Yüreğimdeki Sarmaşık (KARADENİZ SERİSİ-II)

22 "Kaybetmek"

ALİ

9 AY SONRA:

Loya yavaşça kıpırdandı.

"Aşkım?" Dedim.

Başını yavaşça göğsümden kaldırdı.

"Hı?" Uykulu hâline kıyamadım ve dudağını öptüm.

"Günaydın." Loya gerindi.

"Saat kaç?" Sesi hâlâ uykuluydu.

"On iki." Şaşkınca bana baktı.

"O kadar uyudum mu?" Diye sordu.

"Bir ara hiç uyanmayacaksın sandım." Güldü.

"Sen kaçta uyandın?" Düşündüm.

"Sanırım saat on gibiydi." Şaşkınca bana baktı.

"İki saat beni izledin yani?" Dedi.

Başımı olumlu anlamda salladım.

Loya kıkırdadı ve uzanıp dudağımı öptü.

"Delisin..." Dedi.

Onun saçlarını öptüm.

"Bugün bir şeyler yapalım mı?" Diye sordum.

Loya durdu ve düşündü.

"Ne gibi?" Diye sordu.

"Sinemaya gidebiliriz, çarşıya gidebiliriz, çocuk yapabiliriz..." Loya son sözümü duyunca şaşkınca bana baktı.

"N-Ne?" Güldüm.

"Bence en güzeli üçüncüsü." Dedim.

Loya elini karnına koydu.

"Ben kendimi hamile düşünemiyorum ki." Dedi.

Yavaşça elimi onun elinin üstüne koydum.

"Ben düşünüyorum, doğrusu iki yıldır düşünüyorum... Artık bir çocuk mu yapsak diyorum, hani ikimizin bir parçası..." Loya yutkundu.

"Çocuk istemiyorum." Dedi.

Ofladım ve başımı arkaya attım.

"Neden bu kadar zorsun, neden?!" Diye homurdandım.

Loya üstüme uzandı ve bana sarıldı.

"Anne olmak ciddi bir konu, ben hazır değilim ki." Göz devirdim.

"Gidip başkasından çocuk yapmamı istemiyorsan bana çocuk yap!" Yalandan kızdığımda Loya kaşlarını çattı.

"Anlamadım?" Dedi.

Güldüm ve onun yanağını öptüm.

"Şakaydı bebeğim." Dedim.

Loya öfkeyle göğsüme vurdu.

"Salak!" Diye bağırdı.

Onun ellerini tuttum ve dudaklarıma götürdüm.

"Ben sana çocuk doğurmak zorunda mıyım? Belki vücudumun bozulmasını istemiyorum!" Dedi.

Kaşlarımı çattım.

"Bozulsa kaç yazar ki? Sanki doya doya öpüp okşadım mı?" Loya göz devirdi.

"Her gün okşuyorsun, ben sana ses etmiyorum!" Dedi.

Derin bir nefes aldım ve başımı salladım.

"Haklısın." Dedim uzatmamak için.

Loya ellerini sakallarımda gezdirdi.

"Şey ben aslında kendimi biraz hazır hissediyorum gibi..." Dedi.