It wasn't a Fairytale Anymore

Chapter 1:

Fairy tales, happy ending, romantic movies, imagines, destiny, rainbow, magic, etc. lahat yan pinaniniwalaan ko. Ewan ko ba? Bakit nga ba?hahaha. ewan siguro ako lang yung tipong ganyan na parang lahat ng bagay ay nasa isang story na may happy ending. Di ba totoo naman na may mga moments sa buhay mo na hindi mo inaasahang mangyari. Yung mga bagay na ni minsan nga ay hindi sumilip o dumaan sa isip mo. I, myself ay naranasan na yun. Lahat halos yata. At gusto kong maging inspirasyon sa ibang tao kaya ibabahagi ko sa inyo ang aking buhay. Maniwala lang kayo at walang imposible basta magsisikap ka.

Ay oo nga pala, ako nga pala si Sunshine. But you can call me Sunny, Araw or anything under the sun! J Mahilig akong magbasa ng mga libro at manuod ng movies or ducumentaries. At isa akong super, mega, at dedicated na DIRECTIONER.16 years old na ako at isang highschool student. Pero sabi nga ng mga kaibigan ko ay parang prep at babing baby daw ako! Sobra kasing protective ang mga parents ko sa akin kaya ganun tsaka may history ako ng cancer nung 3 years old. Anyway, matagal na iyon at isa yun sa mga moments sa buhay ko na hindi sumagi sa isipan ko(syempre bata pa ako) at lalo na sa pamilya ko. At ultimate dream ko ang Makita ang mga idols ko ang ONE DIRECTION.

Isa talaga akong avid fan nila. Lahat ng articles na makikita sila ay hinihingi ko o kinukuha ko syempre may pahintulot ng may ari. Hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang pangongolekta ko g amga merchandise nila. Kasama na ang mga posters, magazines, pictures, bag at kung anu-ano pa. tingin nga sa akin ng iba ay adik. Pati na mga pinsan ko ay yun ang tawag sa akin. Pero kasalanana ko bay un hindi naman ako adik eh, dedicated and right term sa akin, sa aming mga DIRECTIONER. Maraming tao ang hindi kami naiintindihan pero ok lang may kanya kanya tayong favorites at pont of view ang mahalaga lang ay irerespeto natin iyon. Pero hindi ko pinababayaan ang pag-aaral ko, mayroong oras sa bawat bagay. Kaya ang pag-aaral ay hindi dapat pabayaan at ngayon ay kasaama ako sa top sa aming klase at gusto kong maging isang pharmacist. Bakit? Kasi pangarap kong makagawa ng gamut na makakagamot o makatutulong sa paggamot sa cancer at gusto ko ring mabigyan ng magandang kinabukasan ang aking mga magulang at kailangang hindi pabayaan ito dahil ito ang susi sa aking pangarap na makapunta sa London!Wahahaha.