ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κεφάλαιο 42

Η Ίριδα γύρισε ξαφνιασμένη να αντιμετωπίσει τον Νικ. Ετοιμάστηκε να τον αντιμετωπίσει με αδιαφορία αλλά μόλις αντίκρυσε τα μάτια του η καρδιά της βροντοχτύπησε και πάλι. Ήλπιζε οτι εκεινος δεν είχε προσέξει την στιγμιαία αδυναμία της.

"Νικ. Είχαμε τρία χρόνια να βρεθούμε αλλά ξαφνικά εμφανίζεσαι συνέχεια μπροστά μου. Είναι σύμπτωση;"

Η έκφρασή του την εντυπωσίασε. Για πρώτη φορά από όταν τον γνώρισε έδειξε αμήχανος από το ειρωνικό της ύφος αλλά σχεδόν αμέσως ξαναβρήκε την γνωστή του σιγουριά : " Όχι, τίποτα ανάμεσά μας δεν είναι τυχαίο. Νομίζω οτι για εμάς όλα ήταν  ορισμένα από την μοίρα."

Η Ίριδα τα έχασε από την αναπάντεχη δήλωσή του: " Δεν νομίζω οτι η γυναίκα σου θα χαιρόταν  αν σε άκουγε."

"Δεν είμαι παντρεμένος. Δεν παντρεύτηκα ποτέ." Της είπε εκείνος ενώ τα μάτια του παρακολουθούσαν τις αντιδράσεις της.

Εκείνη έμεινε να τον κοιτάζει έκπληκτη: " Δεν παντρεύτηκες;" Μέσα της αισθάνθηκε ανακούφιση αλλά ταυτόχρονα ο θυμός της μεγάλωσε.

Ο Νικ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά: " Όχι. Θέλεις να πάμε κάπου ήσυχα να μιλήσουμε για λίγο;"

Ήταν η σειρά της Ίριδας να κουνήσει οργισμένη το κεφάλι της αρνητικά  : " Όχι. Δεν χρειάζεται. Είτε είσαι παντρεμένος είτε όχι εμένα δεν με αφορά. Πριν τρία χρόνια με έβγαλες από την ζωή σου αδικαιολόγητα. Σε είχα εμπιστευθεί και πίστευα οτι και εσύ αισθανόσουν το ίδιο απέναντί μου.Τώρα εγώ δεν μπορώ και δεν θέλω να σε αφήσω να μπεις στην δική μου ξανά."

"Ίριδα, άφησε με να σου εξηγήσω..."

"Εσύ με άκουσες πριν τρία χρόνια; Με άφησες καν να σου μιλήσω; Το μόνο που έκανες ήταν να εμφανίσεις μια αρραβωνιαστικιά, για την οποία δεν μου είχες πει τίποτα μέχρι τότε, για να με διώξεις. Όλος ο πόνος που αισθάνθηκα από την συμπεριφορά σου ξερίζωσε από μέσα μου όλα τα αισθήματα που είχα για εσένα. Υποθέτω οτι ανακάλυψες οτι αυτά για τα οποία με κατηγόρησες δεν ήταν η αλήθεια. Και τώρα τι θέλεις; "

Ευτυχώς η μουσική ήταν δυνατή και κάλυπτε τις φωνές της γιατί όσο περισσότερο του μιλούσε τόσο περισσότερο θύμωνε μαζί του. Αυτά που είχε περάσει αυτά τα τρία χρόνια την είχαν τραυματίσει τόσο ώστε να μην μπορεί να δεχτεί να τον ακούσει, ακόμη και αφού της είπε οτι δεν ήταν παντρεμένος.

Εκείνος την κοίταξε πληγωμένος. Άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της : " Έχεις δίκιο, δεν φέρθηκα σωστά και σε πλήγωσα, όμως άκουσέ με..."