ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κεφάλαιο 48

Δεύτερο κεφάλαιο σήμερα. Πως σας φαίνεται η εξέλιξη;

Η Νεφέλη κοίταξε τον στολισμό έξω από το μεγάλο εμπορικό κέντρο εντυπωσιασμένη. Στο τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο κρέμονταν μεγάλες γυαλιστερές μπάλες.

Η μικρή τέντωσε το δαχτυλάκι της : " Δέντο. Πολύυυυ δέντο."

"Όχι πολύ δέντρο.  Μεγάλο δέντρο." Η Ίριδα διόρθωσε την μικρή και χαμογέλασε: "Έλα, ας πάμε να δούμε και τα υπόλοιπα στολίδια."

Ο κόσμος  γύρω τους ήταν πολύς και στο τέλος η Ίριδα σήκωσε στην αγκαλιά της την μικρή και πέρασε στο εσωτερικό του εμπορικού κέντρου. Όταν την άφησε κάτω της έβγαλε το μπουφάν και της είπε: " Δεν θα αφήσεις καθόλου το χέρι μου, εντάξει αγάπη μου;" Οι δυο τους προχώρησαν χαζεύοντας τον στολισμό των καταστημάτων.  Η Νεφέλη έκανε συνεχώς ερωτήσεις που η Ίριδα απαντούσε πρόθυμα. Έφτασαν σε ένα σημείο που πολλά χριστουγεννιάτικα δέντρα σχημάτιζαν ένα δάσος  ενώ στην μέση υπήρχε ένα ξύλινο σπιτάκι του Αι Βασίλη όπου καθόταν ένας άντρας ντυμένος Αι Βασίλης με δυο κοπέλες ντυμένες ξωτικά να πηγαινοέρχονται γύρω του και να μιλούν με τα παιδιά.  Τα πιο μεγάλα δέντρα διάσπαρτα ανάμεσα στα πράσινα ήταν λευκά.

Η Ίριδα ρώτησε την Νεφέλη : " Θέλεις να πας κοντά στον Αι Βασίλη;"

"Ναι!!!" Έδειχνε ενθουσιασμένη. Η Ίριδα την οδήγησε στον κόκκινο διάδρομο που είχαν στρώσει και οδηγούσε στο σπιτάκι. Η Νεφέλη άρχισε να προχωράει αλλά ξαφνικά δύο αγοράκια που πάλευαν έπεσαν πάνω σε ένα λευκό δέντρο και εκείνο που δεν ήταν καλά στηριγμένο άρχισε να πέφτει. Θα έπεφτε πάνω στην Νεφέλη αν ένας άντρας δεν είχε ορμήσει μπροστά να κρατήσει το δέντρο.

Η Ίριδα έτρεξε αμέσως κοντά στην μικρή που δεν είχε καταλάβει τίποτα και γύρισε στον άντρα για να τον ευχαριστήσει : " Σας ευχαριστ..." Όταν αντίκρυσε το πανικόβλητο βλέμμα του Νικ πάγωσε. Εκείνος έδειχνε να παλεύει για να ελέγξει τον φόβο του ενώ άφηνε σιγά σιγά το δέντρο κάτω.

Η Ίριδα έπιασε το χέρι της Νεφέλης : " Νεφέλη, θα έρθουμε μια άλλη φορά στον Αι Βασίλη γιατί τώρα μου τηλεφώνησε η Δήμητρα. Πρέπει να φύγουμε. Εντάξει;"

"Γιατί;" Είπε η μικρή με παράπονο. Η Ίριδα κοίταξε τον Νικ που με δυσκολία πήγε και ακούμπησε σε μια κολώνα. Ήταν η ευκαιρία της να φύγει, πριν εκείνος δει την Νεφέλη. Στο βλέμμα του είχε δει οτι από τον πανικό του δεν την είχε αναγνωρίσει.

Καθώς προχωρούσε βιαστικά προς την έξοδο οι τύψεις την πλημμύρισαν. Δεν έπρεπε να τον αφήσει σε αυτή την κατάσταση. Το βήμα της έγινε πιο αργό. Στο κάτω κάτω έσωσε την Νεφέλη από τραυματισμό. Θα έπρεπε να του πει ένα ευχαριστώ.

Η καρδιά της χτύπησε δυνατά. Ίσως θα ήταν η μοναδική ευκαιρία η κόρη της να συναντήσει τον πατέρα της αλλά εκείνη θα έπρεπε να παίξει πολύ καλά τον ρόλο της. Έκανε μεταβολή και γύρισε κοντά στο σημείο όπου ο Νικ στεκόταν ακόμη ακουμπισμένος στην κολώνα, κατάχλωμος. Η Ίριδα γονάτισε μπροστά στην κόρη της : " Νεφέλη, ο καλός κύριος που σε έσωσε φοβάται. Για να τον κάνεις να χαρεί, πήγαινε να του πεις ευχαριστώ που σε βοήθησε."

Η Ίριδα παρακολουθούσε από μια άκρη την μικρή καθώς πλησίαζε τον Νικ που είχε ακουμπήσει το κεφάλι του πίσω με κλειστά τα μάτια του. Όταν έφτασε κοντά του, η Νεφέλη έπιασε το χέρι του Νικ για να τον κάνει να την προσέξει. Η Ίριδα κατάπιε με δυσκολία τον κόμπο που έκλεισε τον λαιμό της.

Ο Νικ άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε προς το μέρος της Νεφέλης που του χαμογέλασε πλατιά. Ξαφνιάστηκε αλλά έδειξε να ηρεμεί. Μετά η μικρή τον τράβηξε κάτω και εκείνος γονάτισε μπροστά της χαμογελώντας : " Γεια σου."

Η Νεφέλη είπε περήφανα: " Ευχαϊστώ"

"Παρακαλώ κουκλίτσα."

Αυτό που έγινε μετά άφησε εμβρόντητη την Ίριδα.

Η Νεφέλη έβαλε το χέρι στην τσέπη του φορέματός της και έβγαλε ένα γλυφιτζούρι. Το έβαλε στο χέρι του Νικ  και τύλιξε τα χεράκια της γύρω του ακουμπώντας το μάγουλό της στον ώμο του: "Μην φοβάσαι. Κανείς πειάξει." Τα χέρια της Νεφέλης χτυπούσαν παρηγορητικά την πλάτη του Νικ που έδειχνε σοκαρισμένος.

Η Νεφέλη μιμούνταν την ίδια κάθε φορά που προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Η καρδιά της Ίριδας πόνεσε. Ήταν σαν η κόρη της  να ήξερε οτι αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν κάποιος ξένος.

Όταν η Νεφέλη απομακρύνθηκε από κοντά του, ο Νικ έδειχνε πολύ συγκινημένος: " Που είναι οι γονείς σου ομορφιά μου;" Την ρώτησε τρυφερά. 

Η Νεφέλη κοίταξε γύρω της και το βλέμμα της σταμάτησε στην Ίριδα. Ο Νικ ακολούθησε το βλέμμα της μικρής και όταν είδε εκείνη πάγωσε: " Ίριδα!"

Η Ίριδα προχώρησε αργά προς το μέρος τους: " Νικ, σε ευχαριστώ που βοήθησες την Νεφέλη." Είπε μόλις έφτασε δίπλα του.

Εκείνος μισόκλεισε τα μάτια του δύσπιστα:  " Η μικρή είναι δική σου;"

"Είναι η μικρή μου αδερφή. Η Νεφέλη." Κοίταξε την Νεφέλη που  τους παρατηρούσε για να αποφύγει το ερευνητικό βλέμμα του Νικ.

Ο Νικ ξαφνικά έδειξε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Νεφέλη. Έσκυψε και την σήκωσε στην αγκαλιά του, παρατηρώντας την. Όταν έφτασε στα μάτια της, τα δικά του σκοτείνιασαν.

Η Ίριδα κατάλαβε το λάθος της. Δεν έπρεπε να είχε γυρίσει.