Okuduğum son iki cümlenin ardından yüzümdeki sabit ifade bozulduğunda dudaklarımın kenarında bir öfke kıvrımı belirdi. Tuttuğum defter elimde ağırlaşmaya başlamıştı. Onu hızla yatağın üzerine bıraktım. Sanki biraz önce ellerimin arasında bir ateş yanmış gibi ellerim alevlenmişti.
Gözlerimi zorlukla ellerimden ayırdığımda defterin açık sayfasına baktım. Jisoo'nun kelimeleri sadece kâğıdın üzerinde kurumuş mürekkepten ibaret olsa da canımı yakmaya yetmişti. Onlara baktıkça kelimeler cisimleşiyor ve bana meydan okuyordu. Hepsi birleşip güçlü kolları olan çirkin bir canavar gibi bana saldırıyor ve nefesimi kesiyorlardı. Buna dayanamadığımda defteri elime alıp açık olan sayfaları yırttım.
Titreyen ellerimin arasında canavarın parçalarını tutuyordum. Onları daha küçük parçalara ayırırken göz yaşlarım beni şaşırtarak parçaladığım kağıtların üzerine damla damla döküldü. Yataktan kalktığımda kağıtlar yumruklarımın arasında sıkışmıştı. Perdeyi çekip pencereyi açtığımda ilkbaharın serin rüzgârı odama doldu. Avcumdaki kağıtları karanlığa savurduğumda beyaz kağıt parçaları gönülsüzce bahçeye doğru uçuşup gözden kayboldu.
Pencerenin pervazına tutunup derin nefesler almaya çalıştım. Kağıtlardan kurtulmuştum ama beni rahatsız eden gerçek hâlâ benimleydi. Jisoo günlüğüne onu sevdiğini yazmıştı.
"Onu seviyorum çünkü onunlayken acı, haz, korku veya mutluluk... Hiçbirini tek ve diğerlerinden ayrı hissetmiyorum. Hepsi iç içe geçip eriyor. Sadece hissettiğimi, yaşadığımı ve nefes aldığımı duyuyorum."
Elimdeki defteri küvetin içine bırakıp kibrit kutusundan bir kibrit çıkardım. Defter benden az ileride duruyordu fakat bu kez daha az tehditkârdı. Kibriti yaktığımda bir müddet elimde tuttum, acıyı hissetmeye başladığımda ise sakince defterin üzerine bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
