Bitterish...

Ep (20)

​ကြၽန္​မက ​ေန​ေရာင္​မလိုပဲ
႐ွင္​့အျပံဳး​ေတြနဲ႔ပြင္​့​ေတာ့မယ္​့​ေနၾကာ။

......

"Oh God! ႐ွင္​ ကြၽန္​မမီးဖို​ေခ်ာင္​ကိုဖ်က္​စီးမလို႔​ေတာ့မဟုတ္​ပါဘူး​ေနာ္​ Ms Jung''

​ေဖာ့လက္​အိတ္​ဝတ္​ထားတဲ့ လက္​တစ္​ဘက္​မွာ သံ​ေယာင္​းမကိုကိုင္​ၿပီး အိုးအဖံုးကိုတစ္​ဖက္​က ဒိုင္​းကာသဖြယ္​လုပ္​​ေန​ေသာသူက ကြၽန္​မဘက္​ကိုလွည္​့၍သြား​ေတြ​ေပၚ​ေအာင္​ရယ္​ျပသည္​။

Ms Jung ဘယ္​တုန္​းကမွ ထမင္​းဟင္​းမခ်က္​ခဲ့ဘူးဆိုတာ ကြၽန္​မ​ေမ့သြားတယ္​။

​ေညႇာ္​နံ႔​ေၾကာင္​့အိပ္​ရာမွ ကမန္​းကတန္​းထလာရ၍ မၿဖီးမသင္​ရ​ေသး​ေသာ ဆံပင္​​ေတြကို ကြၽန္​မလက္​နဲ႔ထိုးကုတ္​ၿပီး​ေနာက္​
မီးဖိုခလုတ္​ကိုဦးစြာပိတ္​လိုက္​ရသည္​။

"႐ွင္​ ဖယ္​ပါ။ ကြၽန္​မဆက္​လုပ္​လိုက္​မယ္​''

​သူ႔လက္​ထဲက ​ေယာင္​းမကိုဆြဲယူ​ေတာ့။ သူကရယ္​​ေနသည္​။

"Sorry Tiff။ ကူညီခ်င္​​ေပမယ္​့ ငါ​ေႏွာက္​ယွက္​သလိုျဖစ္​သြားတယ္​''

"႐ွင္​ကအ​ေႏွာက္​အယွက္​ပဲ​ေလ Ms Jungရယ္​''

ကြၽန္​မတိုးဖြဖြ​ေရရြတ္​လိုက္​သည္​ကို ထြက္​သြားတဲ့သူက​ေတာ့ ၾကားလိုက္​သလား မၾကားလိုက္​လားမသိ။

ညတုန္​းက စကား​ေျပာၾကရင္​းမိုးခ်ဳပ္​သြားသည္​့အျပင္​ မိုး​ေတြလည္​းသည္​း​ေန​ခဲ့​ေတာ့ Ms Jungကို အိမ္​မွာပဲအိပ္​ဖို႔​ေခၚထားျဖစ္​ခဲ့ျခင္​းျဖစ္​၏။
Ms Jungက အရင္​​ေလာက္​တဇြတ္​ထိုးမဆန္​ပဲပိုတည္​ၿငိမ္​လာၿပီး၊ ​ေပ်ာ္​တတ္​ ျပံဳးတတ္​လာသည္​။

​ေပါင္​မုန္​႔ၾကက္​ဥ​ေၾကာ္​ပန္​းကန္​ကိုယူလာ​ေသာသူမအား Ms Jungဟာ ​ေမး​ေထာက္​လ်ွက္ ​ေတာက္​​ေလ်ွာက္​လိုက္​ၾကည္​့​ေနခဲ့သည္​။ ႏႈတ္​ခမ္​းမ်ားကျပံဳးစစ။

"ဘာလို႔အဲ့လိုၾကည္​့​ေနတာလဲ။ ကြၽန္​မမ်က္​ႏွာမွာတစ္​ခုခ​ု​ေပ​ေန​စြန္​း​ေနလို႔လား''

သူကရယ္​က်ဲက်ဲႏွင္​့​ေခါင္​းခါ၏။

"မဟုတ္​ဘူးStep။ မ်က္​ႏွာတင္​္​မဟုတ္​ဘူး မင္​းတစ္​ကိုယ္​လံုးမွာ​ေပ​က်န္​ေနတာ''