah uyanınca onu görmeyecektim artık. Düşündükçe üzülecektim ama Bedirhanın yaprıklarını affetmek istemiyordum ona inanmak istemiyordum çünkü o bana inanmamıştı nasıl Demirden hamile olduğumu düşünmüştü bunu kaldıramıyordum.

Gerçekten sevseydi inanırdı...
Ona inanmıyordum ama artık güveniyordum Baranın hatalarını telafi edebilmek için çırpınıyordu. Abim sevdiği kıza kavuşacaktı onun sayesinde.

Telefon çalınca elimdeki yatak örtüsünü bırakıp telefona baktım

Arayan kişinin adını ekranda görünce yine ellerim titremeye başlamıştı kalbim gögüs kafesimden çıkacak gibi çarpıyordu.

Heyecanımı bastırıp telefonu açtım "Bedirhan"sesim titremişti

"Güzelim müsaitmisin?"onunda benden farkı yoktu heyecanlı olduğu sesinden anlaşılıyordu.

Ablamla Annem vardı yanımda "bir saniye"diyip odadan çıktım ve tekrar telefonu kulağıma götürdüm "şimdi müsaitim. bir sorun yok değilmi?"dedim

"Özledim"

Bir an Kalbimin gögsüme sığmadığını hissettim.

Benden cevap alamayınca tekrar konuştu "İkra"

Yutkunarak "efendim"demiştim

Sonra huzur dolu sesi doldu yüreğime.

"Aşağıya gel güzelim"