Stalking Joni

Chapter 16

JONI'S POV

“Walang curse ang pamilya mo,Joni.Your father's leaving you is not a curse,your mother's getting sick is not a curse.God just testing you.”

“Testing me?How?By taking away everything from me?!”

“You still had everything,”mahinahon niyang wika na wari ay nakikiusap.“You still had Tita.There's still so many people around that cares for you.You still had your father.”

Nakakunot-noong tinitigan ko siya.How can she say that I still had a father when he already left,when he already moved on and pretend that we don't exist.

“He chose to leave you,I know but that doesn't mean na kinalimutan ka na niya.Yong mga tao ngang hindi naman importante sayo naalala mo pa,paano na kaya siya na most of his life kayo ang kasama niya.”

“You didn't know him.”

“I know.But I know also that there's always a reason for everything.”She took a deep breath saka pinahid ang pisngi niya.Umayos siya nang upo saka kinuha ang dala kong pagkain.

“Bakit ka umiyak?”wala sa sariling tanong ko.Malinaw na malinaw kasi sakin ang pagbagsak nang luha niya though isang butil lang 'yon.

“Hindi naman ako umiyak,”depensa niya.“Isang butil lang 'yon,Joni.Isang butil.”giit niya.

“Bakit nga?”nangingiti kong muling tanong.

“I tend to cry when I get emotional  o kaya'y kapag nagagalit ako or kahit happy ending iniiyakan ko,”sagot niya habang subo nang subo.“gano'n kababaw ang luha ko.”

“So,inaamin mo ngang umiiyak ka,”

Napahinto siya sa pagkain at sandaling napatitig sa'kin.

“Hindi nga!”

“Kasasabi mo lang.”

“I—”napahinto siya't sinilip ang likod ko.“My shoes!”

Napailing nalang ako nang tumakbo na sya kung saan ko tinago ang sapatos niya.Sinuot niya ito habang kagat-kagat ang isang piraso nang chips sa bibig niya.Pinapanood ko lang siya sa ginagawa niya kaya napapalingon siya sa'kin habang nakangiti.

Today,I saw her in pain,frightened,even teary-eyed but after all those emotion,she smiled as if everything was just nothing.Parang napakadali lang nang lahat para sa kanya.Sana kaya ko ring gawing napakadali nang lahat.

Matapos magprescribed nang gamot ni Dr.Chen ay umuwi na kami ni Jhacky.She need to rest lang naman daw and take the medicine regularly.

Pagdating namin nang bahay,hindi pa nga tuluyang bumukas ang gate ay nakita ko na si Mommy sa siwang nito na nagtatakbo palabas nang mansyon habang kasunod naman si Grasya.

Mabilis ang mga hakbang na lumapit siya kay Jhacky saka ito niyapos.Nang bitawan niya ito'y agad naman niyang iniinspeksyon ang buong katawan nang nabibiglang si Jhacky.

“Mom,”sita ko sa kanya.Nanlalaki na kasi ang mga mata ni Jhacky at parang natatakot na sa ginagawa sa kanya ni Mommy.

“Tita,buhay po talaga ako!”Nagsisigaw na siya at mabilis na lumayo kay Mommy.

“Aba't loko kang bata ka ah!”sigaw naman pabalik ni Mommy.“Hindi mo ba alam na sobra ang pag-aalala ko sayo?!”

Napangusong lumapit pabalik si Jhacky sa kanya.“Sorry Tita.Promise nilagyan ko talaga siya nang ice.”

“Alam niyo?”di makapaniwalang tanong ko kay Mommy.Kaya pala kung makareact 'to mas malala pa kapag ako 'yong nagkakasakit!“and you didn't even tell me.”