ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κεφάλαιο 17

Η Ίριδα σήκωσε προσεκτικά το κεφάλι του Νικ από τα πόδια της και έβαλε ένα από τα μαξιλάρια του καναπέ  από κάτω του. Εκείνος κουνήθηκε αλλά δεν ξύπνησε. Βρήκε την κρεβατοκάμαρά του, πήρε από το κρεβάτι του μια κουβέρτα και τον σκέπασε. Ο Νικ δεν ξύπνησε. Μετά εκείνη βγήκε από το δωμάτιο .

Όταν αργότερα η Ίριδα μαζί με την  Δήμητρα επέστρεψαν στο δωμάτιό τους εκείνη ήταν αμίλητη προκαλώντας εντύπωση στην φίλη της.

"Ίριδα, έγινε κάτι; Είσαι καλά;"

Κούνησε το κεφάλι της : " Είμαι λίγο κουρασμένη."

"Που χάθηκες πιο πριν;"

 "Βγήκα για λίγο από την αίθουσα."

"Έλειψες αρκετή ώρα."

" Ναι μίλησα για αρκετή ώρα στο τηλέφωνο  αφού μέσα δεν είχε πολύ δουλειά εκείνη την στιγμή. Με έψαχνες;"

"Ήθελα να φύγω με τον Κένυ αλλά αφού δεν ήσουν εκεί δεν μπορούσα. Μετά εκείνος πήγε για να βρει το αφεντικό μας, που εξαφανίστηκε ξαφνικά πριν τον πάρει χαμπάρι κανείς.  Όπως καταλαβαίνεις, μου χάλασες την βραδιά." Η Δήμητρα έκανε την μουτρωμένη.

" Δεν πειράζει, κάνε και λίγο την δύσκολη... Ίσως έτσι ο Κένυ να σε εκτιμήσει περισσότερο." Την πείραξε η Ίριδα αλλά είδε στο βλέμμα της φίλης της την ενόχλησή της.

Το επόμενο πρωί η Μάγδα ζήτησε από την Ίριδα να πάει και να την βρει στο γραφείο. Το κρύο ήταν τόσο τσουχτερό που η Ίριδα άφησε μόνο τα μάτια της έξω από το μακρύ κασκόλ της αλλά και αυτά τα αισθανόταν να παγώνουν.

Καθώς προχωρούσε πάνω στο μονοπάτι σκεφτόταν οτι ήταν τα πρώτα της Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι της αλλά η απουσία των δικών της δεν την πείραξε όσο περίμενε εξαιτίας του Νικ. Μόλις ξύπνησε το πρωί τους τηλεφώνησε και τους ευχήθηκε ενώ από μέσα της αισθανόταν τύψεις επειδή προτιμούσε να ήταν σπίτι της. Το γεγονός ότι είχε περάσει την παραμονή μαζί του είχε εξαφανίσει εντελώς την θλίψη της, η οποία για άλλους λόγους, επέστρεψε πιο έντονη αργότερα.

Μπήκε στο ξενοδοχείο και πήγε κατευθείαν στο γραφείο της Μάγδας που την περίμενε με ένα πλατύ χαμόγελο: " Χρόνια πολλά κορίτσι μου!"  Την αγκάλιασε και την φίλησε τρυφερά.

"Χρόνια πολλά!" Της ευχήθηκε και εκείνη.

Η Μάγδα πήγε πίσω από το γραφείο της και έβγαλε ένα μικρό κουτί, τυλιγμένο με χριστουγεννιάτικο κόκκινο χαρτί  και που επάνω του είχε έναν χρυσό φιόγκο: " Αυτό είναι για εσένα."