ဟိုးအေဝးကိုေငးရတာ မပင္ပန္းဘူးလားStephanie...
ငါ့ဘက္ကိုလည္း တစ္ခ်က္ေလာက္ငဲ့ၾကည့္ပါ
မင္းနံေဘးမွာ မင္းဖို႔ေႂကြႏွင့္ၿပီးသား ပန္းပြင့္ကေလးေတြ....။ငါ့ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအထိေနရာယူထားတဲ့မင္း
မင္းအဖို႔ေတာ့ငါဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုသတိရဖို႔
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုဘဲ မဟုတ္လားStephanie....
တကယ္ဆိုငါက သူစိမ္းေလးဘဲ
မင္းရင္ထဲက စည္းေတြကိုမေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သည္အထိစိမ္းခဲ့တယ္ေကာင္းကင္ေမွာင္ကိုေငးတဲ့လမင္းက
ၾကယ္ေတြကိုခ်စ္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ ငါမထင္ဘူး
ငါ့မယ္ လမင္းကိုခ်စ္မိတဲ့ၾကယ္.....။.....................
"Stephanie.....''
သူကေတာ့ျပံဳးေနက်အတိုင္းေလးဘဲ ခပ္ယဲ့ယဲ့ျပံဳးတယ္။
ေနာက္ၿပီးအသက္မပါတဲ့အၾကည့္ေတြ....။ပူမွာဆိုးလို႔မေဆာ့ဖို႔တားတဲ့မီးကို ခိုးေဆာ့တတ္တဲ့ကေလးေလးေတြျမင္ဖူးတယ္မဟုတ္လား Stephanie။
မင္းကေတာ့ မင္းကိုေလာင္ေနမွန္းသိလ်ွက္နဲ႔
ဲ႔ မီးထဲက႐ုန္းထြက္ဖို႔ေခါင္းမာေန႐ွာတဲ့ ပိုးဖလံငယ္...။"ညေနဆိုင္ပိတ္ရင္ ကြၽန္မနဲ႔အျပင္ခဏလိုက္ခဲ့လို႔ရမလားStephanie''
Stephanieျပန္မေျဖဘဲေတြေဝေနသည္။
ေကာင္တာေဘးမွာ အသက္မပါသလိုထိုင္ရင္း တံခါးေပါက္ကိုဘဲေမ်ွာ္ေနတတ္တဲ့Stephanieကို SooYeonမၾကည့္ရက္။
"ဒီေန႔က ကြၽန္မေမြးေန႔မို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေလးမွာ Stephanieကိုလည္းပါဝင္ေစခ်င္တာ''
Stephanieက သူမကိုစိတ္ဝင္တစားျပဳ၍ၾကည့္သည္။
ထို႔ေနာက္ အနဲငယ္စဥ္းစားသြားပံုေပၚ၏။"အင္း....ညေနဒို႔လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္''
SooYeon လိုခ်င္တာရသြား၍ ရႊန္းရႊန္းစားစားျပံဳးသည္။
Stephanieကေတာ့ မိႈင္မိႈင္ေတြေတြ....။

YOU ARE READING
Bitterish...
Fiksi Penggemarလြတ္ေျမာက္ျခင္းကို ခံစားပါ... ငါမေနတဲ့အရပ္မွာ မင္းေတာက္ပ ပါေစ🌟