Into The Future

Chapter Fifteen

KINAUMAGAHAN, nagdesisyon si Armaign na maglakad-lakad sa dalawang ektaryang taniman ng farm. At 6 o'clock, Armaign was already out of her room to feel the cool morning breeze. She was wearing her white dress and her straw hat. Katatanggal lang niya ng wound dressing ng kaniyang sugat dahil tuyo na ito.

As she walked along the field, Armaign could taste the sweet scent of the morning dew. Green leafy vegetables and grains were planted in rows, and on the other side were the apple orchards and papaya plantation. Nakakarelax! For a moment, mukhang nakalimutan ni Armaign ang mga problema niya kagabi. Totoo palang umaatake ang kaniyang insomnia kapag may problema siya. Hindi siya nakatulog kaya sa library siya inabutan ng umaga.

Ang mga magsasaka ay abalang-abala sa pagtatanim at pag-aani ng mga pananim sa bukid. Binati siya ng mga ito ng magandang umaga at ginawaran naman ni Armaign nang matamis na ngiti ang mga ito. Napadako ang tingin niya sa isang magsasaka. Wala itong pantaas at nangingibabaw ang kaputian ng balat nito.

Nalaglag ang bibig ni Armaign nang makita si Drenz na may hawak na palakol. Sinisibak nito ang ugat ng puno kasama ang ilan pang magsasaka.

Bumaba ang tingin ni Armaign sa katawan ng binata. Nagrigodon ang kaniyang puso nang makitang namumula ang maputi nitong balat at ang dati nitong baby fats ay natunaw at naging matigas! Her lips twitched. The young sunlight was illuminating his body sweat.

Pak! Pak! Pak! Sabi ng palakol ni Drenz. At sa tuwing pumapalo ito, ang braso nito ay...

Armaign lost the trail of her malicious thoughts when the wind had swept away her straw hat. Hinabol niya ang sombrero at dinampot ito. Now, where are we? Parang may inilagay na bookmark si Armaign sa pwesto ni Drenz dahil alam niya kung saan siya lilingon. But to her dismay, Drenz was not there anymore. "O, saan na pumunta, 'yon?" Lumingon-lingon pa siya.

"May hinahanap ka ba?"

Armaign jolted and shrieked. Nasa likod na pala niya ang kaniyang hinahanap at nakangisi ito sa kaniya. "Bakit ka nanggugulat?"

"Bakit mo ako hinahanap?"

"As if! Nagpapahangin lang ako." She composed herself. Umangat ang sulok ng mga labi nito at naglabasan muli ang mga biloy sa pisngi. Para siyang kinikindatan ng mga dimples ng binata. Nakakaasar!

"Tumutulong ako sa sa field kapag umaga. Pagdating ng tanghali nasa workshop na ako." Pinunasan nito ng bimpo ang pawisang katawan. "Babe, pwede mo bang punasan ang likod ko? Nahihirapan akong punasan," Drenz extended the towel.

Did you just called me babe? Natigilan si Armaign sa kaniyang kinatatayuan. May endearment pala sila sa isa't-isa at nadulas si Drenz sa pagsasalita nito. Armaign was watching him closely. Kukunin ba niya ang bimpo?

"Come on, babe." Doon lang nanlaki ang mga mata ni Drenz at kinakabahan na napatingin kay Armaign. "I mean, baboy! Pakipunasan naman ang likod ko, baboy!" His eyes were wide, desperate that Armaign would not suspect anything.

Armaign scrunched up her nose and took his towel. Patay malisya. Patay malisya. She chanted in her mind.

Kahit pa namumuo ang galit sa puso niya ay hindi niya maaring ipakitang galit siya. Mahahalata ng mga ito ang pagbabago sa kaniyang kilos at iisipin nila na may naaalala na siya.

Tumalikod sa kaniya si Drenz at nagsimula si Armaign na punasan ang likod nito.

Mama Mia! Up close, this was the same body in her memory. Napalunok si Armaign at nakagat ang mga labi. Pinkish white ang kutis ng binata. Taob na taob sa morenang kutis ni Armaign! Uminit ang buong katawan niya at siya'y pinagpawisan. Dinilaan niya ang nanuyong mga labi habang iginigiya ang paningin sa maskuladong likod ng binata.

Sniff! Sniff! Inilapit niya ng bahagya ang ilong at saka suminghot. Nakapanghihina ng tuhod! Amoy morning dew ang mga pawis ng binata!

Nag-sink in kay Armaign na hindi na siya virgin! Nanginginig ang kamay na pinunasan niya ng bimpo ang likod ng binata. Awtomatikong naisip niya ang alaalang nagbalik: isang mainit na eksena sa loob ng kwarto niya sa manor. He was moving rapidly inside her and Armaign was moaning so loud that she pulled his hair with his every entry.

Winisik ni Armaign ang ulo para i-dispel ang picture sa kaniyang ulo. Hindi siya nanonood ng porno dahil konserbatibo siya. Ngunit dahil sa alaalang nagbalik, para na rin siyang nanood ng porn! Paano ba niya tatanggalin ang porn sa isip niya? Nagpeplay ito ng kusa lalo na kapag nariyan si Drenz!

She pressed her tighs together. Tumikhim si Armaign. Something was already wet down there!

Hindi kaya ni Armaign ang awkwardness ng ginagawa niya. Tumingala na lang siya sa langit kaysa pagmasdan ang likod ni Drenz. Lumipad ang mga ibon sa langit at humuhuni ang mga ito. Pinagtatawanan siguro ng mga ibon ang kahabag-habag na kondisyon ni Armaign.

"Mag t-shirt ka. Baka sipunin ka." After a while, ibinalik na ni Armaign ang bimpo sa binata. "How did you end up running the farm anyway? Parang dati tumatakbo ka lang ng nakahubo sa UP."

He ran his hand through his hair, and laughed heartily. His eyes were twinkling and his dimples were dancing as he talked, "When Lolo passed away, pinamanahan niya kami. Nagkasundo kami ni Diana na ako ang magpapatakbo ng farm at sa kaniya na ang kalahati ng shares ko sa korporasyon. I don't want it anyway."

"Ano? Isinuko mo ang kalahati ng shares na namana mo para maging magsasaka?" Nagdududang tinignan niya ang binata.

"Mahirap bang paniwalaan?" biro nito sa kaniya.

Armaign smiled at the thought. Fine! I admit it was noble of him. Pwede siyang maging mayaman pero pinili niyang maging haciendero at mamuhay ng simple tulad ng kaniyang abuelo.

Napangisi si Drenz. "Did you just called me magsasaka? You like it that I gave up half of my shares to run the farm. You even said it was noble of me, and that you love me more because of it."

Muling naglakihan ang mga mata nilang pareho sa huling sinabi ni Drenz. Tumikhim si Drenz. "I mean—you know... Love me as a friend." Napabuga ito ng hangin at napakamot sa ulo.

Armaign blushed.

It's a good thing he's not saying anything about their engagement because Armaign wasn't ready to confront Drenz about their relationship.

Siguro nga ay tama ang sapantaha ni Armaign kay Drenz. Like her, Drenz was also buying some time. Hinihintay nito ang tamang pagkakataon na sabihin kay Armaign ang totoo. Tuloy pa rin ang kasal nila sa kabila ng kaniyang Amnesia. Hinihintay siguro ni Drenz na bumalik ang mga alaala niya.

Nagpuyos ang loob ni Armaign. Malaking problema kung hindi bumalik ang mga alaala niya. Without her memories back, hindi niya kakayanin ang maging fiancé nito. Tama ba ang ginagawa niya? Hindi niya alam kung ano ba ang hinihintay niyang mangyari upang tuldukan ang relasyon niya sa binata.

Dalawa lang ang pwedeng mangyari upang matuloy ang kasal: bumalik ang memorya niya o matututo siyang magpatawad.

"Anyway, nakapag-focus ako sa sculpting dahil sa farm. Napagtanto kong hindi ako city boy. I find the city pollution repugnant. Ang pagpapatakbo ng farm ay isa sa mga tamang desisyon na ginawa ko," sabi ni Drenz. Napangiti si Drenz, animo'y may naalala. "Sa farm ka nagreview para sa 'yong Bar Exam at kasama mo ako araw-araw. Ako na ang nagpapatakbo ng farm ng mga panahon na iyon.You like studying in my workshop, and I'm painting you."

Nanigas si Armaign nang maalala niya ang sinabi ni Drenz sa kaniya sa workshop nito. "I never said that I took your measurement. I did everything by memory." She pulled down her dress, pressed her tighs together, and cauht her breath. She covered her chest with her arms. "T-talaga?" Tumikhim si Armaign. Kaya naman pala kabisado nito ang sukat ng katawan niya. Sa bawat haplos nito ay sinusukat na pala nito sa isip ang katawan niya.

Waah! Armaign had not yet have sex at twenty-one. She thought it made her still a virgin. Hindi pa rin ako makapinawalang hindi na ako virgin!