fri'ends (chanbaek)

TOLV

Pazartesi günü okulum açılıyor...

Bbhyn

--

Baekhyun için zor olmuştu. Miyeon'un yanında Chanyeol otururken yanlarından geçerek okuldan çıkmıştı. Üzüldüğünü kısım onların mutluluğu için uğraşırken, kendisi için hiçbir şey yapmadığı olmuştu.

Onun için de bir şey yapan olmamıştı. Sadece kendi kendini üzmüştü...

Yine de bunu yakmıyordu, arkadaşları eğer beraber mutluysa.

Böyle 1 hafta geçmişti. Chanyeol ne zaman Baekhyun ile konuşmaya kalksa kısa olan ondan kaçıyordu.

Yanlarında kimse olmasa bile Baekhyun onu dinlemiyordu. Hem neden Chanyeol onunla konuşmaya çalışıyordu ki?

"Baekhyun." Bu ses Jongin'e aitti. Sesin sahibine dönerek yanına gelmesini bekledi. "Benimle konuşuyorsun değil mi?" Dedikten sonra güldü. Diğeri de gülümsemeye çalışmıştı.

"Üzgünüm, kimsiniz?" Dediğinde Jongin küçük bir kahkaha atmıştı.

"Chanyeol ile-"

"Jongin gerçekten bu konu hakkında konuşmasak olur mu?"

"Sadece merak ediyorum, seni kıracak bir şey mi yaptı?" Kıracak ya da üzecek bir şey yapmamıştı. Önemli olan burada Chanyeol'un şimdiki duygularıydı, Baekhyun'a hayatında ihtiyacı yoktu.

"Hayır."

"Baekhyun, hayattaki en büyük şansını insanlar korkaklıkları yüzünden kaybeder. Neden biraz cesur olamıyorsun?"

Ne için cesur olacaktı. Miyeon'un karşısına geçip, 'senin sevgilinle konuşacağım çünkü bunu seviyorum' demesini kimse beklemesin çünkü bunu asla yapamazdı.

"Anlamıyorsun, onlar sevgili."

"Evet, kesinlikle saçmalık," diyerek başını olumsuz olarak salladı. Bunu kesinlikle onaylamıyordu ama bir şey demedi. "Ama sen de onun bir şeyi sayılmıyor musun?"

"Sevgilisi olmadığımı kabullenmiş gibisin?" Baekhyun gülümsemeye çalıştı çünkü Jongin her zaman bunun hakkında şaka yapardı, diğerleriyle birlikte.

"Geçen gün seviştiğinizi itiraf etmiştin? Oldukça ayıktım..."

"Tanrım, sadece dalga geçiyordum."

"Her neyse," diyerek geçiştirdi ve güldü Jongin. "Umarım aranız düzelir, Chanyeol bir haftaya yakındır o kız ile görüşmüyor ve Doyoung seni daha çok aramızda görmek istiyor."

"Ne? Neden?"

"Seni sevdiğini bilmiyor musun? Aslında hepimiz seviyoruz ama o resmen fanlık yapıyor-"

"O değil, neden görüşmüyor?"

"Bilmiyorum, sevgilisi olduğunu bile senden öğrendik."

----

"Chanyeol?" Baekhyun öğle arasında gizli yerine geldiğinde burada olmasını beklediği kişiye seslendi. 10 gündür konuşamıyorlardı alt üstü.

Chanyeol onun sesini duyar duymaz kalkıp gitmeye yeltenmişti.

"Gitme." Diye seslensede Baekhyun onu beklememişti, Chanyeol de aynısını yapacaktı elbette. "Bana yardım edeceğini söylemiştin."

Chanyeol olduğu yerde kaldı. Sırtı Baekhyun'a dönüktü. Ne yardımı olduğunu hatırlamıyordu.

"Gay olup olmadığıma dair."

"Sana yardım etmeyeceğim "

"Ama ben sana ettim."

"Sana kim olduğunu gösteremem Baekhyun, sen zaten korkak olduğunu gösterdin." Chanyeol bunu ona bakarak söylemişti.

"Bu ne demek oluyor?"

"Miyeon sana benimle konuşmamanı söylediğinde onun karşısında durmalıydın, kabul etmen gerekmiyordu."

Baekhyun sahte bir gülücük bırakarak sinirle gözlerini devirdi.

"Ne dememi bekliyordun? Ne diyecektim ona! Arkadaşım bile olmadığını söyledin, ben ona hangi sıfatla seninle konuşmak istediğimi söyleyecektim!?" Baekhyun'un yüksek dedi yankılanmıştı. Gözleri sinirden ve karmaşık duygular yüzünden dolarken Chanyeol sessiz kaldı.

"Sen benim neyimsin ki Chanyeol!?" Diye bağırdı bu kez ve ilk göz yaşını bıraktı. Chanyeol onun ağlamasına dayanamıyordu ama kısa olan haklıydı. Bu yüzden ikiside kendi yoluna gitmeliydi bu kadar üzülmeyi bırakmaları gerekiyordu.

"Hem neden bu kadar umursuyorsun beni? Arkadaşlarına Miyeon ile sevgili olduğunu söylemezken, neden benimle konuşmayı kestiğinden bahsediyorsun? Neden beni koruyup düşünüyorsun ki? Neden seni özel yerimde buluyorum? Neden bana sarılıp destek oluyorsun? Neden gelen hediyelerin senden olduğunu düşünüyorum?"

Baekhyun aralıksız konuştuktan sonra derin bir nefes aldı. İçindekilerin hepsini ortaya dökmüştü. Şimdi geriye Chanyeol'un cevabı kalmıştı. Baekhyun yanaklarından akan yaşları silerek uzun çocuğa bakmaya devam etti.

Bunları bilmek istiyordu çünkü yanıtlarını kendi veremiyordu. Sadece aklının kiralanmasından yorulmuştu.

"Cevap bile veremiyorsun." Dedi gitmeye yeltendi.

"Seni sevdiğimi mi düşünüyorsun?"

Bir ihtimal, evet. Baekhyun olduğu yerde kalarak gözlerini yere sabitledi. Yeterince açık konuşmaya çalışmıştı. Burnunu çekti ve devam etmesini istedi içten içe.

"Miyeon'u sevdiğimi biliyorsun."

"O zaman neden şimdi buradasın?" Chanyeol kısa bir süre bekledi ve düşündü. Kısa çocuk pes etmiyordu.

"Baekhyun, ne duymak istiyorsun?"

"Hayatımı mahvettin ve bence bu sorun değil ama senin mutlu olman gereken yerde burada tek başına oturman anlamlı gelmiyor. Neden senin onu sevmediğini düşünüyorum?"

"Sen sevginin ne olduğunu bilmiyorsun, bunun hakkında konuşamazsın."

"Sevginin, sevdiğin kişiye gidipte başkasını anlatmak olmadığını biliyorum."

Baekhyun bu kez çok emin konuşmuştu.

"Bu yüzden sen benden daha korkaksın Chanyeol."

----

Ben ne yaptım??!?!???  Bdbdjd

Bu bölümden sonra kendimi öldürmeye gidiyorum bxbdbdhdj