Homework | Jenyong

seventeenゃ Yanan kar küresi

"Bunu neden yaptın?"

Taeyong'un sorusu ile arkama döndüğümde onu bir adım gerimde buldum. Mevsime uygun beyaz ince montu, açık kot pantolonu ve alnına düşen yarı ıslak saçlarıyla bahar güneşinin altında oldukça göz alıcı görünüyordu. Saçlarının gizlediği gözleri görünüşüne zıt, keskin bakışlarla bana bakıyor ve bir cevap bekliyordu. Ona cevap vermek yerime önüme döndüğümde sorusunu yineledi. "Bunu neden yaptın?"

"Neyi?" diye sordum onunla oyun oynarcasına. Bir yandan da elimi ateşin üzerine uzattım. Jisoo'nun yanan eşyalarından çıkan çıtırtılar kulağıma tatlı bir melodi şeklinde doluyordu. İyiliğin ve kötülüğün bir insanda yaratabileceği her hazzı parmak uçlarımdan tüm bedenime kadar hissediyor, aldığım hazdan bayılacağımı düşünüyordum.

Elimdeki demir çubukla Jisoo'nun en sevdiği kar küresini ateşin içine çektim. Ona dair ne kaldıysa hepsini küle çevirme niyetindeydim. Günlüğünü okumaya başladığım zamanda onu anladığımı, ona yakın olduğumu hissederek nasıl bir aptallık ettiğimi hatırlamak kendimi zorlamama neden oluyordu. Hep daha fazlasını yapmak istiyordum. Daha fazlasını ve daha kötücül olanını...

Taeyong kolumdan tutup beni kendine çevirdiğinde kaybettiğim dengemi boşta kalan elimle ona tutunarak kazandım.

"Son kez soruyorum. Bunu neden yaptın?"

Taeyong'un ses tonundaki sertlik içimde tuttuğum tüm öfkeyi tetiklediğinde kolumu onun tutuşundan kurtardım. Geriye doğru bir kaç adım attıktan sonra "Çünkü o seni seviyordu! Ve sen de onu seviyorsun. Hala..." dedim kendimden beklemediğim kadar hiddetli bir sesle. Bir şeyin Taeyong'u ilk kez şaşırttığına şahit oluyordum. Bakışlarındaki şaşkınlık elle tutulacak kadar yoğundu. Bu da beni şaşırtmıştı ama diğer duygular şaşkınlığa üstün geliyordu. Kalan öfkemi kusmak için ağzımı açtığımda ateşin içinde patlayan bir şeyin şiddetli sesi ellerimi kulaklarıma bastırmama neden oldu. Bacaklarımdaki acıyı hissetmemin hemen ardından ise yere yığıldım.