ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κεφάλαιο 47

Την βραδιά που είχαν το δείπνο με τους ιδιοκτήτες των πρακτορείων η Ίριδα είχε περιποιηθεί ιδιαίτερα το μακιγιάζ και φόρεσε ένα μίνι λευκό φόρεμα με δαντέλα. Η Μπίλι της είχε πει οτι έπρεπε να εντυπωσιάσουν τους υποψήφιους πελάτες και να τραβήξουν την προσοχή τους.

Όταν έφτασε στο εστιατόριο, ήταν ήδη εκεί η Μπίλι και κάποιοι από τους καλεσμένους. Η Ίριδα χαιρέτησε ευγενικά και κάθισε κοντά στην προισταμένη της. Ένας από τους άντρες που καθόταν δίπλα της της έπιασε την κουβέντα. Ήταν γύρω στα σαρανταπέντε και τα μάτια του φαινόταν πονηρά.  Της Ίριδας δεν της άρεσε ο τύπος του αλλά δεν μπορούσε να μην του μιλάει. Όσο περνούσε η ώρα, εκείνος όλο και ξεθάρρευε, κάνοντάς την να νιώθει άσχημα ώσπου στο τέλος σηκώθηκε και ζήτησε συγνώμη. Μόλις βρέθηκε στις γυναικείες τουαλέτες, η Ίριδα άρχισε να βρίζει την τύχη της. Όταν επέστρεψε στο τραπέζι, μια ευχάριστη έκπληξη την περίμενε. Στην θέση της στο τραπέζι καθόταν ένας άντρας.

Η Ίριδα ευχαριστώντας τον άγνωστο από μέσα της, πήγε και κάθισε σε μια από τις απέναντι θέσεις ανακούφισμένη. Όταν κοίταξε το πρόσωπο του σωτήρα της, έμεινε έκπληκτη. Από απέναντι, ο Νικ της έκλεισε το μάτι. Ο ενοχλητικός άντρας δίπλα του δεν έδειχνε και πολύ ευχαριστημένος αλλά όταν την είδε να κοιτάζει προς το μέρος τους της χαμογέλασε. Εκείνη έκανε πως δεν τον είδε και άρχισε να συζητάει με έναν πολύ συμπαθητικό άντρα, γύρω στα εξήντα που καθόταν δίπλα της . Κάπου κάπου έριχνε κλεφτές ματιές στον Νικ  αλλά κάθε φορά εκείνος την έπιανε, σα να μην έπαιρνε καθόλου τα μάτια του από πάνω της.

Όταν ο κόσμος άρχισε να φεύγει, η Ίριδα σηκώθηκε και χαιρέτησε τους ανθρώπους γύρω της και μετά πλησίασε την Μπίλι και της είπε οτι έφευγε. Μόλις βρέθηκε έξω από το εστιατόριο, άρχισε να προχωράει προς τον κεντρικό δρόμο. Θα έπρεπε να βρει κάποιο ταξί αφου δεν είχε πάρει μαζί της το αυτοκίνητο γιατί το χρειαζόταν η Δήμητρα.

Ξαφνικά πίσω της ακούστηκε μια φωνή: " Ίριδα, μην ψάχνεις για ταξί, έλα θα σε πάω εγώ."

Εκείνη ανατρίχιασε όταν κατάλαβε οτι ήταν ο άντρας που της κολλούσε όλο το βράδυ. Γύρισε για να τον αντιμετωπίσει, αλλά η φωνή του Νικ την σταμάτησε: " Εδώ είσαι μωρό μου; Περίμενες πολύ ώρα; Εσύ φταις που δεν θέλεις να αποκαλύψουμε σε όλους την σχέση μας."

Η Ίριδα τον αγριοκοίταξε, ενώ ο ενοχλητικός άντρας υποχώρησε: " Α! Είσαστε μαζί ! Με συγχωρείς Νικ, δεν το κατάλαβα οτι είσαστε μαζί."

Ο Νικ προχώρησε και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της Ίριδας: " Ναι, το κορίτσι μου ντρέπεται και θέλει να το κρατήσουμε μυστικό. Εγώ πάλι όχι."  Έσκυψε και την φίλησε πεταχτά στα χείλη, ξαφνιάζοντάς την . Το χέρι της τσίμπησε δυνατά τα πλευρά του Νικ αλλά εκείνος δεν έδειξε τίποτα.

Όταν ο άλλος απομακρύνθηκε, το χέρι του Νικ που ήταν στους ώμους της την έσφιξε πάνω του με δύναμη και τα χείλη του κάλυψαν τα δικά της. Στην αρχή η Ίριδα προσπάθησε να αντισταθεί αλλά στο τέλος όπως κάθε φορά ενέδωσε. Όταν όμως εκείνος κατάλαβε την παραίτησή της, την έσπρωξε απαλά από κοντά του : " Νομίζω οτι μπορούμε να φύγουμε τώρα, αν δεν θέλεις να μας δουν οι συνεργάτες σου."

Εκείνη τον κοίταξε οργισμένη: " Παίζεις μαζί μου;"

"Γιατί το λες αυτό;" Το αθώο ύφος του δεν την έπεισε καθόλου.

"Γιατί με φιλάς όποτε σου καπνίσει. Σαν μεγάλος άνθρωπος θα έπρεπε να ξέρεις από καλή συμπεριφορά." Ήταν χτύπημα κάτω από την ζώνη και το ήξερε.

"Σαν μεγάλος άνθρωπος, δεν μπορώ να ανεχτώ την βία. Γι αυτό κάθε φορά που φέρεσαι βίαια να ξέρεις οτι θα υπάρχει και η σχετική τιμωρία." Χαμογέλασε ικανοποιημένος.

Η Ίριδα έσφιξε τα χείλη της και του γύρισε την πλάτη.  Πριν προλάβει να κάνει δυο βήματα το χέρι του Νικ έπιασε το δικό της και την τράβηξε μαζί του.

"Έι!!! Που με πας; Άφησέ με. " Προσπάθησε να σταματήσει αλλά εκείνος ήταν πιο δυνατός και την παρέσυρε και πάλι.

"Νομίζεις οτι ο τύπος έχει παραιτηθεί; Τον είδες να περνάει με το αυτοκίνητό του; Για να φύγει θα έπρεπε να περάσει από μπροστά μας. Ο ερωτύλος καραδοκεί. Μάλλον δεν πείστηκε από την παράστασή μας."  Άφησε το χέρι της : " Δεν ήξερα οτι ήθελες να πας μαζί του γι αυτό σε βοήθησα αλλά ... Δεν πειράζει, καληνύχτα."

Η Ίριδα δίστασε για λίγο αλλά μετά φώναξε : " Νικ περίμενε. Θα έρθω μαζί σου."

Δεν τον είδε αλλά εκείνος χαμογελούσε με σιγουριά.

Οι επόμενες μέρες κύλησαν δύσκολα για την Ίριδα. Ο Νικ εμφανιζόταν συνέχεια μπροστά της αναστατώνοντας την. Πότε στην δουλειά και πότε μπροστά από το σπίτι της, έκανε αισθητή την παρουσία του ίσα για να κάνει την καρδιά της να βροντοχτυπήσει.

Είχε μείνει μια εβδομάδα για τα Χριστούγεννα  και όλη η πόλη ήταν στολισμένη. Κάθε  χρόνο η Ίριδα έπαιρνε την Νεφέλη για να μείνει μαζί της λίγο πριν τα Χριστούγεννα αλλά αυτή την φορά προβληματιζόταν για το αν θα έπρεπε να το κάνει.

Όταν ο Νικ δεν εμφανίστηκε για μέρες, η Ίριδα υπέθεσε οτι εκείνος θα είχε πάει στο ξενοδοχείο του, που τέτοιες μέρες θα είχε πάρα πολύ κίνηση, έτσι αποφάσισε να πάρει την μικρή κοντά της για να δει την στολισμένη πόλη και να την γυρίσει σε θεάματα για την ηλικία της. Μετά οι δυο τους θα πήγαιναν κοντά στους γονείς της για τις γιορτές.