MAHKUM GELİN (TAMAMLANDI)

Bölüm.39

İkra

Bedirhanın sorduğu sorunun cevabını en çok ben almıştım

Defne denen kadın "Telefonlarıma çıksaydın burda olmazdım beni buna sen mecbur ettin"diyip elini karnına götürdü "bu çocuğu tek başıma büyüteceğimi düşünmüyorsun öyle değil mi?"demişti

Herşey gün yüzüne çıkmıştı işte
Bedirhan inkar etsede o kadına dokunmuştu...

Benden bir başkasına dokunmuştu...
Nasıl yapabilmişti?
Sevmemesini intikam almasını oyun oynamasını herşeyi anlaya bilirdim belki' ama bu kadarı çok fazlaydı
Başkasıyla olmuş olmasını kaldıramıyordum.

Sevdiğim adamın çocuğu olacaktı.
Bizim için artık herşey bitmişti.
Hiç var olmayan biz bitmiştik...

Son kez baktım sevdiğim adamın gözlerine içim yana yana son kez baktım. Gözlerimden süzülen yaşlar canımı acıtıyordu.

Gözlerimin içine bakan Bedirhan
Kadının söylediklerine cevap vermeden bana yaklaştı ve dokunmak istedi bir adım geri gidip
Usulca parmağımdan çıkardığım yüzüğü Bedirhanın avuç içine bıraktım

Gözlerimi gözlerinden çekip arkama bakmadan hızla yürümeye başladım
Herşeyimi geride bırakarak arkamı döndüp gitmiştim

Kalbim parçalara bölünmüştü sanki. nefes alamayınca insan yaşayamazdı değilmi?

Peki ben nasıl nefesim olmadan yaşayacaktım?

Bana bu kadar acıyı yaşatan ve yaşatmaya devam eden Adamı nasıl sevmekten vazgeçecektim?
O olmadan nasıl yaşayacaktım?

"İkra!"

Adımı haykıran adamın sesini zihnime kazımıştım
Artık ne gözlerine bakabilecektim nede sesini duyacaktım.

***
Tüm hayal kırıklıklarımla Konağın kapısından içeriye girdim
Avluda düğün hazırlıklarıyla uğraşan Ablam beni görünce sevinçle "Ah İkrada geldi sonunda"diyip aldıkları dantelleri bana göstererek "Annemle kararsız kaldık iki takımıda aldık sence hangisi daha güzel İkra?"dedi

Yanına yaklaşıp elindekileri alıp sedirin üstüne bıraktım
Bu defada aldıkları elbiseleri gösterip "bu nasıl Baran en çok bu rengi bana yakıştırıyor çok güzel öyle değilmi"dedi

Nasıl Ablama olanları anlatacaktım?
Bütün hayallerini elinden alan kişi sevdiğin adammış nasıl denirdiki?
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim içime

Ablama bakıp "Abla"dedim sessizce

Ablam yüzüme bakıp "neyin var senin bakim yoksa evleniyorum diye mi üzülüyorsun?"dedi

Elini tutup "Baran"dedim "Baran o' o kötü biri Abla onunla evlenemezsin"

Ablam küçük bir kahkaha atıp "ay İkra şakanın sırası değil haydi bunları odama götürelim"dedi

"Abla ne olur dinlermisin o gerçekten senin sevgini haketmiyor"diyip gözümden düşen yaşları sildim

Ablam bir anda ciddileşerek konuşmaya başladı "neden ağlıyorsun İkra korkutma beni ne oldu"

"Abla Baran"dedim ve devamını getiremeden sustum

"İkra kurban olayım ne oldu niye ağlıyorsun anlat Baran ne yaptı? Niye çok kötü diyorsun"dedi oda ağlıyordu artık bilmediği gerçeklere ağlıyordu

"Abla sana çarpan o kişi"dedim
O an kapı gürültüyle çatmaya başladı

"Hira! Açın kapıyı. Kapıyı açın' Hira Hira Hira"