MAHKUM GELİN (TAMAMLANDI)

Bölüm.20

Arslan

Korumak istedikçe daha çok zarar veriyordum kardeşime. Ben ölümü göze almışken onu kurtaracakken nasıl tüm bunlar olmuştu? İkra nasıl siper olmuştu o şerefsize benim için yaptığını söylemişti ama kaldıramıyordum. Şimdi o hastanede Bedirhan denen şerefsiz olacaktı bende en fazla ölürdüm ama İkra'mı kardeşimi kurtarmış olacaktım. Ama şimdi her zaman olduğu gibi herşey tersine dönmüştü delirmek üzereydim iki gündür şehirden saatlerce uzaklıkta bir dağın başında perişan halde bekliyordum hiç kimseye olduğum yeri söylememiştim adamlarımdan birini hastaneye göndermiş bana iyi veya kötü haberi vermesini bekliyordum İkra iğleşirse döcektim.
Kötü haberini alırsam bu uçurumdan kendimi boşluğa bırakacaktım. Yaşamak için bir nedenim yoktu artık Narin'i kaybetmiştim İkra'yıda kaybetmeyi kaldıramazdım.

Saatler sonra telefonum çalmaya başladı. O an gögsüme bir bıçak saplandı sanki
Başımı kaldırıp gök yüzüne baktım
Derin bir nefes alıp telefonu açtım
Hiç konuşmadan dinledim sadece "Ağam gözümüz aydın olsun doktor Hanım Ağam'ın kendine geldiğini söyledi" adam konuşmasını bitirmeden telefonu kapatıp ayağa kalktım ellerimi açıp gökyüzüne baktım "şükürler olsun"dedim gözyaşlarımı silip hızla arabaya bindim elim ayağıma dolanmıştı arabayı çalıştıramıyordum.

İki saat sonra hastaneye vardım hızla İkra'nın olduğu kata çıktım hastane koridorunda beni gören herkes ayağa kalktı. Babam oturduğu yerden bastonuyla yardım alarak kalktı yanıma geldi. önce yüzüme inen ağır bir tokat oldu sonra ruhumu bedenimden ayıran o sözler döküldü Babam'ın dilinden"yetmedimi bize yaşattıkların yetmedimi bacın'ın çektikleri'de bunu yaptın ha"

Başımı sallayıp "haklısın Baba ne desen haklısın"dedim

Sonra tekrar konuştum "bacımı son bir kez görüp sonra çekip gideceğim"dedim

Babam dişlerinin arasından konuşarak "bacını gör eve git beni orda bekle benden habersiz tek adım dahi atmayacaksın"dedi

Başımı sallayıp koridorda ilerledim Babam hemşireye birşeyler söyleyip arkamdan yolladı "buyrun Arslan bey bu taraftan"hemşirenin gösterdiği yöne dönüp onu takip etmeye başladım hemşire durup bana döndü "içeri alamam burdan görebilirsiniz"dedi

Hemşireyi yavaşça kenara çekip camın kenarına yürüdüm.

Canım! Can parçam' kardeşim benim yüzümden ne haldeydi elimi cama götürüp ona dokunur gibi dokundum "affetme bu beş para etmez Abini. seni yaktığım hayatını zindan ettiğim yetmezmiş gibi bunu da yaşattım sana sakın Abini affetme. Affetme güzelim"dedim gözyaşlarımı silip gitmek için arkamı döndüm kardeşimi burda bırakmak istemiyordum keşke orda yatan ben olsaydım keşke ölseydim'de canımdan öte dediğim ikra'mı burda görmeseydim.

Gözyaşlarımı silip başımı kaldırdım o an Bedirhan'la göz göze geldik karşımda duruyordu yumruğumu sıkıp kaşlarımı çattım hiç bir şey söylemeden yanından geçip gidecekken kolumdan tutup beni durdurdu

"Kimin haklı olduğunu öğrenmek için silahımı yere attım senin Abimi suçsuz yere vurup vurmadığını öğrene bilmek için ama sen silahsız bir adama kurşun sıkacak kadar şerefsizmişsin bir kez daha Abim'in haklı olduğunu gördüm onu suçsuz yere vurdun hayatını mahfettin beni de vuracaktın İkra önüme geçmese o kurşunu kalbime sıkacaktın"dedi

Hiç bir şey bilmiyordu burda o şerefsiz Abisini savunuyordu öfkeyle yakasından tutup duvara yapıştırdım

"Hiç bir bok bildiğin yok senin Abin başına gelenlerin daha fazlasını haketti onun ölümü haktı burda bana şereften bahsedeceğine git Abin olacak o namus yoksunu şerefsize neden o halde olduğunu sor. sana gelince ben silahsız bir adama sıkacak kadar korkak değilim! sen adam olsaydın savunmasız bir kızı o hale getirmezdin senin hakkın'da tek kurşun Bedirhan Ağa bacım o yataktan kalksın Şart olsun yüzünü göstermem ölsemde kalsamda onu Korkmaz Aşiretine yem etmem"dedim