MAHKUM GELİN (TAMAMLANDI)

Bölüm.40

İkra

İki saatin  sonunda Mardindeydik. neden buraya getirmişti beni?
Arabadan inip kapıyı sertçe kapatıp ona baktım

"Konuşmak için buraya gelmemize gerek yoktu"dedim

Yine hiç bir şey söylemeden bana baktı ve yanıma gelip elimden tutup konağın kapısından içeriye girdi

"Konuşmayacakmısın"sesimi yükseltince elimi bırakıp konağın kapısını kapattı ve yüzüme bakıp
Sakin bir şelilde konuşmaya başladı "Sakinleşmediğin sürece konuşmayacağım o yüzden sakinleşmeye çalış yoksa uzun süre burada kalacağız"

"Sakin olmamı bekliyorsan çok beklersin"diyip merdivenlerden yukarı çıktım

"Bana uyar karımla uzun süre yalnız kalıp kafa dinlemek istiyordum zaten"

Arkamdan bağırarak konuşan Bedirhanı duymazdan gelerek merdivenlerin karşısındaki odaya girip kapıyı kilitledim "Abim eve gelip olanları öğrenince ne yapacaksın bakalım. Nasıl olsa beni bulup eve götürecek ozaman yüzümü bile göremiceksin" dedim

Etrafıma bakıp yüksek sesle oflayıp gidip sedirin üstünde oturdum
Kaç gün beni burda tutabilirdiki?
Ve benim nasıl sakin olmamı bekliyordu? Okadar çok sinirlenmiştimki saçlarımı yolmak çığlık atmak istiyordum. hatta o Bedirhanın kafasını gözünü patlatmak istiyordum.

Aradan ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum Bedirhan bir kez bile gelip kapıyı çalmamıştı Abimde gelmemişti ne yapacaktım ben burada
Neydi benim bu çektiğim ellerimi açıp "Allahım ne olur kurtar beni"dedim

Güneş batmış gece olmuştu ben hala aynı yerde oturuyordum artık dayanamıyordum öfke ve sinir yerini gözyaşlarına bırakmıştı istemsizce gözümden süzülen yaşları sildim

Kilit sesini duyunca hızla kapıya baktım Bedirhan kapıyı açıp elinde tepsiyle odaya girince tekrar gözyaşlarımı silip şaşkınca ona baktım.

Gülümseyerek yedek anahtarı gösterip "şaşırdığına göre yedek anahtar hiç aklına gelmedi"diyip tepsiyi yere bırakıp yanıma yaklaştı ve diz çöküp çenemden tutup gözlerimin içine baktı

Bir anda gülümsemesi kaybolmuştu ve kaşları çatılmıştı "ağlama"diyip gözyaşlarımı silip alnımdan öptü

Sessizce "Bedirhan beni eve götür ne olur"dedim

Yanıma oturup saçlarımı okşadı ve tekrar gözlerime baktı "önce ağlamayı bırakıp beni dinle sonra evimize beraber gidelim"dedi

"Dinleyecek hiç bir şey yok Bedirhan sen benden başkasına dokundun o kadın senin çocuğunu taşıyor. Dinleyecek anlayacak hiç bir şey yok"dedim gözyaşlarımı silip gözlerine baktım esiri olduğum bu gözler öyle derinden bakıyorduki bana bunları yaşatmış olmasına inanmak çok zordu ama yapmıştı bunların hepsini yaşatmıştı bana

Beni gögsüne bastırıp sıkıca sarıldı. gözlerimi kapatıp kokusunu içime çektim kokusunda hapsolmak istiyordum öyle güzel bir duyguyduki bu anlatmak imkansızdı ellerimi kaldırıp sarılmamak için kendimle savaşıyordum.

Bedenlerimizi ayırmadan konuşmaya başladı "Annem hamile olduğunu söylediği zaman delirmiştim. bana ihanet ettiğini beni aldattığını Demirden hamile olduğunu söylemiştim sana" benden biraz uzaklaşıp konuşmaya devam etti

"Masum olduğun hiç aklıma gelmemişti okadar çırpınıp anlatmana rağmen inanmayıp seni hastaneye bile götürmüştüm hatırlıyormusun"dedi

Gözlerine bakıp başımı salladım Yaşadığım onca acı dolu hatıralar gözümde canlanmaya başlamıştı
Bedirhan bana inanmamıştı benim Demirden hamile olduğumu düşünmüştü onu aldattığımı onunla evli olduğum halde bir başkasıyla olduğuma inanmıştı canım öyle acıyorduki neden hatırlatıyordu o acıları bana neden tekrar tekrar canımı acıtıyordu?